رباب: تفاوت میان نسخه‌ها

رباب دختر امرؤالقیس بن عدی، است. پدرش از اعراب [[شام]] و نصرانی بود و در دوران [[عمر بن خطاب|عمر]] مسلمان شد. از مادر رباب هم با نام هند الهنود دختر ربیع بن مسعود بن مصاد بن حصن بن کعب یاد شده است.<ref name=":0">''اعیان الشیعة''، ج۶، ص۴۴۹.</ref>

شیخ مفید در ذکر اولاد [[امام حسین(ع)]]، رباب را جزو همسران امام می‌شمارد.<ref>''الارشاد''، ج۲، ص۱۳۵.</ref> بنابر نقلی امرؤالقیس سه فرزند خود را از فرط علاقه و ارادت به حضرت علی(ع) به عقد ازدواج امیرالمؤمنین(ع) و امام حسن(ع) و [[امام حسین]](ع) درآورد.<ref>''انساب الاشراف''، ج۲، ص۱۹۵؛ تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۱۹.</ref>

امام حسین(ع) رباب را بسیار دوست می‌داشت<ref>''البدایة و النهایة''، ج۸، ص۲۲۸.</ref> و درباره وی شعر هم می‌سرود. در شعری که به [[حسین|امام حسین]] منسوب است، امام(ع) بیان می‌دارد خانه‌ای که در آن رباب و سکینه باشد، دوست دارم.<ref>''اعیان‌الشیعة''، ج۶، ص۴۴۹.</ref> اشعار دیگری نیز درباره رباب به امام حسین(ع) منسوب است.<ref>برای نمونه ر.ک به ''تاج العروس''، ج۲، ص۱۰. انساب الاشراف، ج۲، ص۱۹۶.</ref>

رباب دو فرزند از [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] داشت، یکی [[سکینه]] و دیگری [[علی اصغر (ع)|عبداللّه]]. عبداللّه(علی اصغر) در روز [[عاشورا]] در حالی که کودکی بیش نبود، در آغوش پدرش به [[شهادت]] رسید.<ref>''الارشاد''، ج۲، ص۱۳۵.</ref>

«تا یک سال، پس از آن بر شما درود می‌فرستم و [وداع می‌کنم] کسی که یک سال کامل بگرید پس از آن معذور است.»<ref>''البدایة و النهایة''، ج۸، ص۲۲۹.</ref>

وی همچنین در مدینه، خواستگارانی از اشراف و بزرگان قریش را رد کرد و حاضر نشد با کسی ازدواج کند. او می‌گفت: من پس از پیامبر(ص) پدر شوهری نمی‌خواهم.<ref>''الکامل فی التاریخ''، ج۴، ص۸۸.</ref>

روایتی را مصقلة الطحان از امام صادق(ع) نقل کرده است که شنیدم امام صادق(ع) فرمود: چون حسین(ع) کشته شد، همسر کلابیه آن حضرت برایش سوگواری به پا کرد و خود گریست و زنان و خدمتگذاران او هم گریستند تا اشک چشمانش خشک شد و تمام گشت. آن هنگام یکی از کنیزانش را دید که می‌گرید و اشک چشمش جاری است، او را طلبید و گفت: چرا در میان ما تنها اشک تو جاری است؟! او گفت: من شربت سویق می‌آشامم. او هم دستور داد سویق تهیه کنند و از آن نوشیدند. بعد اظهار داشت می‌خواهم با این عمل برای گریستن بر حسین(ع) نیرو پیدا کنم.<ref>''کافی''، ج۱، ص۴۶۶.</ref>

ابن اثیر می‌نویسد: رباب پس از آن واقعه یک سال بیشتر زنده نماند و در این یک سال زیر سایه ننشست و از شدت غصه و اندوه درگذشت.<ref>الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۸.</ref> سید محسن امین سال وفات رباب را ۶۲ هجری(یعنی یک سال پس از [[عاشورا]]) ذکر می‌کند.<ref>''اعیان‌الشیعة''، ج۶، ص۴۴۹.</ref>