محمد تقی جعفری
| علامه محمد تقی جعفری | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| زمینهٔ کاری | فیلسوف، مفسر و حکیم | |||
| زادروز | 1304 ق تبریز | |||
| پدر و مادر | کریم جعفری | |||
| مرگ | 1377 ق مشهد | |||
| ملیت | ایرانی | |||
| محل زندگی | تهران | |||
| جایگاه خاکسپاری | دارالزهد، مشهد | |||
| کتاب‌ها | تفسیر و ترجمه نهج‌البلاغه، تفسیر ، نقد و تحلیل مثنوی و ... | |||
| ||||
محمدتقی جعفری عالم، فیلسوف، دانشمند، حکیم و مفسر معاصر ایرانی است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محمدتقی جعفری در سال 1304 ق در شهر تبریز بدنیا آمد. او خواندن و نوشتن را نزد مادرش آموخت و تحصیل را از کلاس چهارم ابتدایی به صورت رسمی آغاز کرد و سپس وارد حوزه علیمه طالبیه شد.
او بعد از پایان دروس حوزوی در سال 1319 ق برای تحصیل به تهران و سپس در سال 1322 ق به قم مهاجرت کرد. جعفری بعد از سال‌ها به دلیل بیماری و به دنبال آن فوت مادرش به تبریز بازگشت و در محضر آیت‌الله شهیدی حضور یافت و بعد از آن به اصرار استاد خود برای حضور در حوزه علمیه نجف ، در سال 1363 ق به نجف اشرف رفت.
او 11 سال را در نجف به تحصیل علم پرداخت و توانست در سن 23 سالگی در سال 1366 ق به درجه اجتهاد از شیخ کاظم شیرازی برسد. محمدتقی جعفری در سال 1336 ق به ایران بازگشت و مابقی عمر خود را در تهران به تحقیق و تفسیر و تدریس مشغول بود.
او در سال 1377 ق فوت کرده و در مشهد در دارالزهد به خاک سپرده شد.
اساتید[ویرایش | ویرایش مبدأ]
علامه جعفری بیشتر عمر خود را به تحصیل علم و کسب معارف گذراند و در زمان حضورش در تبریز، قم، تهران و نجف از محضر اساتید مختلف و بزرگی بهره برد.
میرزا علی اکبر اهری/ سید حسن شربیانی/ میرزا جعفر بخشایشی و ... از اساتید او در تبریز بودند[۱]
میرزا مهدی آشتیانی / شیخ محمدرضا تنکابنی از اساتید او در تهران بودند[۲]
میرزا محمدتقی زرگر تبریزی / شیخ مهدی مازندرانی از اساتید عرفان او در قم بودند[۳]
و دیگر اساتید او عبارتند از:
- سید ابوالقاسم خویی
- سید محسن حکیم
- شیخ کاظم شیرازی
- سید عبدالهادی شیرازی
- سید جمال الدین گلپایگانی
- شیخ مرتضی طالقانی
- محمدرضا مظفر
فعالیت‌های علمی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
جعفری در موضوعاتی مانند (فقه و فیزیک)، ( فلسفه و زیبایی شناسی)، (تاریخ و روانشناسی) از جمله کسانی بود که به دلیل هم‌نشینی با محمدرضا مظفر فیلسوف و منطقی‌اندیش در نجف و احمد امین ریاضی‌دان عراقی گستره دانش خود را به سوی مغرب زمین برد و در شناخت تمدن علمی غرب تلاش‌های علمی فراوانی کرد.
نخستین جلوه‌های این تلاش‌ها در اولین اثر جعفری کتاب «ارتباط انسان-جهان» دیده شد، تالیف این کتاب از 28 سالگی تا 30 سالگی جعفری به طول انجامید. او در تمام طول عمر خود شناخت واقعیات و سعی در فهم درست آن و تحلیل منتقدانه واقعیات را در دستور کارهای علمی خود قرار داد و از جمله افرادی بود که با روشنفکری‌های واقعی موافق بود و تحقیق و جستجو در این زمینه پررنگ‌ترین بخش زندگی 60 ساله علمی او بود.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محمدتقی جعفری از جمله دانشمندانی است که در زمینه‌های مختلفی کسب علم کرده و در گذران زندگی علمی خود بیش از 100 اثر از خود به جای گذاشته که تاکنون بیش از 80 اثر از او به چاپ رسیده است. اولین کتاب او که پس از دریافت درجه اجتهاد در سن 23 سالگی تالیف شد «الامر بین الامرین» نام دارد.[۴] او علاوه بر تالیف کتاب و رساله دارای بیش از 70 جلسه بحث و گفتگو با شخصیت‌های بزرگ همچون برتراندراسل، روژه گارودی، پروفسور روزنتال و ... داشته است.
مهمترین آثار او به شرح زیر است:
- تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی / 15 جلد
- ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه / 27 جلد
- ارتباط انسان-جهان
- توضیح و بررسی مصاحبه برتراند راسل – وایت
- زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام