اذان: تفاوت میان نسخه‌ها

اذان گفته شد و امام حسین (ع) نماز جماعت خواند.

سپاه حرّ نیز به آن حضرت اقتدا کرد. <ref>''بحار الأنوار،ج 44،ص 376،عوالم(الامام الحسین)،بحرانى،ص 163.''</ref>  

مورد دیگر در شام و بارگاه [[یزید]]، وقتى [[امام سجّاد (ع)]] آن خطبۀ افشاگر و کوبنده را ایراد کرد و پیاپى فضایل خویش را بر شمرد و حاضران به گریه افتادند و افکارشان دگرگون شد و یزید بیم آن داشت که فتنه‌اى پیش آید که پایانش ناخوشایند باشد، به مؤذّن اشاره کرد که اذان بگوید تا بدین وسیله خطبۀ امام را قطع کند. مؤذّن چون تکبیر گفت، حضرت فرمود: «خدا بزرگتر از هر چیز است و برتر از حواس.»

مؤذن چون گفت:اشهد ان لا اله الاّ الله،حضرت فرمود: «مو و پوست و گوشت و خون و مغز و استخوانم به یگانگى خدا گواهى مى‌دهد.»