۹٬۵۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هانی بن عروة بن نمران بن عمرو بن قعاس بن عبدیغوث بن مخدش بن حصر بن غنم بن مالک بن عوف بن منبّه بن غطیف بن مراد بن مذحج،''' مذحجی مرادی قطیفی، ابو یحیی، از طایفه بنی مراد و از قبیله مَذحَج است.<ref>العقد الفرید، ابن عبدربه، احمد بن محمد، چاپ علی شیری، بیروت: داراحیاء اتراث العربی، | '''هانی بن عروة بن نمران بن عمرو بن قعاس بن عبدیغوث بن مخدش بن حصر بن غنم بن مالک بن عوف بن منبّه بن غطیف بن مراد بن مذحج،''' مذحجی مرادی قطیفی، ابو یحیی، از طایفه بنی مراد و از قبیله مَذحَج است.<ref>العقد الفرید، ابن عبدربه، احمد بن محمد، چاپ علی شیری، بیروت: داراحیاء اتراث العربی، 1409 ه ق.، ج3، ص363؛ جمهرة انساب العرب، ص406.</ref> هانی بن عروه در حمایت و یاری [[مسلم بن عقیل]] سهم بسزایی داشت. | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
هانی بن عروه از تابعین پیامبر(ص)<ref>رجال طوسی، | هانی بن عروه از تابعین پیامبر(ص)<ref>رجال طوسی، ص82.</ref> و از رهبران یمن<ref>قاموس الرجال، ج10، ص490.</ref> بود. داده‌های تاریخ در مورد زندگانی او تا ورود مسلم بن عقیل به کوفه در جریان واقعه کربلا اندک است. | ||
در جنگ‌های جمل،<ref>الفتوح، | در جنگ‌های جمل،<ref>الفتوح، ج5، ص40.</ref> صفین<ref name=":0">وقعة الصفین، ص137.</ref> و نهروان حضور داشت. در صفین مورد مشورت امام علی(ع) قرار گرفت. هنگامی که امام علی(ع)، اشعث بن قیس از قبیله کنده و ربیعه را برکنار کرد، به امام علی(ع) پیشنهاد داد جانشینی همتای اشعث برای ریاست بر این دو قبیله انتخاب کند.<ref name=":0" /> | ||
در جریان قیام [[حجر بن عدی]]، او یکی از ارکان حرکت حجر، علیه [[عبیدالله بن زیاد]] بود.<ref>انساب الاشراف، | در جریان قیام [[حجر بن عدی]]، او یکی از ارکان حرکت حجر، علیه [[عبیدالله بن زیاد]] بود.<ref>انساب الاشراف، ج5، ص255.</ref> | ||
هانی بن عروه نسبت به قبیله خود تعصب خاصی داشت. زمانی که [[کثیر بن شهاب بن حصین مذحجی|کثیر بن شهاب مذحجی]] والی خراسان متهم به دزدی شده بود و به کوفه گریخت، پناه داد و اگر چه مورد عتاب [[معاویه]] قرار گرفت، ولی دست از حمایت کثیر برنداشت.<ref>الاعلام، | هانی بن عروه نسبت به قبیله خود تعصب خاصی داشت. زمانی که [[کثیر بن شهاب بن حصین مذحجی|کثیر بن شهاب مذحجی]] والی خراسان متهم به دزدی شده بود و به کوفه گریخت، پناه داد و اگر چه مورد عتاب [[معاویه]] قرار گرفت، ولی دست از حمایت کثیر برنداشت.<ref>الاعلام، ج8، ص68.</ref> | ||
زمانی که معاویه برای پسرش یزید از مردم [[کوفه]] بیعت گرفت، او جزء مخالفین بود و حتی می‌گفت که از [[معاویه]] به خاطر انجام چنین کاری تعجب می‌کند و خصوصیات زشت [[یزید]] را نام می‌برد.<ref>تجارب الامم و تعاقب الهمم، | زمانی که معاویه برای پسرش یزید از مردم [[کوفه]] بیعت گرفت، او جزء مخالفین بود و حتی می‌گفت که از [[معاویه]] به خاطر انجام چنین کاری تعجب می‌کند و خصوصیات زشت [[یزید]] را نام می‌برد.<ref>تجارب الامم و تعاقب الهمم، ج2، ص32؛ شرح نهج البلاغه، ج18، ص427؛ قاموس الرجال، ج10، ص491.</ref> | ||
هانی بن عروه از شیعیان امام علی(ع)<ref>اعیان الشیعه، | هانی بن عروه از شیعیان امام علی(ع)<ref>اعیان الشیعه، ج7، ص344.</ref> و از اصحاب آن حضرت بود.<ref>رجال طوسی، ص85.</ref> بنا به نقل سید محسن امین، امام علی(ع) مرگ او را پیش‌بینی کرده بود.<ref>اعیان الشیعه، ج8، ص713.</ref> | ||
==نقش در جریان مسلم بن عقیل== | ==نقش در جریان مسلم بن عقیل== | ||
نقش هانی در جریان ورود مسلم بن عقیل به کوفه تا [[شهادت]] او بسیار پُر رنگ است. مسلم بن عقیل بنا به نقلی در هنگام ورود به کوفه بنا به خواست [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] بر هانی بن عروه وارد شد.<ref>البدء و التاریخ، مقدسی، مطهر بن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، | نقش هانی در جریان ورود مسلم بن عقیل به کوفه تا [[شهادت]] او بسیار پُر رنگ است. مسلم بن عقیل بنا به نقلی در هنگام ورود به کوفه بنا به خواست [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] بر هانی بن عروه وارد شد.<ref>البدء و التاریخ، مقدسی، مطهر بن طاهر، پاریس: چاپ کلمان هوار، 1899 – 1919 م، چاپ افست تهران: 1962 م.، ج6، ص9؛ ترجمة الامام الحسین (ع)، ص64.</ref> اما اخبار دیگری اشاره دارد که بر [[مختار ثقفى|مختار]] وارد شد.<ref>الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م.، ص231؛تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962– 1967 م.، ج5، ص355؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص22.</ref> | ||
[[نعمان بن بشیر]] حاکم کوفه که دوستدار عافیت بود، مزاحمتی برای مسلم ایجاد نکرد و مسلم توانست از هجده هزار نفر از اهالی کوفه بیعت بگیرد.<ref>انساب الاشراف، | [[نعمان بن بشیر]] حاکم کوفه که دوستدار عافیت بود، مزاحمتی برای مسلم ایجاد نکرد و مسلم توانست از هجده هزار نفر از اهالی کوفه بیعت بگیرد.<ref>انساب الاشراف، ج2، ص338؛ الاخبار الطول، ص235؛تاریخ الطبری، ج4، ص30؛ امتاع الاسماع، ج5، ص363؛ العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، ج3، ص29؛ المنتظم فی التاریخ الملوک و الامم، ج5، ص326.</ref> وقتی استقبال مردم شهر را دید، طی نامه‌ای که توسط یکی از رهبران مورد اعتماد شیعیان کوفه یعنی [[عابس بن ابی شبیب شاکری|عابس بن ابی شبیب شاکری]] به امام حسین(ع) فرستاد، امام را به کوفه فرا خواند.<ref>تاریخ طبری، ج5، ص375؛ ابصار العین فی انصار الحسین، ج1، ص80؛ شهداء اهل البیت(ع)، ص15.</ref> | ||
همان زمان [[یزید]] در پی درخواست طرفداران بنی‌امیه و شامیان<ref>الامامه و السیاسه، | همان زمان [[یزید]] در پی درخواست طرفداران بنی‌امیه و شامیان<ref>الامامه و السیاسه، ج2، ص4.</ref> و نیز صلاحدید مشاور رومی خود [[سرجون]]، نعمان بن بشیر را عزل و [[عبیدالله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] را که والی بصره بود، هم‌زمان به حکومت کوفه منصوب و او را مأمور ساخت تا مسلم بن عقیل را از کوفه بیرون راند یا بکشد.<ref>الاخبار الطول، ج5، ص356-357؛ الفتوح، ج5، ص36-37.</ref> | ||
عبیدالله بن زیاد، به‌طور ناشناس وارد کوفه شد و با ورود به کوفه مردم را مرعوب نمود و از همان روزهای نخست با سخنانی تند و با تهدید و تطمیع ابتدا مردم سرشناس کوفه را با خود همراه کرد و بدین وسیله دیگران را سر جای خود نشاند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، | عبیدالله بن زیاد، به‌طور ناشناس وارد کوفه شد و با ورود به کوفه مردم را مرعوب نمود و از همان روزهای نخست با سخنانی تند و با تهدید و تطمیع ابتدا مردم سرشناس کوفه را با خود همراه کرد و بدین وسیله دیگران را سر جای خود نشاند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص335-336؛ الاخبار الطول، ص232؛تاریخ الطبری، ج5، ص356-357، 348؛ الفتوح، ج5، ص36-37؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، ج3، ص251؛ ارشاد، ج2، ص42-43؛ مقاتل الطالبیین، ص96.</ref> | ||
مسلم بن عقیل پس از آگاهی از آمدن عبیدالله بن زیاد و سخنان تهدیدآمیز وی، خانه مختار را ترک گفت و به منزل هانی رفت<ref>انساب الاشراف، | مسلم بن عقیل پس از آگاهی از آمدن عبیدالله بن زیاد و سخنان تهدیدآمیز وی، خانه مختار را ترک گفت و به منزل هانی رفت<ref>انساب الاشراف، ص336؛ الاخبار الطول، ص233؛ تاریخ الطبری، ج5، ص362؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، ج3، ص252؛ الفتوح، ج5، ص40؛ اعلام الوری، ج1، ص438.</ref> و به‌طور پنهانی با شیعیانش دیدار کرد<ref>انساب الاشراف، ج2، ص336؛ الاخبار الطول، دینوری، ص233؛ الفخری، ص117.</ref> و خانه او را مرکز فعالیت‌های سیاسی و نظامی خویش قرار داد.<ref>الاخبار الطول، ص233؛ مقاتل الطالبیین، ص96-97. </ref> | ||
بنا به نقلی هانی بن عروه مایل نبود که مسلم بن عقیل وارد خانه او شود، اما پس از ورود مسلم بن عقیل به خانه‌اش، با تمام وجود از او دفاع کرد.<ref>تاریخ طبری، | بنا به نقلی هانی بن عروه مایل نبود که مسلم بن عقیل وارد خانه او شود، اما پس از ورود مسلم بن عقیل به خانه‌اش، با تمام وجود از او دفاع کرد.<ref>تاریخ طبری، ج5، ص362؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص25.</ref> انتخاب خانه هانی بن عروه شاید به این دلیل بود که او از نظر نفوذ و قدرت اجتماعی توانمندتر از مختار بود. | ||
===نقشه کشتن عبیدالله بن زیاد=== | ===نقشه کشتن عبیدالله بن زیاد=== | ||
در همان زمان شریک بن اعور که از خواص یاران امام علی(ع)<ref> الغارات، ثقفی، | در همان زمان شریک بن اعور که از خواص یاران امام علی(ع)<ref> الغارات، ثقفی، ج2، ص793.</ref> و از بزرگان شیعیان بصره بود و همراه عبیدالله بن زیاد از بصره به کوفه آمده بود، بیمار شد و در خانه هانی بن عروه که از دوستانش بود، اقامت گزید.<ref>الغارات، ج2، ص793-794؛ انساب الاشراف، ج2، ص337؛ الاخبار الطول، ص233-234؛تاریخ الطبری، ج5، ص360.</ref> او هانی بن عروه را به یاری و حمایت مسلم تشویق کرد و در خانه هانی نقشه کشتن عبیدالله بن زیاد توسط شریک کشیده شد تا در هنگام عیادت عبیدالله بن زیاد از او درخانه هانی بن عروه انجام گیرد.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص337؛ الاخبار الطول، ص234-235؛تاریخ الطبری، ج5، ص363؛ الفتوح، ج5، ص42-43؛ مقاتل الطالبیین، ص98-99.</ref> البته گاهی سخن از بیماری هانی بن عروه به میان می‌آید و گفته می‌شود نقشه به قتل رساندن توسط او کشیده شد.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص337؛ الامامه و السیاسه، ج2، ص4؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص243؛ تاریخ الطبری، ج5، ص360 عمارة بن عبید سلولی پیشنهاد دهنده بود.</ref> به هر حال این طرح به جهت اینکه هانی بن عروه مایل نبود مهمانش در خانه‌اش کشته شود، انجام نگرفت.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص337؛ الاخبار الطول، ص234-235؛ تاریخ الطبری، ج5، ص363؛ الفتوح، ج5، ص42-43. قس مقاتل الطالبیین، ص99، همسر هانی بن عروه موافق نبود.</ref> اگر چه گفته می‌شود که هانی به مسلم گفت: «اگر او را می‌کشتی، فاسقی، فاجری، ستم‌کاری و مکاری را کشته بودی.» | ||
==رفتن به دارالاماره== | ==رفتن به دارالاماره== | ||
ابن زیاد که اکنون مردم کوفه را مرعوب نموده بود، به جست‌وجوی مسلم بن عقیل پرداخت و توسط یکی از بردگان شامی خود به نام [[معقل|مَعقِل]] با ترفندی خاص به مخفی‌گاه او پی برد و خانه او را تحت کنترل گرفت.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، | ابن زیاد که اکنون مردم کوفه را مرعوب نموده بود، به جست‌وجوی مسلم بن عقیل پرداخت و توسط یکی از بردگان شامی خود به نام [[معقل|مَعقِل]] با ترفندی خاص به مخفی‌گاه او پی برد و خانه او را تحت کنترل گرفت.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص336-337؛ الاخبار الطول، ص235-236؛ تاریخ الطبری، ج5، ص362،348؛ الفتوح، ج5، ص41-42؛ ارشاد، ج2، ص45-46.</ref> | ||
او با دانستن مخفی‌گاه مسلم بن عقیل و اطلاع از سران و یاران و هواداران او به کار پرداخت. همچنین از روسای قبایل خواست که به دیدارش بیایند. اما هانی بن عروه به دیدار او نرفت و خود را به بیماری زد. عبیدالله بن زیاد از راه مکر و حیله وارد شد تا بتواند به طریقی او را به دارالاماره بکشاند و بین او و مسلم بن عقیل جدایی اندازد. | او با دانستن مخفی‌گاه مسلم بن عقیل و اطلاع از سران و یاران و هواداران او به کار پرداخت. همچنین از روسای قبایل خواست که به دیدارش بیایند. اما هانی بن عروه به دیدار او نرفت و خود را به بیماری زد. عبیدالله بن زیاد از راه مکر و حیله وارد شد تا بتواند به طریقی او را به دارالاماره بکشاند و بین او و مسلم بن عقیل جدایی اندازد. | ||
او [[محمد بن اشعث]]، دوست هانی، [[اسماء بن خارجه فزاری|اسماء بن حسان خارجه]] برادرزاده<ref>لاخبار الطوال، | او [[محمد بن اشعث]]، دوست هانی، [[اسماء بن خارجه فزاری|اسماء بن حسان خارجه]] برادرزاده<ref>لاخبار الطوال، ص236.</ref> و [[عمرو بن حجّاج زبیدى|عمرو بن حجاج زبیدی]] پدر روعه همسر هانی<ref>تاریخ طبری، ج5، ص349؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، ج5، ص45؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص28؛ اعلام الوری، ج1، ص440.</ref> که هر سه از اقوام و دوستان هانی بودند و به دربار عبیدالله بن زیاد رفت و آمد داشتند، خواست تا هانی را وادار کنند که به نزدش بیاید. | ||
هر سه آنان به نزد هانی رفتند. اگر چه هانی مایل نبود به نزد عبیدالله بن زیاد برود و می‌گفت چون مسلم بن عقیل نزد من است، صلاح نیست که بروم اما آنان از او خواستند تا برای گم کردن راه و حفظ جان مسلم، به دیدن عبیدالله برود. در نزدیکی [[دار الاماره|دارالاماره]] احساس خطر کرد و به اسماء بن حسان خارجه گفت: «به خدا از این مرد هراسناک و نگرانم.» اما اسماء گفت: «هیچ ترسی به دل راه مده. تو بی‌گناهی.» بالاخره هانی علی‌رغم میل خود به دارالاماره رفت و همین امر باعث شد تا عبیدالله بن زیاد بتواند بین او و مسلم بن عقیل جدایی اندازد که این جدایی در شکست مسلم بن عقیل تاثیر بسیاری داشت. | هر سه آنان به نزد هانی رفتند. اگر چه هانی مایل نبود به نزد عبیدالله بن زیاد برود و می‌گفت چون مسلم بن عقیل نزد من است، صلاح نیست که بروم اما آنان از او خواستند تا برای گم کردن راه و حفظ جان مسلم، به دیدن عبیدالله برود. در نزدیکی [[دار الاماره|دارالاماره]] احساس خطر کرد و به اسماء بن حسان خارجه گفت: «به خدا از این مرد هراسناک و نگرانم.» اما اسماء گفت: «هیچ ترسی به دل راه مده. تو بی‌گناهی.» بالاخره هانی علی‌رغم میل خود به دارالاماره رفت و همین امر باعث شد تا عبیدالله بن زیاد بتواند بین او و مسلم بن عقیل جدایی اندازد که این جدایی در شکست مسلم بن عقیل تاثیر بسیاری داشت. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
عبیدالله بن زیاد ابتدا هانی بن عروه را طلبید و از او بازخواست کرد که «چرا مسلم بن عقیل را به خانه خود راه داده است. هانی بن عروه ابتدا همه چیز را انکار کرد، ولی با روبه‌رو شدن با معقل، درماند.» معقل پیش روی او ایستاد و گفت: | عبیدالله بن زیاد ابتدا هانی بن عروه را طلبید و از او بازخواست کرد که «چرا مسلم بن عقیل را به خانه خود راه داده است. هانی بن عروه ابتدا همه چیز را انکار کرد، ولی با روبه‌رو شدن با معقل، درماند.» معقل پیش روی او ایستاد و گفت: | ||
«هانی مرا می‌شناسی؟» گفت: «آری، می‌شناسم. بزرگ منافقی که تویی!» و چون دانست انکار بی‌فایده است، گفت: «من مسلم بن عقیل را به خانه‌ام نخوانده‌ام. او به خانه من آمده است.» عبید الله بن زیاد گفت: «تا او را تسلیم نکنی، رها نخواهی شد.»<ref>الاخبار الطول، | «هانی مرا می‌شناسی؟» گفت: «آری، می‌شناسم. بزرگ منافقی که تویی!» و چون دانست انکار بی‌فایده است، گفت: «من مسلم بن عقیل را به خانه‌ام نخوانده‌ام. او به خانه من آمده است.» عبید الله بن زیاد گفت: «تا او را تسلیم نکنی، رها نخواهی شد.»<ref>الاخبار الطول، ج5، ص366.</ref> | ||
پذیرفتن چنان تکلیفی برای هانی بن عروه غیرممکن بود. شیخی سرشناس و محترم، هرگز نمی‌توانست مهمان خود را از سرسفره خویش بردارد و به دشمن او تسلیم کند و ننگی بزرگ را برای خود و بازماندگان و قبیله خود بخرد. گفت‌وگو بسیار شد، ولی هانی بن عروه نپذیرفت که مسلم بن عقیل را تسلیم کند. به همین جهت توسط عبیدالله بن زیاد شکنجه شد و بینی و ابرویش شکست و چهره‌اش زخمی شد و صورتش آسیب دید. سپس او را زندانی‌کرد.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، | پذیرفتن چنان تکلیفی برای هانی بن عروه غیرممکن بود. شیخی سرشناس و محترم، هرگز نمی‌توانست مهمان خود را از سرسفره خویش بردارد و به دشمن او تسلیم کند و ننگی بزرگ را برای خود و بازماندگان و قبیله خود بخرد. گفت‌وگو بسیار شد، ولی هانی بن عروه نپذیرفت که مسلم بن عقیل را تسلیم کند. به همین جهت توسط عبیدالله بن زیاد شکنجه شد و بینی و ابرویش شکست و چهره‌اش زخمی شد و صورتش آسیب دید. سپس او را زندانی‌کرد.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص337؛ الاخبار الطول، ص237-238؛ تاریخ الطبری، ج5، ص365-367؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، ج2، ص252؛ الفتوح، ج5، ص46-47؛ مقاتل الطالبیین، ص102.</ref> | ||
شیخ مفید می‌نویسد: | شیخ مفید می‌نویسد: | ||
«چون عمرو بن حجاج دید که با هانی بن عروه چنان رفتار ناپسندی کردند، ناراحت شد و طایفه مذحج را خبر کرد.<ref>ارشاد، | «چون عمرو بن حجاج دید که با هانی بن عروه چنان رفتار ناپسندی کردند، ناراحت شد و طایفه مذحج را خبر کرد.<ref>ارشاد، ج2، ص47.</ref> گروهی از قبیله مذحج با دریافت خبر قتل هانی بن عروه بر در دارالاماره اجتماع کردند و گرد قصر او را گرفتند.»<ref>الاخبار الطول، ص238؛تاریخ الطبری، ج5، ص367؛ الفتوح، ج5، ص48.</ref> عبیدالله بن زیاد، [[شریح قاضى|شریح قاضی]]<nowiki/> را طلبید و گفت: «برو و هانی را ببین که زنده است، سپس ماجرا را به این مردم بگو! شریح قاضی به زندان رفت و هانی را مجروح و خون‌آلود دید.» | ||
ولی وقتی که با مردم روبه‌رو شد، به آنان گفت: «هانی بن عروه زنده است. به خانه‌های خود برگردید.» آنان نیز متفرق شدند.<ref>الاخبار الطول، | ولی وقتی که با مردم روبه‌رو شد، به آنان گفت: «هانی بن عروه زنده است. به خانه‌های خود برگردید.» آنان نیز متفرق شدند.<ref>الاخبار الطول، ص238؛ تاریخ الطبری، ج5، ص367؛ الفتوح، ج5، ص48؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص28.</ref> | ||
بدین ترتیب با [[شهادت|شهادت]] ناقصی که قاضی داد، فرصتی دیگر از دست هواداران مسلم بن عقیل و هانی بن عروه رفت. آن روز که این مردم اطراف قصر را گرفته بودند، جز تعدادی از ماموران عبیدالله بن زیاد، کسی با او نبود. اگر مختصر تدبیری داشتند کار عبیدالله بن زیاد به پایان می‌رسید. | بدین ترتیب با [[شهادت|شهادت]] ناقصی که قاضی داد، فرصتی دیگر از دست هواداران مسلم بن عقیل و هانی بن عروه رفت. آن روز که این مردم اطراف قصر را گرفته بودند، جز تعدادی از ماموران عبیدالله بن زیاد، کسی با او نبود. اگر مختصر تدبیری داشتند کار عبیدالله بن زیاد به پایان می‌رسید. | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
همین که خبر دستگیری و زندانی شدن هانی بن عروه در شهر منتشر شد، مسلم دست به قیام زد. اما بنا به دلایلی شکست خورد و به شهادت رسید.<ref>ر.ک: [[مسلم بن عقیل]].</ref> | همین که خبر دستگیری و زندانی شدن هانی بن عروه در شهر منتشر شد، مسلم دست به قیام زد. اما بنا به دلایلی شکست خورد و به شهادت رسید.<ref>ر.ک: [[مسلم بن عقیل]].</ref> | ||
پس از شهادت مسلم بن عقیل، عبیدالله بن زیاد دستور داد که هانی بن عروه را دست بسته به بازار قصابان برند تا بدین وسیله در دل مردم ترس افکندند. هانی بن عروه پیوسته فریاد می‌زد و افراد قبیله مذحج را به کمک می‌طلبید که: «آل مراد کجایند؟ افراد قبیله مذحج کجایند؟ چرا به یاری من نمی‌آیند؟»<ref>تاریخ طبری، | پس از شهادت مسلم بن عقیل، عبیدالله بن زیاد دستور داد که هانی بن عروه را دست بسته به بازار قصابان برند تا بدین وسیله در دل مردم ترس افکندند. هانی بن عروه پیوسته فریاد می‌زد و افراد قبیله مذحج را به کمک می‌طلبید که: «آل مراد کجایند؟ افراد قبیله مذحج کجایند؟ چرا به یاری من نمی‌آیند؟»<ref>تاریخ طبری، ج5، ص379؛ الفتوح، ج5، ص48؛ اعلام الوری، ج1، ص444.</ref> | ||
سپس با قوت بسیار بندها را از دست باز کرد و در جستجوی ابزاری بود که با دشمنان ستیز کند، ولی مزدوران عبیدالله بن زیاد به وی امان ندادند و او را گرفتند. یکی از غلامان عبیدالله بن زیاد به نام رشید ترکی، هانی بن عروه را به قتل رساند و سرش را از تن جدا کرد.<ref>الطبقات الکبری، | سپس با قوت بسیار بندها را از دست باز کرد و در جستجوی ابزاری بود که با دشمنان ستیز کند، ولی مزدوران عبیدالله بن زیاد به وی امان ندادند و او را گرفتند. یکی از غلامان عبیدالله بن زیاد به نام رشید ترکی، هانی بن عروه را به قتل رساند و سرش را از تن جدا کرد.<ref>الطبقات الکبری، ج5، ص122؛ تاریخ الطبری، ج5، ص379؛ الفتوح، ج5، ص61؛ اعلام الوری، ج1، ص444.</ref> در آن روز مردم قبیله مذحج تن به خواری و سستی دادند و از یاری هانی بن عروه دست برداشتند. هانی بن عروه در روز نهم ماه ذی‌الحجه به شهادت رسید. در هنگام شهادت هشتاد و نه سال سن داشت.<ref>تاریخ طبری، ج5، ص379.</ref> | ||
بنا به نقل مسعودی، هانی بن عروه هرگاه قبیله بنی مراد را به یاری می‌خواند، چهار هزار مرد زره‌پوش سواره و هشت هزار نظامی پیاده با او حرکت می‌کردند و اگر قبایل هم‌پیمان خود را دعوت می‌کرد، سی هزار زره‌پوش نظامی در رکابش بود و اما هنگامی که به سوی قتلگاه رفت، از آن همه مردان جنگی که از آنان استمداد کرد، هیچ‌کس اجابت نکرد.<ref>مروج الذهب و معادن الجوهر، | بنا به نقل مسعودی، هانی بن عروه هرگاه قبیله بنی مراد را به یاری می‌خواند، چهار هزار مرد زره‌پوش سواره و هشت هزار نظامی پیاده با او حرکت می‌کردند و اگر قبایل هم‌پیمان خود را دعوت می‌کرد، سی هزار زره‌پوش نظامی در رکابش بود و اما هنگامی که به سوی قتلگاه رفت، از آن همه مردان جنگی که از آنان استمداد کرد، هیچ‌کس اجابت نکرد.<ref>مروج الذهب و معادن الجوهر، ج3، ص255؛ الفتوح، ج5، ص61؛ قاموس الرجال، ج10، ص493.</ref> | ||
عبیدالله بن زیاد سپس دستور داد تا طناب به پای هر دو نعش ببندند و در بازارهای کوفه بر زمین بکشند.<ref> البدایه و النهایه، | عبیدالله بن زیاد سپس دستور داد تا طناب به پای هر دو نعش ببندند و در بازارهای کوفه بر زمین بکشند.<ref> البدایه و النهایه، ج8، ص157.</ref> آن‌گاه جسد مطهر این دو شهید را در محله [[کناسه|کناسِه]] به دار بیاویزند.<ref>العبر و دیوان المبتدأ و الخبر (تاریخ ابن خلدون)، ج3، ص29.</ref> سپس سر این دو شهید را توسط هانی بن ابی حیه همدانی و زبیر بن اَروَج (اروح) تمیمی به نزد یزید فرستاد<ref>انساب الاشراف، ج2، ص341-342؛ الاخبار الطول، ص240-241؛ تاریخ الطبری، ج5، ص380.</ref> و گزارش کار را ارائه نمود.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص339؛ الاخبار الطول، ص241؛ تاریخ الطبری، ج5، ص376؛الفتوح، ج5، ص56.</ref> | ||
یزید سر این دو شهید را بر دروازه دمشق آویخت<ref>انساب الاشراف، | یزید سر این دو شهید را بر دروازه دمشق آویخت<ref>انساب الاشراف، ج2، ص339.</ref> و از قهر و غلبه عبیدالله بن زیاد، خرسند شد و در نامه‌ای از او سپاسگزاری نمود.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، ج2، ص339-342؛ الاخبار الطول، ص241-242؛ تاریخ الطبری، ج5، ص376-381؛ مقاتل الطالبیین، ص103-108.</ref> | ||
==پس از شهادت== | ==پس از شهادت== | ||
خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه در میانه راه کوفه به امام حسین(ع) رسید.<ref>ر.ک: الاخبار الطول، | خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه در میانه راه کوفه به امام حسین(ع) رسید.<ref>ر.ک: الاخبار الطول، ج2، ص243؛ مروج الذهب و معادن الجوهر، ج3، ص256؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص42.</ref> امام حسین(ع) بر مرگ آن دو گریست و آیه استرجاع را خواند و چندین مرتبه از خداوند برای آنان طلب رحمت کرد.<ref>الاخبار الطول، ص241؛ تاریخ الطبری، ج5، ص469.</ref> | ||
سه روز پس از شهادت هانی بن عروه، روعه همسرش به کمک همسر میثم تمار، تن بی سر هانی بن عروه را در کنار دارالاماره کوفه به خاک سپرد. اکنون مزارش به مسجد معروف کوفه متصل است و پشت قبر مسلم بن عقیل و در جهت شمال آن قرار دارد.<ref>تاریخ الکوفه، | سه روز پس از شهادت هانی بن عروه، روعه همسرش به کمک همسر میثم تمار، تن بی سر هانی بن عروه را در کنار دارالاماره کوفه به خاک سپرد. اکنون مزارش به مسجد معروف کوفه متصل است و پشت قبر مسلم بن عقیل و در جهت شمال آن قرار دارد.<ref>تاریخ الکوفه، ص84.</ref> آستانه هانی بن عروه هم اکنون یکی از مراکز مهم و زیارتگاه‌های مشهور شیعیان جهان است. | ||
پسرش یحیی، محدث و از راویان اصح و ثقه شمرده می‌شود.<ref>الطبقات الکبری، | پسرش یحیی، محدث و از راویان اصح و ثقه شمرده می‌شود.<ref>الطبقات الکبری، ج1، ص330؛ حوادث و وفیات، ج8، ص302، اسدالغابه، ج2، ص15؛ الاصابه فی تمییز الصحابه، ج6، ص188.</ref> | ||
==زیارتنامه== | ==زیارتنامه== | ||
هانی بن عروه دارای زیارت مخصوصی است که در آن زیارت او را عبد صالح و از اصحاب امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) می‌دانند: | هانی بن عروه دارای زیارت مخصوصی است که در آن زیارت او را عبد صالح و از اصحاب امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) می‌دانند: | ||
| خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
درود و رحمت خداوند بر تو ای هانی بن عروه. درود بر تو ای بنده شایسته و خیرخواه برای خدا و پیامبر(ص) و امام علی(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بر آنان درود باد. گواهی می‌دهم به اینکه تو به ستم کشته شدی. پس لعنت خداوند بر آن‌که تو را کشت و خون تو را حلال شمرد. پس خداوند قبرهای آنان را از آتش پر کند. گواهی می‌دهم که تو خداوند را ملاقات کردی درحالی‌که او از تو به واسطه کردارت و خیرخواهی‌ات خشنود بود؛ و گواهی می‌دهم که تو به مرتبه شهیدان رسیدی و روحت با روح شهدا سعادتمندانه قرار داده شد به واسطه اینکه خیرخواه نسبت به خداوند و رسولش بودی و در این راه تلاش کردی و جانت را در راه خدا و خشنودی‌اش بخشیدی. پس رحمت خداوند بر تو باد و از تو راضی است و تو را با پیامبر (ص) و خاندان پاکیزه‌اش محشور کند و ما و شما را با آنان در خانه نعمت محشور کند و درود و رحمت و برکات خداوند بر تو باد. | درود و رحمت خداوند بر تو ای هانی بن عروه. درود بر تو ای بنده شایسته و خیرخواه برای خدا و پیامبر(ص) و امام علی(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بر آنان درود باد. گواهی می‌دهم به اینکه تو به ستم کشته شدی. پس لعنت خداوند بر آن‌که تو را کشت و خون تو را حلال شمرد. پس خداوند قبرهای آنان را از آتش پر کند. گواهی می‌دهم که تو خداوند را ملاقات کردی درحالی‌که او از تو به واسطه کردارت و خیرخواهی‌ات خشنود بود؛ و گواهی می‌دهم که تو به مرتبه شهیدان رسیدی و روحت با روح شهدا سعادتمندانه قرار داده شد به واسطه اینکه خیرخواه نسبت به خداوند و رسولش بودی و در این راه تلاش کردی و جانت را در راه خدا و خشنودی‌اش بخشیدی. پس رحمت خداوند بر تو باد و از تو راضی است و تو را با پیامبر (ص) و خاندان پاکیزه‌اش محشور کند و ما و شما را با آنان در خانه نعمت محشور کند و درود و رحمت و برکات خداوند بر تو باد. | ||
==شعر عبدالله بن زبیر اسدی== | ==شعر عبدالله بن زبیر اسدی== | ||
عبدالله بن زبیر اسدی در قطعه شعری شهادت مظلومانه آن دو را به تصویر کشیده است: <ref>الطبقات الکبری، | عبدالله بن زبیر اسدی در قطعه شعری شهادت مظلومانه آن دو را به تصویر کشیده است: <ref>الطبقات الکبری، ج4، ص42؛ انساب الاشراف، ج2، ص340؛ البدء و التاریخ، مقدسی، ج6، ص9؛ مقاتل الطالبیین، ص108؛ ابن حبیب (المحبر، ص245) او را عبدالرحمن بن زبیر اسدی و ابن طقطقی (الفخری، ص114) او را فرزدق ذکر کرده است.</ref>{{شعر}} | ||
{{ب| فَاِن‌ْ کنت‌ِ لا تَدْرین‌َ مَا الْمَوْت‌ُ فَانْظُری | اِلی بَطَل‌ٍ قَدْ هَشَّم‌َ السَّیف‌ُ وَجْهَه‌ُ }} | {{ب| فَاِن‌ْ کنت‌ِ لا تَدْرین‌َ مَا الْمَوْت‌ُ فَانْظُری | اِلی بَطَل‌ٍ قَدْ هَشَّم‌َ السَّیف‌ُ وَجْهَه‌ُ }} | ||
| خط ۱۵۷: | خط ۱۵۷: | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 254-262.] | ||
=جستارهای وابسته= | =جستارهای وابسته= | ||
| خط ۱۷۲: | خط ۱۷۲: | ||
[[رده: افراد]] | [[رده: افراد]] | ||
[[رده: شهیدان قبل از عاشورا]] | [[رده: شهیدان قبل از عاشورا]] | ||
[[en:Haniʾ b. ʿUrwa al-Muradi]] | |||