ذکرخوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ذکرخوانی،''' نقل حوادث کربلا و کیفیت شهادت امام حسین (ع) و یاران او و به اسارت رفتن خانواده‌اش به صورت سوزناک است و سبب تحریک عواطف و گریستن بر ایشان می‌شود. ذکر خوانی، سنتی برای احیای یاد و نام ائمه معصومین (ع) و حادثه کربلاست و  بر اساس مقتل‌های معتبر و با شعرهای خوب، مانع از وهن به مقام معصومین (ع) می‌گردد. ذکرخوانی اغلب در مجالس روضه‌خوانی اهل بیت (ع) انجام می‌گیرد.   

در زفره اصفهان پیش از شروع روضه‌خوانی، دو نفر از ذاکران با گفتن «یا حسین یا حسین» پیش‌خوانی روضه را شروع می‌کنند و حاضران نیز هم‌صدا آن‌ها را جواب می‌دهند: <ref>رجایی زفره ای، زفره، کوهپایه، اصفهان، 1348، 1350، 1358، 1366، 1369، 1381.</ref>

{{ب| یا حسین، یا حسین، یا حسین | سر و جان ما به فدای حسین }}  

{{ب| ز الم زینب به فغان می‌گفت | در این مضمون به زبان می‌سفت}}  

{{ب| تو چه سر داری ز کجا آرم | علی اصغر را به که بسپارم }}

در گذشته، در میبد، از شب اول تا سیزدهم ماه محرم عزاداری برگزار می‌شد. به این ترتیب که از شب اول ماه در یکی از خانه‌های میبد یک تا دو ساعت بعد از غروب آفتاب مجلس روضه‌خوانی شروع می‌شد و تا نزدیکی نیمه شب ادامه می‌یافت. اشعاری که در شب‌های دیگر خوانده می‌شد، بخشی مشابه اشعار شب اول و برخی متفاوت از آن بود.  

یک نفر از ذاکرها می‌گفت: آی بر کوفیان بی‌وفا تا به صبح قیامت مدام لعنت باد <ref>آقایی میبدی، محمد، میبد، یزد، 1350 و  1355.</ref>