بشر بن سوط همدانی
ابو اسماء بشربن سوط همدانی قابضی، یکی از سربازان عمربن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
عبدالرحمن‌بن عقیل، پسر عموی امام حسین(ع) پس از شهادت برادرش جعفر با اذن امام ، به نبرد پرداخت. او پس از کشتن و مجروح کردن تنی چند به محاصره سپاه کوفه در آمد و توسط بشربن سوط و عثمان‌بن خالد جهنی به شهادت رسید.[۱] اگر چه در زیارت ناحیه مقدسه نام قاتل او عمربن خالدبن اسد جُهَنی ذکر شده است که به نظر می‌آید قول اول صحیح است.
بشربن سوط علاوه بر کشتن عبدالرحمن، سلاح و لباس‌های او را نیز غارت کرد.
امام حسین(ع) در روز عاشورا، فرزندان عقیل را دعا و کشندگان آنان را لعن کرد و آل‌عقیل را به مقاومت دعوت نمود و به بهشت مژده داد: اَللّهُم‌َ اقْتُل‌ْ قاتِل‌َ آل عقیل . . . صبراً آل عقیل اِن‌َّ مَوْعِدَکم‌ُ الْجَنَّة[۲]
به نقل طبری، مختار ثقفی، عبدالله‌بن کامل را سوی بشربن سوط همدانی و عثمان‌بن خالد دهمانی فرستاد که در قتل امام حسین(ع) نقش داشته و خون عبدالرحمن را ریخته و اموال او را به تاراج برده بودند. ابن‌کامل مسجد بنی‌دهمان را محاصره کرد و گفت: اگر این‌دو را نیابم، گردن همه شما را می‌زنم. آنان مهلت خواستند و سواران قبیله را به جستجوی بشربن سوط و عثمان‌بن خالد فرستادند، زمانی که آن‌دو قصد داشتند به جزیره فرار کنند، آنان را دستگیر کرده و به نزد ابن‌کامل آوردند. ابن‌کامل از این‌که به قاتلین عبدالرحمن‌بن عقیل دست یافت، خداوند را شکر کرد و سپس در محل” بئر الجعد“ سر هر دو را از تن جدا و بدن آنان را در بیابان رها کرد و به نزد مختار رفت. مختار گفت: برگرد و بدن آن‌دو را به آتش بسوزان که نباید خاک شوند.[۳]
گاهی از بشربن سوط همدانی با عنوان بشربن شمیط قانصی نام برده می‌شود که هر دو یک هستند.[۴]
منبع
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 190-191.