ادوار مرقص
ادیب سوری، شاعر، نویسنده، در «لاذقیة» به دنیا آمد و تا سال 1340 ه. ق. در آنجا به تحصیل مشغول بود، او از ادیبان و مترجمان بزرگ نیمه اوّل قرن 20 به حساب می‌آید و از اعضای «مجمع علمی دمشق» می‌باشد و به عنوان یک ادیب صحفی در کشورهای مصر، لبنان و سوریه شناخته می‌شود. «مرقص» در سال 1952 میلادی وفات یافت. برخی از آثارش:
«الأدب العربی فی ماله و فی ما علیه»، «کفیل البیان و الشعر»، «نحن و لغتنا فی هذا العصر»، «دیوان ادوار مرقص»، «ذخیرة المتأدب» و «کفیل العروض و القافیه». [۱]
1- قدم الزمان و ذکره متجددفی کل قلب بالفضیلة حاشد
2- و خلود کل فضیلة بخلود من‌لولاه لم یکن الزمان بخالد
3- ایه دم الشهداء سل متدفقاو اسق القلوب ببارق و براعد
4- ان القلوب الممحلات اذا ارتوت‌منه زهت بمکارم و محامد
5- یا غرة الشهداء من علیائهالوحی علیهم کالضیاء العاقد
6- موسومة بدم الشهادة فهی لاتنفک تدمی مثل زند الفاصد
7- کیما یسیروا فی الحیاة بنهجه‌لا یخضعون لغاصب و معاند [۲]
1- با گذشت زمان یاد او تازه می‌شود و در قلوب فضیلت‌جویان، تازه‌تر و پایدارتر می‌گردد.
2- زیراکه رنگ الهی موجب جاودانگی‌اش گردیده است؛ و گذر زمان آن را از بین نمی‌برد.
3- ای خون شهدا، دوباره جاری شوید و رعد و برق دیگری را به‌وجود آورید.
4- تا قلب‌های خشک و بایر و زمین‌های شوره‌زار و بی‌حاصل و خشک را از خون سیراب و زنده نماید.
5 و 6- ای سرور شهدا! مانند نوری بر آنان روشنایی داشته باش که خون تو همواره، ساری و جاری است. مانند مچ کسی که رگش را برای حجامت زده‌اند.
7- هم‌چنان در زندگی روششان ادامه می‌یابد و در مقابل هیچ غاصب و معاندی سر تسلیم فرود نمی‌آورند.
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 566.