قوامی رازی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| روز دهم ز ماه محرّم به کربلاظلمی صریح رفت بر اولاد مصطفی (ص) }}

{{ب| هرگز مباد روز چو عاشور در جهان‌کان روز بود قتل شهیدان به کربلا }}

{{ب| آن تشنگان آل محمد اسیرواربر دشت کربلا به بلا گشته مبتلا  }}

{{ب| اطفال و عورتان پیغمبر برهنه تن‌از پرده‌ی رضا همه افتاده بر قضا }}

{{ب| فرزند مصطفی و جگر گوشه‌ی رسول‌سر بر سر سنان و بدن بر سر ملا <ref>در ملا- ملاء: آشکار، در میان مردم.</ref> }}

{{ب| عریان بمانده پردگیان سرای وحی‌مقتول گشته شاه سرا پرده‌ی عبا }}

{{ب| قتل حسین و بردگی اهل بیت اوهست اعتبار و موعظه‌ی ما و غیر ما }}

{{ب| دل در جهان مبند کزو جان نبرده‌اندپرورده‌ی پیمبر و فرزند پادشا }}

{{ب| هر گه که یادم آید از آن سیّد شهیدعیشم شود منغّص و عمرم شود هبا <ref> هبا- هباء: گرد و غبار.</ref> }}

{{ب| ای بس بلا و رنج که بر جان او رسیداز جور و ظلم امّت بی‌رحم و بی‌حیا }}

{{ب| در آرزوی آب چنویی بداد جان‌لعنت برین جهان به نفرین بی‌وفا }}

{{ب| آن روزها که بود در آن شوم جایگاه‌مانده چو مرغ در قفس از خوف بی‌رجا }}

{{ب| با هر کسی همی به تلطّف حدیث کردآن سیّد کریم نکو خُلق خوش لقا }}

{{ب| تا آن شبی که روز دگر بود قتل اومیدادشان نوید و همی گفتشان ثنا }}

{{ب| گویند کاین قدر شب عاشور گفته بودآمد شب وداع چو تاریک شد هوا }}

{{ب| روز دگر چنان که شنیدی مصاف کردحاضر شده ز پیش و پس اعدا و اولیا }}

{{ب| بر تن زره کشیده و بر دل گره زده‌رویش ز غبن تافته، پشتش ز غم دو تا }}

{{ب| از آسمان دولت او ماه گشته گم‌و ز آفتاب صورت او گم گشته ضیا }}

{{ب| در بوستان چهره و شاخ زبان اواز گل برفته رنگ و ز بلبل شده نوا }}

{{ب| خونش چکیده از سر شمشیر بر زمین‌یاقوت در فشانده ز مینا به کهربا }}

{{ب| از بهر شربتی به بَر لشکر یزیدبر «من یزید» <ref>من یزید: مزایده- حراج.</ref> داشته جان گران‌بها }}

{{ب| لب خشک از آتش دل و رخ ز آب دیده‌تردل با خدای برده و تن داده در قضا }}

{{ب| بگرفته روی آب، سپاه یزید شوم‌بی‌آب چشم و سینه پر از آتش هوا }}

{{ب| از نیزه‌ها چو بیشه شده حربگاهشان‌ایشان در او خروشان چون شیر و اژدها }}

{{ب| بر آهوان خوب، مسلّط سگان زشت‌بر عدل، ظلم چیره شده بر بقا، فنا }}

{{ب| اینان در آب تشنه و ایشان به خونشان‌از مهر سیر گشته و ز کینه ناشتا }}

{{ب| بر قهر خاندان نبوّت کشیده تیغ‌تا چون کنندشان به جفا سر ز تن جدا }}

{{ب| آهخته تیغ بر پسر شیر کردگارآن یاغیانِ باقیِ شمشیرِ مرتضی }}

{{ب| ایشان قوی ز آلت و ساز و سلاح و اسب‌و اینان ضعیف و تشنه و بی‌برگ و بی‌نوا }}

{{ب| میرو امام شرع، حسین علی (ع) که بودخورشید آسمان هُدی، شاه اوصیا }}

{{ب| از چپ و راست حمله همی کرد چون پدرتا بود در تنش نفسیّ و رگی به جا }}

{{ب| خویش و تبار او شده از پیش او شهیدفرد و وحید مانده در آن موضع بلا  }}

{{ب| افتاده غلغل ملکوت اندر آسمان‌برداشته حجاب افق امر کبریا }}

{{ب| بر خلد منقطع شده انفاس حور عین‌بر عرش مضطرب شده ارواح انبیا }}

{{ب| خورشید و ماه تیره و تاریک بر فلک‌آرامش زمین شده چون جنبش هوا }}

{{ب| زهرا و مصطفی و علی سوخته ز دردماتم سرای ساخته بر سدره منتها }}

{{ب| در پیش مصطفی شده زهرای تنگدل‌گریان که چیست درد حسین مرا دوا؟ }}

{{ب| تا کی ز امّت تو به ما رنجها رسددانم که پدر ندهی تو بدین رضا }}

{{ب| فرزند من که هست تو را آشنای جان‌در خون همی کند به مصاف اندر، آشنا <ref> آشنا: شنا.</ref> }}

{{ب| از تشنگی روانش بی‌صبر و بی‌شکیب‌گرمای کربلا شده بی‌حّد و منتها }}

{{ب| او در میان آن همه تیغ و سنان و تیردانی همی که جان و جگر خون شود مرا }}

{{ب| زنده نمانده هیچکس از دوستان اودر دست دشمنانش چرا کرده‌ای رها؟ }}

{{ب| یک ره بنال پیش خداوند دادگرتا از شفاعت تو کند حاجتم روا }}

{{ب| گفتا رسول: باش که جان شریف اوزان قتلگاه زود خرامد بَرِ شما }}

{{ب| ایشان درین، که کرد حسین علی سلام‌جدّش جواب داد و پدر گفت مرحبا }}

{{ب| زهرا ز جای جست و به رویش در اوفتادگفت: ای عزیز ما، تو کجایی و ما کجا؟ }}

{{ب| چون رستی از مصاف و چه کردند با تو قوم؟مادر در انتظار تو، دیر آمدی چرا؟ }}

{{ب| کار چو تو بزرگ نه کاری بود حقیرقتل چو تو شهید، نه قتلی بود خطا }}

{{ب| فرزند آن کسی که ز ایزد برای اوست‌در باغ وحی، جلوه‌ی طاووس «هَلْ أَتی» <ref>هل اتی: منظور سوره‌ی دهر می‌باشد، این سوره به عقیده‌ی اکثر مفسران در شأن امیر المؤمنین علی (ع) و همسر و فرزندان او فرود آمده است.</ref> }}

{{ب| در خانه‌ی نبوّت و عصمت برای توسادات را جمال شد، اسلام را بها }}

{{ب| شاه امام نسل پیغمبر نسب تویی‌کشته به تیغ قهر ترا لشکر جفا }}

{{ب| آب فرات بر تو ببستند ناکسان‌آمیختند خون تو با خاک کربلا }}

{{ب| بر جان تو گشاده کمین، دشمنان کین‌با تو نمانده هیچ کس از دوست و آشنا }}

{{ب| نه هیچ مهربان که تولّا کند به تونه هیچ سنگدل که محابا کند تو را }}

{{ب| سینه دریده، حلق بریده، فکنده دست‌غلتان به خون و خاک، سر از تن شده جدا }}

{{ب| بر سینه‌ی عزیز تو بر اسب تاخته‌ای هم چو مصطفی ز همه عالم اصطفا }}

{{ب| اندام تو چگونه بود زیر نعل اسب‌کز روی لعل تو نزدی گرد گل صبا؟ }}

{{ب| رخت و بنه به غارت و فرزند و زن اسیردر دست آن جماعت پر زرق بی‌حیا }}

{{ب| اولاد و آل تو متحیّر شده ز بیم‌وز آه سردشان متغیّر شده هوا <ref> دیوان قوامی رازی؛ ص 125.</ref> }}