عثمان بن علی (ع)
عثمان، فرزند امیرالمؤمنین علی (ع)، مادرش فاطمه (ام‌ّالبنین) دختر حزام بن خالد بن ربیعه از قبیله بنی‌کلاب است.
امیرالمؤمنین علی (ع) او را به یاد صحابی بزرگوار و یار زاهد و نیکوکار پیامبر اکرم (ص)، عثمان بن مظعون، عثمان نامید. کنیه‌اش را ابوعمر (ابوعمرو) نوشته‌اند.
عثمان دو سال بعد از عبدالله متولد شد. نزدیک به چهارسال با پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین علی (ع)، چهارده سال با برادرش امام حسن (ع) و بیست و سه سال با برادرانش امام حسین (ع) و حضرت عباس زندگی کرد و رشادت، شجاعت، صبر و مقاومت، پاک‌بازی و فداکاری و بصیرت در دین را آموخت و خود متخلق به آن صفات گردید.
پس از برادرش عبدالله او به میدان آمد و درحالی‌که رجز می‌خواند، می‌جنگید:
اِنّی اَنَا العُثمانُ ذوالمَفاخِرِ | ||
وَ ابنُ عَمٍّ لِلنَّبِی الطّاهِرِ | ||
وَ سِیدُ الکِبارِ وَ الاَصاغِرِ | ||
شَیخی عَلِی ذوالفِعالِ الطّاهِرِ | ||
هذا حُسَینٌ سَیدُ الافاخِرِ | ||
بَعدَ الرَّسولِ وَ الوَصِی النّاصِرِ |
منم عثمان که دارای افتخاراتی هستم. پدر بزرگوار من امیرالمؤمنین علی (ع) بود که رفتاری شایسته و پاکیزه داشت و جلوهگاه افتخار و عظمت بود.
او پسر عموی پیامبر پاک و پاکیزه و بزرگوار بود. اکنون این شخص حسین (ع) است که آقای صاحبان افتخار جهان است.
برادرم حسین آقای هر بزرگ و کوچک پس از پیامبر خدا و وصی ناصر و یاور او امیرالمؤمنین علی (ع) است.
عثمان بر میمنه و میسره دشمن حمله می‌کرد و آرایش سپاه کوفه را برهم می‌زد و دشمن از وی فرار می‌کرد. خولی بن یزید اصبحی او را هدف تیر قرار داد. تیر به پهلویش اصابت کرد و از اسب به زمین افتاد. مردی از قبیله بنی ابان بن دارِم به طرف عثمان که مجروح شده بود آمد و سر از بدن او جدا کرد.
گفته شده عثمان هم‌چنان اطراف امام حرکت می‌کرد و در دفاع از او می‌جنگید و هرطرف که امام می‌رفت، او هم می‌رفت تا به شهادت رسید.
عثمان فرزندی نداشت و در هنگام شهادت بیست و سه سال سن داشت.[۱]
در زیارت رجبیه از او نام برده شده است و در زیارت ناحیه مقدسه به وی چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عُثمانِ بنِ اَمیرِ المُؤمِنینَ سَمِی عُثمانِ بنِ مَظعونٍ لَعَنَ اللهُ رامِیهُ بِالسَّهمِ خُولِی بنَ یزیدَ الاَصبَحِی الاَیادِی وَ الاَبانِی الدّارَمِی“ سلام بر عثمان بن امیرالمؤمنین علی (ع) که عثمان بن مظعون نامیده می‌شد. خداوند قاتلان او خولی بن یزید اصبحی ایادی که به او تیراندازی کرد و ابانی دارمی را لعنت کند.
منبع
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 443-444.
پی نوشت
- ↑ - برای تفصیل بیشتر ر.ک : تاریخ طبری، ج5، ص469؛ الفتوح، ج5، ص206؛ ارشاد، ج2، ص248،239؛ مقاتل الطالبیین، ص83؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص29؛ ناسخ التواریخ، ج2، ص238؛ اعیان الشیعه، ج4، ص129؛ مناقب آل ابی طالب، ج4، ص107؛ وسیله الدارین، ص258؛ منتهی الآمال، ج1، ص382؛ بحار الانوار، ج45، ص67؛ نفس المهموم، ص318؛ انصار الحسین، ص146؛ ابصار العین فی انصار الحسین، ص68؛ مثیر الاحزان، ص68؛ عمدة الطالب، ص357.