خواجوی کرمانی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| آن دسته بند لاله‌ی بستان «هَلْ أَتی»و آن قلعه‌گیر عرصه‌ی میدان لافتی }}

{{ب| کرّار بی‌فرار و خداوند ذو الفقارقتّال عمرو و عنتر و داماد مصطفی }}

{{ب| شیر خدا و مخزن اسرار «لو کشف» <ref>اسرار لو کشف ... اشاره است به کلام امیر مؤمنان علی (ع) «لو کشف الغطاء ما ازددت یقینی» اگر پرده برداشته شود، چیزی بر یقین من افزوده نمی‌گردد.</ref> جفت بتول و نقطه‌ی پرگار اجتبا }}

{{ب| سلطان تختگاه «سلونی» <ref>سلونی ...: اشاره است به گفتار علی (ع) که بارها می‌فرمود: «سلونی قبل ان تفقدونی» از من بپرسید پیش از آن که مرا از دست بدهید.».</ref> شه نجف‌سبط خلیل صف شکن خیل اصفیا }}

{{ب| بیرون نهاده از ره کبر و ریا قدم‌و آورده رخ به حضرت عُلیای کبریا }}

{{ب| پشت هدی و بازوی ایمان بدو قوی‌مقصود دین و حاجت ایمان ازو روا }}

{{ب| بحر محیط را به دل و دست او قسم‌عرش مجید را به سر کویش التجا }}

{{ب| چون او نشد پدید شهی در جهان علم‌او کان علم بود و حسن آسمان علم شمعی که بود مقتبس از نور بو الحسن }}

{{م| نام مبارک و رخ میمون او حسن }}

{{ب| جانش به لب رسیده و تسبیح بر زبان‌زهرش به جان رسیده و تریاک در دهن }}

{{ب| ز هراب داده تیغ اجل را ز خون دل‌وانگه به زهر خنده فدا کرده جان و تن }}

{{ب| در کام او چو زهر هلاهل شود نفس‌هر کو ز زهر خورده‌ی زهرا کند سخن }}

{{ب| شاهی که زیر سایه‌ی عرشش زدند تخت‌مرغی که شد ورای نهم طارمش چمن }}

{{ب| نور دل بتول و جگر گوشه‌ی رسول‌خورشید برج دین و دُرّ درج بو الحسن }}

{{ب| با زخم‌های خنجر الماس در جگرآورده رخ به حضرت بیچون ذو المنن }}

{{ب| هر چند کز حجاز چو او شعبه‌یی نخاست‌آن دور بی‌نوای حسینی نگشت راست آن گوشوار عرش که گردون جوهری }}

{{م| با دامنی پر از گهرش بود مشتری }}

{{ب| درویش مُلک بخش و جهاندار خرقه‌پوش‌خسرو نشان صوفی و سلطان حیدری }}

{{ب| در صورتش معیّن و در سیرتش مبین‌انوار ایزدی و صفات پیمبری }}

{{ب| در بحر شرع لؤلؤی شهوار و همچو بحردر خویش غرقه گشته ز پاکیزه گوهری  }}

{{ب| اقرار کرده حرّ یزیدش به بندگی‌خط باز داده روح امینش به چاکری }}

{{ب| لب خشک و دیده تر شده از تشنگی هلاک‌وآنگه طفیل خاک درش خشکی و تری }}

{{ب| از کربلا بدو همه کرب و بلا رسیدآری همین نتیجه دهد ملک پروری }}

{{ب| گلگون هنوز چنگ پلنگان کوهساراز خون حمزه شاه شهیدان روزگار یک شمّه از حدیقه‌ی رضوان به ما فرست }}

{{م| درد گناه خسته دلان را دوا فرست }}

{{ب| بیمار معصیت شده‌ایم ای حکیم حیّ‌ما را ز گنج خانه‌ی غفران شفا فرست }}

{{ب| من ناشتا و مطبخ لطفت پر از ابا <ref>ابا- با: آش.</ref> آخر نواله‌ای به من ناشتا فرست }}

{{ب| یکره نوازشی کن و بر دست باد صبح‌بوی تفضّلی به من بینوا فرست }}

{{ب| از چین زلف شاهد رحمت شمامه‌ای‌سوی منِ هوائی راه خطا فرست }}

{{ب| خواجو که کمترینه گدایی ز کوی توست‌نُزلی بدو ز بارگه کبریا فرست }}

{{ب| ما مشتهی و خوان عطای تو بی‌حساب‌سر جوش مطبخ کرم آخر به ما فرست }}

{{ب| بیرون ز رحمت تو نداریم دستگیراز پا فتاده‌ایم به فضلت که دست‌گیر <ref> دیوان خواجوی کرمانی؛ ص 135 و 139.</ref> شیری که قاف شد ز سر تیغ او چو کاف }}

{{م| عنقا <ref>عنقا: سیمرغ.</ref> ز باز رایت او مختفی بقاف }}

{{ب| جیپور <ref> جیپور: پادشاه هندوستان.</ref> را به خنجر هندی بریده گوش‌فغفور <ref>فعفور: لقب شاهان چین.</ref> را چو نافه‌ی چینی دریده ناف }}

{{ب| در حضرتش حکایت شاهان چین خطادر معرضش حدیث ملوک عجم گزاف }}

{{ب| با اصطناع <ref> اصطناع: نیکویی کردن- انتخاب کردن.</ref> او سخن ابر جمله بادبا ارتفاع او سخن چرخ جمله لاف }}

{{ب| که با نهنگ در لجج <ref> لجج: جمع لجد: امواج.</ref> بحر در جدال‌گه با پلنگ بر قلل کوه در مصاف }}

{{ب| بر رکن موقف کرمش چون در سجودبر گرد کعبه حرمش عرش در طواف }}

{{ب| بهرام و مشتری نظر آفتاب تیغ‌جمشید نره دیو شکار سپه شکاف }}

{{ب| کسری نشان هاشمی و خضر چم نشین‌او آفتاب ملت و عبّاس بدر دین در قیامت کآفرینش خیمه بر محشر زنند }}

{{م| سکه دولت به نام آل پیغمبر زنند }}

{{ب| تشنگان وادی ایمان چو در کوثر رسنداز شعف دست طلب در دامن حیدر زنند }}

{{ب| شهسواران در رکاب راکب دلدل روندخاکیان لاف از هوای صاحب قنبر زنند  }}

{{ب| هرکه او چون حلقه نبود بر در حیدر مقیم‌رهروان راه دین چون حلقه‌اش بر در زنند }}

{{ب| مؤمنان حیدری را میرسد کز بهر دین‌حلقه‌ی ناموس حیدر بر در خیبر زنند }}

{{ب| ره به منزل برد هرکو مذهب حیدر گرفت‌آب حیوان یافت آن کو خضر را رهبر گرفت  }}

{{ب| به حلق تشنه آن رشک غنچه‌ی سیراب‌که رخ به خون جگر شوید از عنّاب }}