حافظ برسی حلی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

70- تستصرخ المولی الامام و جدّهاو فؤاد بعد المسرّة نازح  

70- نیای خود همان سرور و پیشوا را به فریادرسی می‌خواند. پس از آن شادمانی گذشته یک‌باره دلش از جای کنده می‌شود.

72- ای نیای ما! سرپرست و پشتیبان ما رفت و یار و نگهدار و دلسوز ما نماند.

73- مردم! شما ما را از میان بردید، سفارش‌هائی را که درباره‌ی ما شده بود تباه کردید و اینک تیر مرگ روان و نشانه گیر است.

75- با خون رگ گردن؛ شستشویش داده‌اند و کسی هم در سوگ او زاری نمی‌کند.

77- سر والای او را بر سنان سنان جای داده‌اند و ستوران دشمن، پیکر و سینه‌ی او را لگدکوب کرده‌اند.

78- وحوش بیابان از وحشت جدائی‌اش زاری می‌کنند و پرده‌ی تاریکی که همه‌جا را پوشاند پریان به سوگنامه خوانی می‌پردازند.

79- زمین به لرزه درمی‌آید و آسمان برای او می‌گرید و مرغان در هر شامگاه و بامداد در رفت‌وآمدند.

80- روزگار بر او افسوس می‌خورد و از سرسختی گرفتاری‌اش گریبان چاک می‌دهد و پلک‌های خشک نشدنی‌اش اشک می‌بارد.

81- یا للرّجال لظلم آل محمّدو لأجل ثارهم و أین الکادح؟

82- حسین- با پیکری خونین- برهنه در کربلا افتاده و خاک آن ریگزار همچون جامه‌ای پیکر او را پوشانده.

83 و 84- خانواده‌ی او سرگردان و ماتم‌زده با چهره‌هایی افسرده و نمایان گرفتار آمده‌اند و- دشمنان کینه‌توز- آنان را بر فراز شتران به سوی بدترین آفریدگان رهسپار گردانیده‌اند.

85- زیور پرستندگان (زین العابدین) را در بند و زنجیر کشیده و هیچ‌کس را دل بر او نمی‌سوزد.

87- نشانه‌ای از پیامبر و علی و مهدی داشته باشد و بیماران گرفتار را درمان کند.

88- جارچی او بانگ بردارد که: کجایند کشندگان حسین؟ آن‌گاه روزی شادی‌بخش فرارسد.

89- و پریان و فرشتگان پیرامون درفشش را بگیرند. هراس پیشاهنگ است و مرگ رودررو.

90- ... و ... را بر دو تنه درخت می‌آویزند تا پستی‌شان نمودار شود و این برپاکردن دار، سرافرازی و گشایشی خواهد بود.

92- برای گناهانی که کردند بر آنان نفرین می‌فرستیم و آتش همه‌ی لغزش‌ها از گور آنان برمی‌خیزد.

93- ای زاده‌ی پیامبر! شیفتگی پر درد من پایان‌پذیر نیست و اندوه در همه‌ی پیکرم جای‌گیر شده.

94- با چنان سرشکی بر شما می‌گریم که اگر ابرهای آسمان از باریدن دریغ کنند، جای آن‌ها تهی نماند.

95- (این ارمغان ناچیز را) از بنده‌ی مهرت و از رهی خویش بزرگ بدار و بپذیر که اگر تو نمی‌بودی ذوق او به این نیکویی نمی‌گردید.

98- رجب امید دارد که چون بیاید به دستیاری آنها در پیشگاهت پذیرفته گردد که ستایشگر تو است و پشتگرمی به تو دارد.

99- پس از مرگ که بازگردد تو پناهگاهی و آنگاه که پهنه‌ی زمین بر او تنگ شود تو او را به فراخنای آسایش می‌رسانی.

100- درود خدا بر تو باد و تا کی؟ تا آنگاه که ابر، باران سرشک را فرومی‌ریزد و نسیم‌ها می‌وزد و بوی خوش را می‌پراکند.

==منابع==

==پی نوشت==

[[رده:شاعران]]

[[رده:شاعران عرب]]