Automoderated users، ربات‌ها، دیوان‌سالاران، checkuser، مدیران نظرات، مدیران رابط کاربری، Moderators، پنهانگران، مدیران
۴٬۰۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
صفائى جندقى در مدت حیات خود چهار همسر برگزید و از آنان داراى 20 فرزند شد که برخى از آنان اهل ادب و هنر بودند:محمد حسن کیوان ملقب به عماد الشعراء <ref>1260-1325.</ref>، میرزا محمد حسین متخلص به«فرهنگ»و متولد 1269 ه.ق،میرزا ابو القاسم وفائى <ref>متولد 1283 ه.ق.</ref>ادیب و خوشنویس و میرزا عبد الکریم <ref>متولد 1296 ه.ق.</ref>که داراى ذوق ادبى و خط نسبتا خوش و خوانایى بوده و اغلب نسخه‌هاى دیوان صفائى جندقى به خط اوست. | صفائى جندقى در مدت حیات خود چهار همسر برگزید و از آنان داراى 20 فرزند شد که برخى از آنان اهل ادب و هنر بودند:محمد حسن کیوان ملقب به عماد الشعراء <ref>1260-1325.</ref>، میرزا محمد حسین متخلص به«فرهنگ»و متولد 1269 ه.ق،میرزا ابو القاسم وفائى <ref>متولد 1283 ه.ق.</ref>ادیب و خوشنویس و میرزا عبد الکریم <ref>متولد 1296 ه.ق.</ref>که داراى ذوق ادبى و خط نسبتا خوش و خوانایى بوده و اغلب نسخه‌هاى دیوان صفائى جندقى به خط اوست. | ||
محمد حسن کیوان،فرزند ارشد صفائى جندقى از جانب ظل السلطان-حاکم اصفهان-به عماد الشعراء ملقب شده و در شعر از تخلص«خرد»استفاده مى‌کرده و منظومۀ هزار و یکشب او حاوى داستان‌هاى نو و ابتکارى است و همو در شمار نخستین شاعرانى است که براى کودکان نیز شعر مى‌سروده است.فرزند او میرزا فتح الله مشهور به کیوان ثانى <ref>متوفاى 1332 ه.ق.</ref>از شاعران منطقۀ بیابانک بوده و در شعر«پرویز»تخلص مى‌کرده است. <ref>دیوان اشعار صفائى جندقى،با تصحیح و مقدمۀ سید على آل داود، <ref>چاپ و انتشارات آفرینش،تهران 1370.</ref>، مقدمه. | محمد حسن کیوان،فرزند ارشد صفائى جندقى از جانب ظل السلطان-حاکم اصفهان-به عماد الشعراء ملقب شده و در شعر از تخلص«خرد»استفاده مى‌کرده و منظومۀ هزار و یکشب او حاوى داستان‌هاى نو و ابتکارى است و همو در شمار نخستین شاعرانى است که براى کودکان نیز شعر مى‌سروده است.فرزند او میرزا فتح الله مشهور به کیوان ثانى <ref>متوفاى 1332 ه.ق.</ref>از شاعران منطقۀ بیابانک بوده و در شعر«پرویز»تخلص مى‌کرده است. <ref>دیوان اشعار صفائى جندقى،با تصحیح و مقدمۀ سید على آل داود، <ref>چاپ و انتشارات آفرینش،تهران 1370.</ref>، مقدمه. | ||
صفائى جندقى از شعراى آیینى مطرح در سدۀ سیزدهم و اوایل سدۀ چهاردهم هجرى است و دیوان چاپى او شامل غزلیات،انابت‌نامه،رباعیات انابیّه،رباعیات عاشقانه،مادّه تاریخها،مراثى عاشورایى در 14 بند،مثنوى رقیه‌نامه حاوى 315 بیت،نوحه‌ها و ترجیع‌بند است که با تصحیح آقاى سید على آل داود توسط چاپ و انتشارات آفرینش در سال 1370 چاپ و منتشر شده است. | صفائى جندقى از شعراى آیینى مطرح در سدۀ سیزدهم و اوایل سدۀ چهاردهم هجرى است و دیوان چاپى او شامل غزلیات،انابت‌نامه،رباعیات انابیّه،رباعیات عاشقانه،مادّه تاریخها،مراثى عاشورایى در 14 بند،مثنوى رقیه‌نامه حاوى 315 بیت،نوحه‌ها و ترجیع‌بند است که با تصحیح آقاى سید على آل داود توسط چاپ و انتشارات آفرینش در سال 1370 چاپ و منتشر شده است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
{{ب| خوناب دل ز دیده(صفائى)بیا ببار | شرحى ز سرگذشت شهیدان کن آشکار <ref>همان،ص 273 و 274.</ref> }} | {{ب| خوناب دل ز دیده(صفائى)بیا ببار | شرحى ز سرگذشت شهیدان کن آشکار <ref>همان،ص 273 و 274.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
2 | 2 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| باز از افق هلال محرم شد آشکار | بر چهر چرخ،ناخن ماتم شد آشکار }} | {{ب| باز از افق هلال محرم شد آشکار | بر چهر چرخ،ناخن ماتم شد آشکار }} | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
{{ب| نظم ستارگان مگر از یکدگر گسیخت! | یا اشک این عزاست که گردون ز دیده ریخت <ref>همان،ص 274.</ref> ؟ }} | {{ب| نظم ستارگان مگر از یکدگر گسیخت! | یا اشک این عزاست که گردون ز دیده ریخت <ref>همان،ص 274.</ref> ؟ }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
3 | 3 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| بست آسمان کمر چو به آزار اهل بیت | بگشود در زمین بلا،بار اهل بیت }} | {{ب| بست آسمان کمر چو به آزار اهل بیت | بگشود در زمین بلا،بار اهل بیت }} | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
{{ب| این جور از سلالۀ آدم،زیاد بود | عُشرى از آن هم،از همه عالم زیاد بود <ref>همان،ص 275-276.</ref> }} | {{ب| این جور از سلالۀ آدم،زیاد بود | عُشرى از آن هم،از همه عالم زیاد بود <ref>همان،ص 275-276.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
4 | 4 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| تنها نه خاکیان به تو جیحون گریستند | در ماتم تو،جن و ملک خون گریستند }} | {{ب| تنها نه خاکیان به تو جیحون گریستند | در ماتم تو،جن و ملک خون گریستند }} | ||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۳۳: | ||
{{ب| سوزند آفرینش اگر در غمت،سزاست | بر داغ ابتلاى تو این سوختن به جاست <ref>همان،ص 276.</ref> }} | {{ب| سوزند آفرینش اگر در غمت،سزاست | بر داغ ابتلاى تو این سوختن به جاست <ref>همان،ص 276.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
5 | 5 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| یک تیر از کمان حوادث برون نشد | کآن را قدر به سینۀ او رهنمون نشد! }} | {{ب| یک تیر از کمان حوادث برون نشد | کآن را قدر به سینۀ او رهنمون نشد! }} | ||
| خط ۱۵۴: | خط ۱۵۴: | ||
{{ب| در حق یک تن،این همه جور و ستم چرا؟ | بر روى یک دل،این همه اندوه غم چرا؟ <ref>همان،ص 283.</ref> }} | {{ب| در حق یک تن،این همه جور و ستم چرا؟ | بر روى یک دل،این همه اندوه غم چرا؟ <ref>همان،ص 283.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
6 | 6 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| در داد تن به مرگ،چو کارش ز جان گذشت | بگذاشت پاى بر سر جان،وز جهان گذشت }} | {{ب| در داد تن به مرگ،چو کارش ز جان گذشت | بگذاشت پاى بر سر جان،وز جهان گذشت }} | ||
| خط ۱۷۷: | خط ۱۷۷: | ||
{{ب| تنها به راه دوست نه دست از حرم کشید | بفشرد پاى و،بر سر خود هم قلم کشید <ref>همان،ص 291.</ref> }} | {{ب| تنها به راه دوست نه دست از حرم کشید | بفشرد پاى و،بر سر خود هم قلم کشید <ref>همان،ص 291.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
7 | 7 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| بیمار کربلا،به تن از تب توان نداشت | تاب تن از کجا؟که توان بر فغان نداشت }} | {{ب| بیمار کربلا،به تن از تب توان نداشت | تاب تن از کجا؟که توان بر فغان نداشت }} | ||
| خط ۲۰۴: | خط ۲۰۴: | ||
{{ب| چون مرغ سربریده و،چون صید خورده تیر | جان از حیات:سرد و،دل از زندگیش:سیر <ref>همان،ص 293.</ref> }} | {{ب| چون مرغ سربریده و،چون صید خورده تیر | جان از حیات:سرد و،دل از زندگیش:سیر <ref>همان،ص 293.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
8 | 8 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| در شرح این ستم که نگفتم یک از هزار | چون نامه:روسیاهم و چون خامه:شرمسار }} | {{ب| در شرح این ستم که نگفتم یک از هزار | چون نامه:روسیاهم و چون خامه:شرمسار }} | ||
| خط ۲۳۳: | خط ۲۳۳: | ||
{{ب| بر حصیر ذلت و،جن بر سریر جاه | از کین مهر شکوه کنم یا ستیز ماه؟ <ref>همان،ص 314.</ref> }} | {{ب| بر حصیر ذلت و،جن بر سریر جاه | از کین مهر شکوه کنم یا ستیز ماه؟ <ref>همان،ص 314.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
9 | 9 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| گیتى پس از تو دایره‌اش بى‌مدار باد | افلاک:با درنگ و،زمین:بیقرار باد }} | {{ب| گیتى پس از تو دایره‌اش بى‌مدار باد | افلاک:با درنگ و،زمین:بیقرار باد }} | ||
| خط ۲۵۸: | خط ۲۵۸: | ||
{{ب| شاها!به خویشم،از همه کس بى‌نیاز خواه | در حشرم،از شفاعت خود سرفراز خواه <ref>همان،ص 329 و 330.</ref> }} | {{ب| شاها!به خویشم،از همه کس بى‌نیاز خواه | در حشرم،از شفاعت خود سرفراز خواه <ref>همان،ص 329 و 330.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
10 | 10 | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| در سوگ این ستم‌زدگان بحر و برگریست | هرچَ <ref>هرچه.</ref> اندر آسمان و زمین،خشک و تر گریست }} | {{ب| در سوگ این ستم‌زدگان بحر و برگریست | هرچَ <ref>هرچه.</ref> اندر آسمان و زمین،خشک و تر گریست }} | ||
| خط ۲۸۱: | خط ۲۸۱: | ||
{{ب| دردا که این قضیه هنوز است ناتمام | چندان که بختم از تف دل باز مانده خام <ref>همان،ص 346.</ref> }} | {{ب| دردا که این قضیه هنوز است ناتمام | چندان که بختم از تف دل باز مانده خام <ref>همان،ص 346.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | |||
==تضمین غزل سعدى== | ==تضمین غزل سعدى== | ||