شهریار: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۹۴۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''سید محمد حسین بهجت''' «متخلّص» به شهریار در شهریور ماه 1285 شمسی در تبریز متولد شد. پدرش حاج میرآقا خشکنابی از سادات خشکناب و از وکلای درجه‏ اول تبریز بود و ایمانی بسیار قوی داشت.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
 
| نام                    =سید محمد حسین بهجت
| تصویر                  =سید محمد حسین بهجت.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =شهریور ماه 1285 ه.ش
| محل تولد                =تبریز
| والدین                =پدر: حاج میرآقا خشکنابی
| تاریخ مرگ              =26 شهریور ماه سال 1376ه.ش
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =بیماری ریوی
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =تبریز
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    = شهریار
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}'''سید محمد حسین بهجت''' «متخلّص» به شهریار در شهریور ماه 1285 شمسی در تبریز متولد شد.
==زندگینامه==
پدرش حاج میرآقا خشکنابی از سادات خشکناب و از وکلای درجه‏ اول تبریز بود و ایمانی بسیار قوی داشت.
دوران کودکی شهریار مصادف با انقلاب مشروطیت و در نتیجه ناامنی و آشوب در سرتاسر کشور از جمله تبریز بود به همین دلیل خانواده شهریار به روستای خشکناب رفتند. شهریار تحصیلات ابتدایی خود را با قرائت قرآن آغاز کرد و سپس به آموختن گلستان سعدی و دیوان حافظ پرداخت. در سال 1291 شمسی، دوباره به تبریز، نقل مکان کردند. بعد از دیپلم به تهران رفته و رشته‏ پزشکی را برای ادامه‏ تحصیل انتخاب نمود و در سال آخر قبل از اخذ مدرک دکترا به‏خاطر شدت احساسات توام با طبع سرکش و ناکامی‏های عشقی، تحوّلی ناگهانی در زندگی او پدید آورد و با یک بحران روحی شدید ترک تحصیل کرد. وی در سال 1310 شمسی وارد خدمت دولتی گردید، ابتدا در اداره‏ ثبت اسناد مشهد و سپس به خدمت در بانک کشاورزی تهران پرداخت و در همان شغل بازنشسته گردید.  
دوران کودکی شهریار مصادف با انقلاب مشروطیت و در نتیجه ناامنی و آشوب در سرتاسر کشور از جمله تبریز بود به همین دلیل خانواده شهریار به روستای خشکناب رفتند. شهریار تحصیلات ابتدایی خود را با قرائت قرآن آغاز کرد و سپس به آموختن گلستان سعدی و دیوان حافظ پرداخت. در سال 1291 شمسی، دوباره به تبریز، نقل مکان کردند. بعد از دیپلم به تهران رفته و رشته‏ پزشکی را برای ادامه‏ تحصیل انتخاب نمود و در سال آخر قبل از اخذ مدرک دکترا به‏خاطر شدت احساسات توام با طبع سرکش و ناکامی‏های عشقی، تحوّلی ناگهانی در زندگی او پدید آورد و با یک بحران روحی شدید ترک تحصیل کرد. وی در سال 1310 شمسی وارد خدمت دولتی گردید، ابتدا در اداره‏ ثبت اسناد مشهد و سپس به خدمت در بانک کشاورزی تهران پرداخت و در همان شغل بازنشسته گردید.  


خط ۲۴: خط ۷۱:
شهریار سرانجام در 26 شهریور ماه سال 1376 شمسی پس از هشت ماه، بیماری ریوی در بیمارستان تهران از دنیا رفت. جنازه‏ او را به تبریز منتقل کردند و پس از تشییع با شکوه در «مقبرة الشعراء»ی این شهر به خاک سپردند. ‏‏‏                                 
شهریار سرانجام در 26 شهریور ماه سال 1376 شمسی پس از هشت ماه، بیماری ریوی در بیمارستان تهران از دنیا رفت. جنازه‏ او را به تبریز منتقل کردند و پس از تشییع با شکوه در «مقبرة الشعراء»ی این شهر به خاک سپردند. ‏‏‏                                 
    
    
==اشعار==


'''کاروان کربلا:'''
===کاروان کربلا===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۶۸: خط ۱۱۶:
{{پایان شعر}}                                             
{{پایان شعر}}                                             


 
===پایان روزگار===
'''با اقتباس از شعر ابوالعلاء معرّی شعری به نام «پایان روزگار» سروده است:'''
با اقتباس از شعر ابوالعلاء معرّی شعری به نام «پایان روزگار» سروده است.




خط ۸۲: خط ۱۳۰:
{{پایان شعر}}                                             
{{پایان شعر}}                                             


'''داغ حسین:'''
===داغ حسین===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۱۰۳: خط ۱۵۱:
{{پایان شعر}}                           
{{پایان شعر}}                           


'''جلوه‏ زینب:'''
===جلوه‏ زینب===
{{شعر}}
{{شعر}}


۱۰٬۰۷۲

ویرایش