روضه الشهداء: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات کتاب

| عنوان          = روضة الشهدا

== سبک و استقبال ==

[[سبک (ادبیات)|سبک]] و شیوهٔ نگارش ''روضة الشهدا'' از جانب هم متقدمان<!-- صاحب روضات الجنات --><ref>{{پک|عباسی|1379|ک=جواهر التفسیر|رف=عباسی|ص=75}}</ref> و هم متأخران تحسین شده‌است.

[[محمد تقی بهار]] در ''[[سبک‌شناسی]]''، سبک ''روضة الشهدا'' را تقلیدی از ''[[گلستان سعدی|گلستان]]'' [[سعدی]] و [[ملمع|مُلمّع]] به نظم و نثر فاخر می‌داند<ref>{{پک|بهار|1381|ک=سبک‌شناسی|ص=95–194}}</ref> نثر ''روضة الشهدا'' آکنده از [[آرایه‌های ادبی]] از قبیل تشبیه، [[کنایه]]، استعاره، [[سجع]]، انواع [[جناس]]، [[آرایه‌های ادبی#عکس (قلب)|قلب]]، [[تضاد]]، [[مراعات نظیر]] و  . . . است به گونه‌ای که کمتر جمله‌ای در متن را می‌توان یافت که صنایع ادبی، خواه معنوی خواه لفظی، در آن به کار نرفته باشد. از [[آیات]] و [[احادیث]] و [[روایات]] فراوانی نیز در کتاب استفاده شده که نویسنده گاه آن‌ها را «با هنرمندی» در میانهٔ جملهٔ فارسی جای داده‌است.<ref>{{پک|دبیران|تسنیمی|1387|ف=نقد و بررسی روضة الشهدا|ص=36–33}}</ref>

اما ویژگی‌های ادبی کتاب تنها به ساخت‌های زبانی و عناصر زیباساز متن محدود نمی‌ماند بلکه [[عناصر داستان]] از قبیل [[صحنه‌پردازی]]، [[گفتگو (داستان)|گفتگو]]، و [[توصیف (روایت)|توصیف]] نیز در آن به‌کرات به چشم می‌خورد که به وجههٔ تاریخی اثر افزوده‌است. کاشفی جزئیات صحنه‌ها را به گونه‌ای گزارش می‌کند که خواننده خود به ماجرا می‌نگرد و احوال [[شخصیت (آثار هنری)|شخصیت‌ها]] را به طرزی ملموس احساس می‌کند. صحنه‌پردازی نویسنده باعث شده ''روضة الشهدا'' زبانی تصویری داشته باشد و تاریخ را همچون نمایشی جلو چشم خواننده باز آفریند. گفتگوی شخصیت‌ها با یکدیگر در متن کتاب به خواننده کمک می‌کند تا بی‌واسطه در جهان داستان حاضر شود و حال شخصیت‌ها را از زبان خودشان بشنود و از یکنواختی متن و [[تک‌گویی]] نویسنده خسته نشود. حتی تک‌گویی‌های درونی نیز در ''روضة الشهدا'' دیده می‌شود یعنی گفتگو به جای آنکه بین چند نفر صورت پذیرد، در ذهن شخص واحدی تحقق می‌یابد. توصیف مکان‌ها و ویژگی‌های ظاهری و حالات روحی و روانی شخصیت‌ها به جهان داستان [[بعد (داستان)|بُعد]] و [[فضا (داستان)|فضا]] می‌بخشد و خواننده به کمک آن‌ها می‌پندارد که مشغول سیر و سیاحت در جهانی زنده و پویا است، نه جهانی متشکل از کلمات بی‌جان. بارزترین توصیف‌ها در ''روضة الشهدا'' به صحنه‌های نبرد باز می‌گردد که کاشفی با توصیف میدان جنگ، ادوات جنگی، و کنش و رفتار جنگجویان، این صحنه‌ها را برای خواننده ملموس ساخته است.<ref>{{پک|دبیران|تسنیمی|1387|ف=نقد و بررسی روضة الشهدا|ص=39–36}}</ref>