بیژن ترقی‌

بیژن ترقی فرزند محمد علی در سال 1308 ه. ش در تهران به دنیا آمد پدرش مدیر کتاب فروشی خیام بود. وی استعداد و قریحه‌ی خود را در راه تصنیف‌سازی به کار انداخت و از 16 سالگی به سرودن اشعار پرداخت و شوق به موسیقی باعث شد که شعر همراه موسیقی را بیشتر دنبال کند. بیژن ترقی در میان شعرای گذشته به حافظ و صائب و از معاصران به آثار شهریار علاقه‌ی بیشتری دارد و معتقد است که در هیچ زمانی شاعری به اندازه‌ی شهریار باریک‌بین و شاعر مسلک نبوده است.

کویر تشنه:

چه آتشی‌ست که در سینه تاب می‌سوزد؟		چه گریه‌ای‌ست که در دیده خواب می‌سوزد
به یاد زینب کبری و کربلا امشب‌		ز سوز سینه دلم چون کباب می‌سوزد
به پیش چشم یتیمان داغدار حسین‌		کویر تشنه ز شرم سراب می‌سوزد
ز داغ تشنگی کودکان خسته جگر		به العطش، جگر آفتاب می‌سوزد
به مهر فاطمه در حشر هم، دل زینب‌		ز حوض کوثر و دیدار آب می‌سوزد
از آن زمان، که لب کوچک علی اصغر		به جای آب، به تیر شهاب می‌سوزد
هنوز خون چکد از نای غنچه‌ی نوخیز		هنوز گل، دلش از التهاب می‌سوزد
ز شعله‌ای که به پا گشت از حریم حسین‌		در آسمان، پر و بال سحاب می‌سوزد
علی که شام یتیمان، به اشک، می‌افروخت‌		یتیم او، به شب از اضطراب می‌سوزد
چه دشمنی‌ست خسان را به خاندان علی‌		که این چنین، حرم بو تراب می‌سوزد
اگر به روز جزا، چشمشان فتد به رسول‌		هزار بار زبان جواب می‌سوزد

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1267.