نعمت میرزا زاده‌: تفاوت میان نسخه‌ها

نعمت میرزا زاده‌ (ویرایش)

نسخهٔ ‏۲۴ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۳۰

۵٬۲۵۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ اکتبر ۲۰۱۷

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

T.ramezani

۱۰٬۰۷۲

ویرایش

@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 '''شاهد:'''
+{{شعر}}
-اگرچه مانده به بند تو سوگوارانیم‌مباش غرّه که فرزند سربدارانیم
-برادر و پدر و جدّ من، شهیدانندبدین رسالت حق، جمله بی‌قرارانیم
-تو ای پلید، بدین چند روزه نازی چندکه در سراسر تاریخ، شهسوارنیم
-بزرگی و شرف و افتخار، ذاتی ماست‌که خلق را همگی جان به کف گذارانیم
-نهال دین را خون‌های ما چو باران است‌که دین نهالی و ما نفخه‌ی بهارانیم
-به چشم تنگ تو گر مانده‌ایم اسیر چه باک‌به چشم خلق و خدا، صاحب اعتبارانیم
-تو این جلالت ظاهر، ز یمن ما داری‌اگرچه حکم، ترا هست و ما بر کنارانیم
-نه هیچ‌گاه به زنجیر، شیر گردد خواربه بند جور تو، شیران نه شرمسارانیم
-به ما گذشت و تو را بگذرد ولی تا حشرتویی به ذلّت و ما با اوج افتخارانیم
-چو زان ماست رسالت، نصیب ماست شهادت‌بدین رسالت حق هم، پاسدارانیم <ref>لیلة القدر؛ ص 129- 130.</ref>
+{{ب| اگرچه مانده به بند تو سوگوارانیم‌|مباش غرّه که فرزند سربدارانیم }}
+{{ب| برادر و پدر و جدّ من، شهیدانند|بدین رسالت حق، جمله بی‌قرارانیم }}
+{{ب| تو ای پلید، بدین چند روزه نازی چند|که در سراسر تاریخ، شهسوارنیم }}
+{{ب| بزرگی و شرف و افتخار، ذاتی ماست‌|که خلق را همگی جان به کف گذارانیم }}
+{{ب| نهال دین را خون‌های ما چو باران است‌|که دین نهالی و ما نفخه‌ی بهارانیم }}
+{{ب| به چشم تنگ تو گر مانده‌ایم اسیر چه باک‌|به چشم خلق و خدا، صاحب اعتبارانیم }}
+{{ب| تو این جلالت ظاهر، ز یمن ما داری‌|اگرچه حکم، ترا هست و ما بر کنارانیم }}
+{{ب| نه هیچ‌گاه به زنجیر، شیر گردد خوار|به بند جور تو، شیران نه شرمسارانیم }}
+{{ب| به ما گذشت و تو را بگذرد ولی تا حشر|تویی به ذلّت و ما با اوج افتخارانیم  }}
+{{ب| چو زان ماست رسالت، نصیب ماست شهادت‌|بدین رسالت حق هم، پاسدارانیم <ref>لیلة القدر؛ ص 129- 130.</ref> }}
+{{پایان شعر}}
+'''همت سیراب:'''
+{{شعر}}
+{{ب| تا ابد برخی آن تشنه شهیدم که فرات‌|شاهد همّت سیراب و لب تشنه‌ی اوست }}
+{{ب| آن جوانمرد که لب تشنه ز دریا بگذشت‌|ز آنکه دریا به بر همّت او کم ز سبوست }}
+{{ب| غرق آتش که مگر آب رساند به حرم‌|خون فشان از سر و از ساعد آویزه‌ی پوست }}
+{{ب| دل دشمن شده از این رجز او در بیم‌|گوش طفلان حرم خرسند، از بانگ عموست: }}
+{{ب| «به خدا، دست ز دامان امامم نکشم‌|گرچه‌ام دست ببرّند و برآرندم پوست» <ref>و اللّه ان قطعتم یمینی‌انّی احامی ابدا عن دینی
+و عن امام صادق الیقین‌نجل النّبیّ الطّاهر الأمین .</ref> }}
+{{ب| به مثل دوست بود به ز برادر امّا|جان به قربان برادر که چنین باشد دوست }}
+{{ب| هر خروشی که به گوش آید ز امواج فرات‌|عقده‌ی ماتم عباسش گویی به گلوست }}
+{{ب| ای صبا هر سحر از جانب من بوسه بزن‌|بر زمینی که ز خون شهدا غالیه بوست }}
+{{ب| هر کجا پرچم افراشته‌ای دیدی سرخ‌|به یقین دان که سراپرده‌ی عباس، هموست <ref> لیلة القدر؛ ص 121 و 122.</ref> }}
+{{پایان شعر}}
+'''گواه:'''
+تا زمان باقی‌ست‌
+می‌درخشد در ضمیر روشن آفاق
+دو گواه جاودان از خون دو جانباخته
+- در معبر تاریخ آزادی-
+دو گواه جاودان از خون بیدار علی و آن پاک فرزند برومندش،
+- فجر: این نورِ سپید سرخ‌آمیزی که در پایان شبها می‌شکافد سینه‌ی مشرق
+و شفق: آن پرتو خونین که هنگام غروب آفاق خاور را کشد در خون-
+این دو نقش جاودان چون دو گواه زنده بر پیراهن پاک زمان ثبت‌اند
+تا که در هنگامه‌ی پر شور رستاخیز،
+دادخواهی و تظلّم را
+دست در دامانِ دادِ داورِ رحمان درآویزند. <ref>همان؛ ص 95. برگرفته از شعر «و علی الدّهر من دماء الشّهیدین ...» ابو العلاء معرّی.</ref>
+'''شکوفه‌ی شاداب انقلاب:'''
+{{شعر}}
+{{ب| نوری ز عرش، همچو نگاه فرشتگان‌|آمد به سوی خانه‌ی شیر خدا فرود }}
+{{ب| در خانه‌ی علی- که جهان همچو او ندید|سر فصل انقلاب جهان چشم گشود }}
+{{ب| در پهندشت سوخته‌ی وادی حجاز|آن انتظار خسته‌ی هستی دگر غنود }}
+{{ب| پنداشتی، که جمله‌ی ذرّات این جهان‌|خواندند در مبارکی مقدمش سرود }}
+{{ب| اینست آن شکوفه‌ی شاداب انقلاب‌|کامروز شد شکفته ازو گلشن وجود }}
+{{ب| اینست آن ودیعه‌ی <ref>ودیعه: امانت و سپرده، جمع آن ودایع.</ref> آزادی جهان‌|کآزادگی نبود اگر نهضتش نبود }}
+{{ب| اینست آن خرابگر کاخ‌های ظلم‌|کز پرده‌های ظلم بدّرید تار و پود }}
+{{ب| اینست آن دلاور نستوه کربلا|مردی که همّتش نتواند خرد ستود }}
+{{ب| آنکو به روز معرکه، سرداد این صلا|آنکو به گاه مهلکه سرکرد این سرود: }}
+{{ب| از آستان همّت ما ذلّت‌ست دور|و اندر کنام غیرت ما نیستش ورود }}
+{{ب| گر جز به کشتنم نشود دین حق بلند|ای تیغها! بیایید بر فرق من فرود! }}
+{{ب| اکنون که دیده هیچ نبیند به غیر زور|باید ز جان گذشت، کزین زندگی چه سود؟! }}
+{{ب| بر ما گمان بندگی زور برده‌اند|ای مرگ! همّتی که نخواهیم این قیود }}
+{{ب| ای شهر بند <ref> شهربند: قلعه و حصار. کنایه از زندان و کسی که در محاصره افتاده باشد.</ref> غیرت و آزادی و شرف‌|ای آنکه نیست عرصه‌ی عزم ترا حدود <ref> حدود: جمع حد، مرز، کرانه.</ref> }}
+{{ب| ای آنکه روز حشر در احیای عدل و داد|داری به پیش داور، هفتاد تن مشهود }}
+{{ب| از خونبهای خویش اگر پرسشی کنی‌|شرمنده‌ایم پیش تو و داور وَدود <ref>ودود: بسیار مهربان، از صفات خداوند.</ref> }}
+{{ب| مدح تو گفتم، ای که ز آغاز تا ابد|آزادگان برند به آزادیت سجود }}
+{{ب| از خون تست پرچم آزادگی، بپای‌|بر نام تست از لب آزادگان، درود }}
 {{پایان شعر}}
@@ خط ۳۲: / خط ۱۲۳: @@
 ==منابع==
-دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1325-
+دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1325-1328.
 ==پی نوشت==