عمرو بن سعید بن عاص

در ایّامى که سید الشهدا«ع»در مکّه بود،یزید،«عمرو بن سعید»را که والى مدینه بود، همراه با سپاهى به مکّه فرستاد و او را امیر الحاجّ قرار داد و سرپرستى امر حجّ را در موسم به او سپرد و توصیه کرد که هر جا به حسین«ع»دست یافت،او را ترور کند.امام حسین چون از ماجرا آگاه شد،براى این که حرمت خانۀ خدا با ریختن خونش زیر پا گذاشته نشود و نقشۀ ترور ناکام بماند،به عمره اکتفا کرد و از مکّه بیرون آمد. وى از بدخواهان کین‌توز نسبت به اهل بیت بود.پس از بازگشت اهل بیت به مدینه،وقتى گریه‌ها و ناله‌هاى بازماندگان شهداى کربلا را در سوگ حسین«ع»و کشتگان خود شنید،خندید و از روى شماتت و زخم زبان گفت:این شیون،مثل شیوه روز مرگ عثمان است!

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 328.