مهدی شفیع قنادی
مهدی شفیع قنادی (متولد 1356 در تبریز - درگذشت 1395 در تبریز) از نقاشان نوپرداز ایرانی[۱] و فارغ التحصیل هنرستان هنرهای تجسمی میرک تبریز با تحصیلات تخصصی در رشته‌ی نقاشی بود. او به دلیل ایست قلبی در یکی از بیمارستان‌های تبریز درگذشت.
 | |
| زاده |
1356 تبریز |
|---|---|
| مرگ | 1395 |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای |
هنر
|
زندگینامه
مهدی شفیع قنادی پس از چندین سال اقامت در تهران در سال 93 به تبریز بازگشت و با وجود جوانی، به یکی از نقاشان توانمند و مطرح تبدیل شد. در نقاشی های وی نوعی آثار خاکستری به چشم می خورد و در کارهایش گاه از اساطیر بهره می جست. رفتارهای خلاق و جستجوی فرم و محتوا از دیگر ویژگی های آثار مرحوم شفیع قناد به شمار می‌آید. کریم میرزایی پژوهشگر در رشته‌ی هنر او را اینگونه توصیف کرد "امروز نیز برخی از نقاشان نوپرداز کماکان به دغدغه‌های دیـنی تـوجه دارنـد. نقاشانی که در مکتب خاصی جـای نـمی‌گیرند و بـه طور مستقل عمل می‌کنند «مهدی شفیع قنادی» از آن جمله اسـت." او نمایشگاهی درباره محرم و عاشورا در گالری سعد آباد تهران در سال 1394 از 8 تـا 81 بهمن به نمایش گذاشت.
ویژگی آثار عاشورایی مهدی شفیع قنادی
بـوم سـپید با خطوط سیاه‌ی ذغالی ساده و بی‌پیرایه بدون هیچ‌گونه رنگ و لعـابی به نقش درآمده است، یا روشن است یا تیره، یا طلوع است یا غروب، یا حق است یـا نـاحق. بـدون نگاه موشکافانه به تک تک آثار می‌توان فضای محرم را در کلیت نـمایشگاه احـساس کرد. آن‌چه قابل مشاهده است این که هیچ کدام از بوم‌ها رنگ تیره ندارند بلکه زمینه روشـن اسـت و تـیرگی تیره بختان است که فضا را ظلمانی کرده است. کسوفی در کار نیست. ابری است در مقابل خورشید که یارای مقاومت ندارد. نقاش هم‌چنان که از بـی‌رنگی بـه صـورت سمبلیک بهره برده است از دیگر عناصر نمایدن نیز به نحو احسن استفاده کرده اسـت. طـاق جناقی یا محراب به عنوان نماد هنر ایرانی در بیشتر آثار به صورت مـفرد و مـمتد بـازنمایی شده است. محراب را از ریشه‌ی حرب دانسته‌اند. نمازگذار رو به محراب به جنگ نیروهای شیطانی مـی‌رود کـه چنین جهادی جهاد اکبر نام گرفته است. محراب نماد حرب، نماد حریت در عـبودیت حـق اسـت. چنان چه برخی هادت امام حسین (ع) را اینگونه توصیف می‌کنند که حسین (ع) حرب در محراب را به نبرد در آوردگاه مقدم شمرد و شربت شهادت را با شهود صلاة شـیرن کـرد.
کریم میرزایی همچنین آثار این گالری را اینگونه توصیف کرد:
"تیر، کلاه‌خود، سر بریده طفلی، دست، کوزه و آب، نشانه‌های دیگری هستند برای بـیان تـراژدی واقـعه عاشورا، تراژدی که قهرمانش خود را فدا کرد تا قهرمانی زنده بماند، موصوف فدای صـفت شـد تـا صفت جاودان بماند، آزاده آزادگی را از بند رهانید قائم قیامت را اقامه کرد و حسین حـسن را دگـر باره معنی دیگر کرد تا هم جمال زنده بماند و هم کمال بر آن افزون گردد. چـنین حـادثه‌ای فرشیان را حتی عرشیان را بگریاند تا به سوگ حسین که فراعرشی است نـه بـل به سوگ احسان و آزادگی بنشینند که در فـراخنای تـاریخ مـظلوم ماند تا آزاده‌ای پیدا شود. بیان چـنین مـفهومی جز به هنر دینی امکان‌پذیر نیست،هنری که خواه در قالب کهن باشد خـواه در قـالب نو از ویژگی‌های هنر معنوی بـرخوردار اسـت.خیال،نـماد،انـسجام در آثـار،روانی در فرانمایی،پیراستگی و ایمان به عـمل از شـاخصه‌هایی است که در آثار شفیع قنادی به وفور دیده می‌شود."
نگارخانه
آثار مهدی شفیع قنادی با موضوع عاشورا در گالری سعدآباد تهران سال 1394
- پرونده:آثار مهدی شفیع قنادی با موضوع عاشورا در گالری سعدآباد تهران سال 1394 - 1.png
