حکیم شفایی اصفهانی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| سرو ز پا فتاده‌ی، باغ جنان حسین‌شاخ گل شکفته ز باد خزان حسین }}

{{ب| پژمرده گلبنی که لب غنچه‌تر نکرداز جویبار حسرت آخر زمان حسین }}

{{ب| آن لاله‌ی غریب که بر جان خسته داشت‌چون گل هزار چاک ز تیغ و سنان حسین }}

{{ب| سوداگر بلا که به بازار کربلابالای هم نهاد متاع زیان حسین }}

{{ب| آن مالک بهشت که اقطاع مرحمت‌زیر نگین اوست جهان در جهان حسین  }}

{{ب| آه از دمی که فتنه‌ی حرب آشکار شدشرم از میان بی‌ادبان برکنار شد }}

{{ب| آه از دمی که شاه شهیدان ز قحط آب‌محتاج رشحه‌ی <ref>رشحه: تراوش.</ref> مژه‌ی اشکبار شد }}

{{ب| آه از دمی که حلق شهیدان ز تشنگی‌راضی به خنجر ستم آبدار شد }}

{{ب| آه از دمی که غرقه به خون اسب ذو الجناح‌تنها به سوی خیمه‌ی آن شهسوار شد }}

{{ب| از ضربتی که خصم بر او بی‌دریغ زدارواح قدسیان به فلک دلفگار <ref>دلفگار: دل‌آزرده.</ref> شد }}

{{ب| آب بقا که در ظلمات است جای اوباشد سیاهپوش هنوز از برای او }}

{{ب| لب تشنه جان سپرد به خاک آنکه تا ابددر چشم آب سرمه کشد، خاک پای او }}

{{ب| اندیشه، سر به جیب تفکر فرو بردهرجا که بگذرد سخن از خون بهای او }}

{{ب| این ماتم کسی‌ست که خورشید می‌کندشیون به سان مویه‌کنان در سرای او }}

{{ب| این ماتم کسی‌ست که فردا نمی‌دهندجامی به دست تشنه لبان بی‌رضای او }}

{{ب| این ماتم کسی‌ست که هر لحظه می‌کنندخیل فرشته، هستی خود را فدای او }}  

{{ب| ایّام درهم است ازین ماجرا هنوزدارد به یاد، واقعه‌ی کربلا هنوز  }}

{{ب| دارد ازین معامله روح نبی ملال‌در ماتمند سلسله‌ی انبیا هنوز }}

{{ب| چون گل نشد شکفته لعل مصطفی‌چون غنچه درهم است دل مرتضی هنوز }}  

{{ب| چرخ کبود جامه‌ی نیلیش در بر است‌بیرون نیامده‌ست فلک زین عزا هنوز }}

{{ب| در ماتم حسین و شهیدان کربلاست‌خاکی که می‌کند به سرِ خود صبا هنوز }}

{{ب| ابری که مرتفع شده از خون اهل بیت‌بارد سر بریده به خاک، از هوا هنوز }}

{{ب| در ظلمت است معتکف از شرم روی اوبنگر سیاهپوشی آب بقا هنوز <ref>سیری در مرثیه عاشورایی؛ ص 206 و 207.</ref> }}  

{{ب| ای صبح کز جگر دم سردی کشیده‌ای‌در ماتم حسین، گریبان دریده‌ای }}

{{ب| ای مهر اگر تو نیز عزادار نیستی‌تیغ شعاع، از چه سراپا کشیده‌ای }}

{{ب| گردون! تو نیز ماتمی این مصیبتی‌بر سینه نعل از مه تابان بریده‌ای }}

{{ب| ای غنچه یاد می‌دهد از تنگی دلت‌چون ماه نو، لبی که به دندان گزیده‌ای }}

{{ب| ای گل که جوش می‌زندت خون ز راه گوش‌از مقتل حسین حدیثی شنیده‌ای }}

{{ب| خون می‌چکد نسیم! ز دامان تو مگر؟بر کشتگان کوی شهادت وزیده‌ای }}

{{ب| ای لاله زیبدت کفن سرخ رو به برگویا که از مزار شهیدان دمیده‌ای }}

{{ب| ای لعل آتشین دل سنگ از تو داغ شدگویا ز کنج چشم مصیبت چکیده‌ای }}  

{{ب| ماه محرّم آمد و دل نوحه برگرفت‌گردون پیر شیوه‌ی ماتم ز سر گرفت }}

{{ب| ای عشق، همّتی که دگر لشکر ملال‌از بیم حمله کشور دل سر به سر گرفت }}

{{ب| ای صبر، الوداع که غم از میان خلق‌رسم شکیب و شیوه‌ی آرام برگرفت }}

{{ب| با خویشتن قرار عزای حسین دادگردون چون از قدوم محرّم خبر گرفت }}

{{ب| رخت کبود از شب نیلی قبا ستادخاک سیه ز گلخن داغ جگر گرفت }}

{{ب| روح الامین به یاد لب تشنه‌ی حسین‌آهی کشید و خرمن افلاک در گرفت }}

{{ب| بالا گرفت آتش و از بیم سوختن‌خود هم به هر دو دست سر بال و پر گرفت }}

{{ب| چندان گریست عقل نخستین که آفتاب‌صد لجّه آب از غم مژگان تر گرفت }}

{{ب| برناقه چون سوار شدند اهل بیت اوخورشید دست شرم به پیش نظر گرفت }}

{{ب| ارواح انبیا هم از این غم معاف نیست‌دست ملال دامن خیر البشر گرفت  }}