محتشم کاشانی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| ای چرخ! غافلی که چه بیداد کرده‌ای‌وز کین چه‌ها درین ستم آباد <ref>ستم آباد: کنایه از جهان.</ref> کرده‌ای }}

{{ب| بر طعنت <ref> طعنت: سرزنش.</ref> این بس است که بر عترت رسول‌بیداد کرده خصم و تو امداد کرده‌ای }}

{{ب| ای زاده‌ی زیاد! نکرده‌ست هیچ‌گاه‌نمرود <ref> نمرود: پادشاهی که حکم کرد حضرت ابراهیم را در آتش اندازند.</ref> این عمل که تو شدّاد <ref>شدّاد: شدّاد پسر عاد و او پادشاهی بود جابر که ادّعای خدایی می‌کرد و بهشتی ساخت و آن را به نام جدّش ارم نام نهاد.</ref> کرده‌ای }}

{{ب| کام یزید داده‌ای از کشتن حسین‌بنگر که را به قتل که دلشاد کرده‌ای }}

{{ب| بهر خسی <ref>خسی: اشاره به یزید بن معاویه.</ref> که بار درخت شقاوت است‌در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده‌ای }}

{{ب| با دشمنان دین نتوان کرد آنچه توبا مصطفی و حیدر و اولاد کرده‌ای }}

{{ب| حلقی که سوده‌ی لعل لب خود نبی بر آن‌آزرده‌اش به خنجر بیداد کرده‌ای }}

{{ب| ترسم ترا دمی که به محشر در آورنداز آتش تو دود به محشر برآورند  }}

{{ب| خاموش «محتشم» که دل سنگ آب شدبنیاد صبر و خانه‌ی طاقت خراب شد }}

{{ب| خاموش «محتشم» که از این حرف سوزناک‌مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد }}

{{ب| خاموش «محتشم» که از این شعر خون چکان‌در دیده اشک مستمعان خون ناب «6» شد }}

{{ب| خاموش «محتشم» که ازین نظم گریه خیزروی زمین به اشک جگرگون «7» خضاب شد }}

{{ب| خاموش «محتشم» که فلک بس که خون گریست‌دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد }}

{{ب| خاموش «محتشم» که ز سوز تو آفتاب‌از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد }}

{{ب| خاموش «محتشم» که ز ذکر غم حسین‌جبریل را از روی پیمبر حجاب شد }}

{{ب| تا چرخ سفله «8» بود خطایی چنین نکردبر هیچ آفریده جفایی چنین نکرد «9» }}  

{{ب| بنال ای دل که دیگر ماتم آمدبگری ای دیده کایام غم آمد }}

{{ب| گل غم سرزد از باغ مصیبت‌جهان را تازه شد داغ مصیبت }}

{{ب| جهان گردید از ماتم دگرگون‌لباس تعزیت پوشیده گردون }}

{{ب| ز باغ غصّه کوه از پا فتاده‌زمین را لرزه بر اعضا فتاده  }}

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 804-