|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| نام: میرزا علی‌نقی‌خان حکیم الممالک
| | #تغییر_مسیر [[میرزا على نقى خان]] |
| تخلص: حکیم
| |
| تاریخ ولادت: نامشخص
| |
| تاریخ وفات: نامشخص
| |
| آثار: قصیدۀ عاشورایی
| |
| | |
| میرزا علی‌نقی‌خان با تخلص «حکیم» و ملقب به حکیم‌الممالک، فرزند حاج آقا اسماعیل و از پزشکان فرهیختۀ دورۀ ناصری است. از تاریخ تولد و درگذشت وی اطلاعی در دست نیست.
| |
| او از ملازمان ناصرالدین شاه بود. در سفرهای فرنگ با او همراه بود و در آنجا طب آموخت. مدتی حکومت اراک را داشت و چند سال رئیس ادارۀ معادن بود. او مردی با فضل و ادیب و شاعر و خوش صحبت بود. در سفری که با شاه به خراسان رفت، لقب ادیب الممالک را دریافت کرد. او خاطرات این سفر را نوشته که امروزه موجود است.
| |
| از حکیم فقط یک قصیدۀ عاشورایی در دست است که در تذکره‌‌های دوران قاجاری به ثبت رسیده است.
| |
| این قصیده با تشبیهی زیبا آغاز می‌‌شود و با گریز به مناقب و مراثی وفسلفۀ شهادت امام‌حسین (ع) به پایان می‌رسد. این قصیده با آرایه‌های لفظی و معنوی زینت داده شده و دارای بار عرفانی است.
| |
| کتاب شناسی:
| |
| روزنامۀ سفر خراسان، علی نقی حکیم الممالک، تهران: فرهنگ ایران، 1356.
| |
| [[رده:افراد]] | |