اکبر دخیلی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۷۸۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۷ دسامبر ۲۰۱۷
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «اکبر دخیلی که در شعر تخلص «واجد» را برگزید، در سال 1310 ه. ش در شهر قم پا به عرصه...» ایجاد کرد)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''اکبر دخیلی''' یکی از شاعران معاصر است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =اکبر دخیلی
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =1310 ه. ش
| محل تولد                =
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =«واجد»
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
اکبر دخیلی که در شعر تخلص «واجد» را برگزید، در سال 1310 ه. ش در شهر قم پا به عرصه‌ی حیات گذاشت. پدرش حاج میرزا حسن از مردم یزد است و نسبش به وحشی بافقی شاعر نامور می‌رسد. طبیعی است که واجد قریحه‌ی شاعری را از نیای بزرگ خود به ارث برده است.
اکبر دخیلی که در شعر تخلص «واجد» را برگزید، در سال 1310 ه. ش در شهر قم پا به عرصه‌ی حیات گذاشت. پدرش حاج میرزا حسن از مردم یزد است و نسبش به وحشی بافقی شاعر نامور می‌رسد. طبیعی است که واجد قریحه‌ی شاعری را از نیای بزرگ خود به ارث برده است.


خط ۷: خط ۵۶:
«شاعر باید شعرش از احساس و اندیشه مایه گیرد تا در جان و روح دیگران تأثیر گذارد». <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 6، ص 3802.</ref>
«شاعر باید شعرش از احساس و اندیشه مایه گیرد تا در جان و روح دیگران تأثیر گذارد». <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 6، ص 3802.</ref>


 
==اشعار==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| آبی برای عطش در گلو نریخت‌|جان داد تشنه کام و به خاک آبرو نریخت }}
{{ب| آبی برای عطش در گلو نریخت‌|جان داد تشنه کام و به خاک آبرو نریخت }}
۱۰٬۰۷۲

ویرایش