سروش اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها

در آخرین بند سروش اصفهانى خداوند را به ائمه اطهار (ع) سوگند مى‌دهد که از گناه وى و پدر و مادرش درگذرد. و براى نابودى دشمنان ملک و دین به شمشیر ناصرى اثر ذو الفقار ببخشد و او را پناه خلق و خود را پناه وى قرار دهد.

{{شعر}}

{{ب|مرکب خداى را به سوى کوفه زین مکن | خلق مدینه را ز فراقت حزین مکن}}  

{{ب|آمد بر امام مبین حُرّ خوش‌سرشت | بگشاده حور بهروى آغوش در بهشت }}

{{ب|آخر به سوى شاه نوشتید نامه‌ها |بى‌آن‌که شاه نامه به سوى شما نوشت }}

{{ب|او را گذاشتید و شدید از پى یزید | کردید پشت بر حرم روى در کنشت }}

{{ب|آهنگ شاه کرد پس از قتل بیشمار |یک ذره از خلوص و ارادت فرو نهشت }}

{{ب|باز سپیدم آمده از آشیان قدس | مَنعم مکن که ساعد سلطانم آرزوست}}  

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب|از صد تبر درخت کهن را گزند نیست| وز یک تبر ز پاى درآرند صد نهال }}

{{ب|چندان که لابه کرد نپذیرفت شاه دین | آمد به گوشه‌اى دل نازک پر از ملال }}

{{ب|دید اندر او نوشته به هر جا که بنگرى| بگرفته گِرد عَمّ تو را لشکر ظلال }}

{{ب|بربست عقد فاطمه را از براى تو| عباس و عون شاهد عقد و گواه حال }}

{{ب|در خیمه با عروس برآسود ساعتى | کآمد ز دشت معرکه آواز القتال }}

{{ب|از جاى جست و گریه‌کنان با عروس گفت | ما و تو را به روز قیامت بود وصال }}

{{ب|در بر گرفت بهر وداعش امام ناس | پوشاند بر مثال کفن در برش لباس}}

{{ب|عون و محمد آمده از بهر عون تو |فرماى تا روند به میدان اهل کین }}

{{ب|طفلان ز بیم جان نسپردن به راه شاه | گه سر به آسمان و گهى چشم بر زمین }}

{{ب|اندر میان خویش و گروه مخالفان | سلطان دین خداى جهان را گواه کرد }}

{{ب|شهزاده تاخت با رخ تابان به پیش صف |دشت مصاف مطلع خورشید و ماه کرد }}

{{ب|شمشیر برکشید و میان سپاه شد | مانند شیر حق متفرق سپاه کرد }}

{{ب|با حلق تشنه باز به فرمان شاه دین| بهر وداع روى سوى خیمه‌گاه کرد }}

{{ب|شد سوى خیمه طفل گرانمایه برگرفت | و آمد به دشت و گفت بدان قوم نابکار }}

{{ب|گفتند بهر آل على نیست بهره‌اى | گردد اگر زمین همه پر آب خوشگوار }}

{{ب|بردن به خیمه‌اش نتوانست از آن‌که بود | از روى شهربانوى بیچاره شرمسار }}

{{ب|کردش دفین و باز برآمد به پشت زین | ز آن پس میان به کشته شدن بیست استوار }}

{{ب|روزى چنان به یاد زمین و زمان نداشت |جورى ستاره کرد که خود در گمان نداشت }}

{{ب|گشتند یاوران همه مقتول و یاورى | کش آورد سمند و بگیرد عنان نداشت }}

{{ب|افتاد بر زمین و ز بس زخم بر تنش | چندان که بر زمین بنشیند توان نداشت }}

{{ب|بگرفت آفتاب و بلرزید کوه و دشت | بارید خون تازه ازین باژگونه طشت}}