حافظ برسی حلی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

حافظ برسی حلی‌ (ویرایش)

نسخهٔ ‏۷ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۰۳

۱۱٬۳۴۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۷ مهٔ ۲۰۱۷

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

T.ramezani

۱۰٬۰۷۲

ویرایش

@@ خط ۵۸۵: / خط ۵۸۵: @@
 - حلّت له حلل النحول فبرده‌برد الذبول تحلّ فیه صفائح
+- و خطیب و جدی فوق منبر وحشتی‌لفراقهم لهو البلیغ الفاصح
+- و محرّم حزنی و شوّال العناو العید عندی لاعج نوایح
+- و مدید صبری فی بسیط تفکرّی‌هزج و دمعی وافر و مسارح
+- ساروا فمعناهم و مغناهم عفاو الیوم فیه نوایح و صوایح
+- درس الجدید جدیدها فتنکّرت‌ورنا بها للخطب طرف طامح
+- نسج البلی منه محقّق حسنه‌ففناءه ماحی الرسوم الماسح
+- فطفقت إن دبه رهین صبابةعدم الرفیق و غاب عنه الناصح
+- و أقول و الزفرات تذکی جذوةمن الضلوع لها لهیب لافح
+- لاغر و إن غدر الزمان بأهله‌و جفاوحان و خان طرف لامح
+- فلقد غوی فی ظلم آل محمّدو عوی علیهم منه کلب نابح
+- وسطی علی البازی غراب أسحم‌و شباعلی الأشبال زنج ضابح
+- و تطاول الکلب العقور فصاول‌اللّیث الهصور و ذاک أمر فادح
+- و تواثبت عرج الضباع و روّعت‌و السید أضحی للاسود یکافح
+- آل النبیّ بنو الوصیّ و منبع‌الشرف العلیّ و للعلوم مفاتح
+- خزّان علم اللّه مهبط وحیه‌و بحار علم و الأنام ضحاضح
+- التائبون العابدون الحامدون‌الذّاکرون و جنح لیل جانح
+- الصائمون القائمون المطعمون‌الموثرون لهم ید و منایح
+- عند الجدی سحب و فی وقت الهدی‌سمت و فی یوم النّزال جحاجح
+- هم قبلة للساجدین و کعبةللطائفین و مشعر و بطایح
+- طرق الهدی سفن النجاة محبّهم‌میزانه یوم القیامة راجح
+- ما تبلغ الشعراء منهم فی الثناو اللّه فی السّبع المثانی مادح
+- نسب کمنبلج الصّباح و منتمی‌زاک له یعنو السماک الرّامح
+- الجدّ خیر المرسلین محمّد الهادی الأمین أخو الختام الفاتح
+- هو خاتم بل فاتح بل حاکم‌بل شاهد بل شافع بل صافح
+- هو اوّل الأنوار بل هو صفوة الجبّار و النشر الأریج الفایح
+- هو سیّد الکونین بل هو أشرف الثقلین حقّا و النذیر الناصح
+- لو لاک ما خلق الزمان و لابدت‌للعالمین مساجد و مصابح
+- و الامّ فاطمة البتول و بضعةالهادی الرسول لها المهیمن مانح
+- حوریّة إنسیّة لجلالهاو جمالها الوحی المنزّل شارح
+- و الوالد الطهر الوصیّ المرتضی‌علم الهدایة و المنار الواضح
+- مولی له النبأ العظیم و حبّه‌النهج القویم به المتاجر رابح
+- مولی له بغدیر خمّ بیعةخضعت لها الأعناق و هی طوامح
+- القسور البتّاک و الفتّاک و السفّاک فی یوم العراک الذّابح
+- أسد الاله و سیفه و ولیّه‌و شقیق أحمد و الوصیّ الناصح
+- و بعضده و بعضبه و بعزمه‌حقّا علی الکفّار ناح النایح
+- یا ناصر الأسلام یا باب الهدی‌یا کاسر الأصنام فهی طوامح
+- یا لیت عینک و الحسین بکربلابین الطغاة عن الحریم یکافح
+- و العادیات صواهل و جوائل‌بالشوس فی بحر النجیع سوابح
+- و البیض و السمر اللدان بوارق‌و طوارق و لوامع و لوائح
+- یلقی الردی بحر الندی بین العدی‌حتّی غدا ملقی و لیس منافح
@@ خط ۵۹۷: / خط ۶۷۷: @@
 - پلک‌هایم همچون ابر بهارند، و فرورفته و شناور در دریای اشک است و دلم تفتیده از آتشی سوزان که زبانه می‌کشد.
+- سرشک گرمی که فرومی‌چکد گونه‌ام را چاک‌چاک زده و آن شوخی‌کننده‌ی جدپیشه، بی‌ارزشی را نو نموده است.
+- به روزی افتاده‌ام که بالا گرفتن اندوه، شادابی‌ام را کاسته، تن دردمند است و نمونه‌ای آشکار.
+- جامه‌هایی از نزاری بر آن پوشانیده و پیراهن پژمردگی است که شمشیرهای پهناور در آن جای گرفته.
+- سخنگوی بی‌قراری من بر منبر وحشتم از جدایی آنان با شیوایی و رسایی سخن می‌گوید می‌پردازد.
+- اندوهم محرّم است و رنجم شوّال. جشن من سراسر دلسوختگی و سوگنامه‌سرایی است.
+- شکیبایی مدید و گسترده‌ی من در اندیشه‌ی بسیط و پهناورم فرج و سرودگوی است و سرشکم نیز وافر و فراوان و شتابان.
+- رفتند و نشان سرای‌هاشان که در آن زیسته و سپس کوچ کرده بودند ناپدید گردید. و امروز تنها فریاد سوگنامه سرایان را از آن‌جا می‌توان شنید.
+- مرگ و پیش‌آمدهای تازه، سرزمین آن را کهنه نمود، تا رنگی ناآشنا به آن زد.
+- و برای رویدادی سهمناک نگاه خود را برداشت و خیره به آن نگریست.
+- آری زیبایی‌بخش آن جامه پوسیدگی‌اش را نیز درهم بافت.
+- و گردوخاک بیامد و همه نشانه‌ها را زیر خود گرفت و از میان برد. و گرو دلدادگی آغاز به زاری کردم که نه یاری بود و نه اندرزگویی دلسوز.
+- آتش آه‌های سوزان در میان سینه‌ام زبانه می‌کشد و می‌گفتم: چه جای شگفتی است که روزگار با مردم نیرنگ ببازد؟ ستم کند، به گمراهی افتد و با چشم برهم‌زدن خود نادرستی نماید؟
+- در بیدادگری بر خاندان محمّد گمراهی‌اش آشکار شد، سگان پارس‌کننده را بر سر راهشان فرستاد.
+- زاغ سیاه را به ستم بر مرغان شکاری واداشت و زنگی هردم یک‌رنگ را به شیر بچگان چیره گردانید.
+- سگ گزنده به دست درازی‌های بیدادگرانه پرداخت و به سوی شیر شکارشکن تاخت و شگفتا از گرانی این رویداد.
+- کفتارهای لنگ به‌گونه‌ای هراس‌انگیز جستن کردند و شیر برای شیران به نبرد و برابری برخاست.
+و 25- تبار پیامبر و فرزندان جانشین او، سرچشمه‌ی رفیع شرافت و کلیدهای دانش، گنجینه‌های دانش خداوند که مهبط وحی الهی هستند دریاهای دانشی‌اند که مردم در برابر آن به آبی کم‌ژرفا می‌مانند.
+- توبه‌کنندگان، پرستندگان، شاکران و ذکرگویان خدا در هنگامی‌که پرده‌ی شب همه‌جا را می‌پوشاند.
+- روزه‌داران، اقامه‌کنندگان نماز و اطعام کنندگانی که دست بخشندگیشان باز است.
+- هنگام بخشش ابر بارنده اندوه‌گاه رهبری، راه روشن و در روز نبرد سرورانی که به سوی برتری‌ها می‌شتابد.
+- قبله‌ی سجده‌کنندگان و کعبه‌ی طواف‌کنندگانند و محمل شعورند.
+- راههای رهبری و کشتی‌های رستگاری که دوستدار ایشان در روز رستاخیز با ترازویی پر از کار نیک به‌پا می‌ایستد.
+- سرایندگان نتوانند چنانکه باید در ستایش ایشان داد سخن دهند چراکه ستایشگر آنان خداست در قرآن آسمانی‌اش.
+- نژادی همچون بامداد تابان دارند و پرورشگاهی پاکیزه که ستاره نیزه‌دار سماک در برابر آن سر فرود می‌آورد.
+- نیای آنان بهترین فرستادگان خدا، محمّد (ص)، همان راهنمای درستکار و پیروز است که نامه‌ی پیام‌آوری به نام او سرانجام یافته است.
+- او خاتم و به پایان برنده است و فاتح و گشاینده و فرمانروا نیز و میانجی و گواهی که از لغزش‌ها چشم می‌پوشد.
+- او نخستین نورهاست بلکه برگزیده‌ی خدای توانا و همان بوی خوشی که پراکنده می‌شود.
+- سرور دو جهان است و به راستی برترین نمونه از دو ثقل و همان اندرزگوی و بیم‌دهنده مردم از کیفر و بدکاری‌ها.
+- اگر او نبود نه روزگار آفریده می‌شد و نه برای جهانیان، پرستشگاهها و چراغ‌ها آشکار می‌گردید.
+- مادر اینان فاطمه‌ی بتول است جگرگوشه‌ی رسول راهنما که خداوند نگاهبان همه را بر او بخشید.
+- با آنکه از میان آدمیان برخاسته به حوریان بهشتی می‌ماند و وحی آسمانی گزارشگر شکوه و زیبایی اوست.
+- پدر پاکش که وصی و مرتضی است و پرچم هدایت و راه روشن است.
+- و همان سرور که «نبأ عظیم» <ref>اشاره به آیات 1 و 2 سوره نبأ.</ref> گزارش سترک از آن او و دوستی وی برنامه استوار است که سوداگر راستی‌ها، سود از آن تواند برد.
+- سرپرستی است که مردم در غدیر خم دست فرمانبرداری به او داده و- بر سر این کار- گردن‌های بالا داشته خویش را فرود آوردند.
+- او همان شیر دلاور است که- در روز پیکار، سر از تن یاغیان جدا می‌کند.
+- شیر خدا و شمشیر او و دوستدار وی و برادر ستوده‌ترین پیامبران (احمد) و جانشین دلسوز او.
+- راستی به زور بازو و تیغ بران و خواست او بود که بدکیشان به سوگنامه‌خوانی نشستند.
+- ای یاور اسلام و ای دروازه هدایت! ای شکننده بت‌هایی با گردن‌های برافراشته!
+- ای کاش دیده بر حسین می‌گشودی که در کربلا میان گردنکشان از سراپرده‌هایش پاسداری می‌کند.
+- اسب‌های دونده شیهه می‌کشند و خود می‌نمایند و همراه با جنگجویان سخت‌کوش شتابان در دریائی از خون سیه فام فرومی‌روند.