خره گیری: تفاوت میان نسخه‌ها

آیین خره گیری با اقتباس از خره به معنای گل در گویش لری، از آیینهای عزاداری در لرستان است که با نام هایی چون گل مالی»، گل مالان» و گل افتان» نیز شناخته میشود. این آیین در مناطق غرب ایران و به ویژه در خرم آباد و در صبح عاشورا برگزار می شود.

  آیین خره گیری، ریشه در آیینهای محلی لرستان دارد. اهالی این منطقه در سوگ بزرگان خود سرنا می نوازند و اقوام و نزدیکان متوفا به سر و شانه های خود خره می مالند. برخی محققان پیشینه ی برگزاری مراسم خره گیری را مربوط به دوره ی اتابکان لر در قرن هشتم میدانند. برخی همچنین به وجود نشانه هایی از باور به تقدس عناصر خاک، آب و آتش در این مراسم اشاره کرده اند. تشریفات آماده سازی این مراسم، از اولین روز محرم آغاز می شود. در این روز، جوانان به جمع آوری هیزم مشغول می شوند. آنها اشعاری با مضمون طلب هیزم از مردم قرائت میکنند و مردم بسته های آماده چوب را به عنوان ادای نذر به آنها میدهند. سپس از برخی مناطق، خاک رس جمع آوری کرده و به آن مقداری خاک مقدس مانند تربت کربلا و مشهد یا قبور امامزادگان اضافه میکنند. این خاک، غربال میشود و با آب و گلاب اهدایی در قالب نذر، درون حوضچه هایی فلزی آمیخته میشود. در روزه هفتم محرم- که به روز «تراش عباس» معروف است- عزاداران به حمام می روند و پس از اسلاح سر و صورت و نظافت کامل، لباسهای تمیز میپوشند. عزاداری صبح عاشورا، با نواختن ساز و دهل بانوای محزون و به گویش محلی «چمریونه»، آغاز میشود. هیزم ها آتش زده می شود و عزاداران نزد حوضچه ها می آیند. زنان و مردان مقداری گل به سر و لباس های خود میزنند. برخی مردان درون حوضچه ها میروند. در گل غوطه میخورند و سپس نزدیک آتش میشوند تا گل بر بدنشان خشک شود.