ابوالحسن فراهانی
وی از شعرا و فضلای نامدار سدۀ یازدهم هجری، از سادات حسینی فراهان و معاصر با امام قلی‌خان والی فارس بوده است. وی در انواع علوم عقلی و نقلی دستی تمام داشت و در فنون ادب نیز، شهرۀ زمان خود بود. وی در اثر سخن چینی و توطئۀ بدخواهان به دستور حاکم فارس به قتل رسید. دیوانی از وی به یادگار مانده است. اشعار این دیوان در قالب‌های قصاید، مثنوی، رباعی، دوبیتی، قطعه‌های ادبی و مدایح سروده شده است. در جای جای دیوان، مدح و منقبت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت مکرّم ایشان از جمله، حضرت علی بن موسی الرضا (ع) مشاهده می‌شود. در سراسر دیوان وی، مدح و رثای حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) می‌درخشد. اشعار منقبتی ابوالحسن در باب آن حضرت، بسیار است.
کتاب شناسی
دیوان میرزا ابوالحسن از شعرای بزرگ صفویه (شهید به سال 1043 هجری قمری)، به تصحیح و اهتمام مجتبی برزآبادی فراهانی، تهران: فردوس، 1367