۹٬۵۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | | عنوان = | ||
| تصویر = | | تصویر =زهیر.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
|توضیح تصویر = | |توضیح تصویر = | ||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| نقش های برجسته =از اصحاب امام حسین (ع) | | نقش های برجسته =از اصحاب امام حسین (ع) | ||
}}زهیر بن قین، عثمانی مذهب بود اما بعد از گفتگویی با امام حسین(ع) به کاروان | }}زهیر بن قین، عثمانی مذهب بود اما بعد از گفتگویی با [[امام حسین(ع)]] شیعه شد و به کاروان آن حضرت پیوست و در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. | ||
== زندگینامه == | ==زندگینامه== | ||
زهیر بن قین بن قیس انماری، ملقب به بجلی منسوب به بجیله شاخه‌ای از قبیله قحطانی یمنی است. <ref>الانساب، سمعانی، ابو سعد عبدالکریم بن محمد بن منصور التمیمی، تحقیق عبدالله عمر البارودی، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1408 ﻫ ق.، ج1، ص284؛ معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، ج1، ص63؛ جمهره انساب العرب، ابن حزم اندلسی، علی بن احمد، قاهره: دارالمعارف، 1382 ﻫ ق.، ص388. </ref> انماری نیز منسوب به انمار بن اراش بن کهلان قحطانی است. او از زعمای قبیله بجیله بود <ref>ر.ک : . انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج2، ص470؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج3، ص277؛ مع الرکب الحسین من المدینه الی المدینه، وقایع الطریق من مکه الی کربلا، طبسی، محمدجواد، قم: 1412 ﻫ ق. الحسینی من المدینه الی المدینه، ج3، ص210-215.</ref> و در جنگ‌های مسلمانان به ویژه فتح بلنجر در زمان عثمان شرکت داشت و در آن جنگ فرماندهی سپاه اسلام را بر عهده داشت. <ref>ر.ک : تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص396؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص73؛ معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، ج1، ص276. </ref> | زهیر بن قین بن قیس انماری، ملقب به بجلی منسوب به بجیله شاخه‌ای از قبیله قحطانی یمنی است. <ref>الانساب، سمعانی، ابو سعد عبدالکریم بن محمد بن منصور التمیمی، تحقیق عبدالله عمر البارودی، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1408 ﻫ ق.، ج1، ص284؛ معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، ج1، ص63؛ جمهره انساب العرب، ابن حزم اندلسی، علی بن احمد، قاهره: دارالمعارف، 1382 ﻫ ق.، ص388. </ref> انماری نیز منسوب به انمار بن اراش بن کهلان قحطانی است. او از زعمای قبیله بجیله بود <ref>ر.ک : . انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج2، ص470؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385- 1386 ه ق.، ج3، ص277؛ مع الرکب الحسین من المدینه الی المدینه، وقایع الطریق من مکه الی کربلا، طبسی، محمدجواد، قم: 1412 ﻫ ق. الحسینی من المدینه الی المدینه، ج3، ص210-215.</ref> و در جنگ‌های مسلمانان به ویژه فتح بلنجر در زمان عثمان شرکت داشت و در آن جنگ فرماندهی سپاه اسلام را بر عهده داشت. <ref>ر.ک : تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص396؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج2، ص73؛ معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، بکری اندلسی، عبدالله بن عبدالعزیز، تحقیق مصطفی سقاء العهد الخلیفی للابحاث المغربیه، بیروت: 1403 ﻫ ق. ، ج1، ص276. </ref> | ||
==عدم تمایل رویارویی با امام حسین (ع)== | ==عدم تمایل رویارویی با امام حسین (ع)== | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
زهیر برخاست و به نزد امام حسین (ع) رفت. | زهیر برخاست و به نزد امام حسین (ع) رفت. | ||
==تاثیر گفت‌وگو با امام حسین (ع) == | ==تاثیر گفت‌وگو با امام حسین (ع)== | ||
در مورد مکالمه زهیر با امام حسین(ع) سندی موجود نمیباشد اما زهیر پس از آن با چهره‌ای شاداب و خندان نزد همسر و همراهانش بازگشت و گفت که خیمه او را نزدیک سراپرده امام حسین (ع) نصب کنند و به همراهانش گفت: «من تصمیم گرفته‌ام که در مصاحبت امام حسین (ع) باشم و جانم را فدای او کنم. هر کس از شما هم شهادت را دوست دارد، همراه من بیاید و هر کس خوش ندارد، برود.» | در مورد مکالمه زهیر با امام حسین(ع) سندی موجود نمیباشد اما زهیر پس از آن با چهره‌ای شاداب و خندان نزد همسر و همراهانش بازگشت و گفت که خیمه او را نزدیک سراپرده امام حسین (ع) نصب کنند و به همراهانش گفت: «من تصمیم گرفته‌ام که در مصاحبت امام حسین (ع) باشم و جانم را فدای او کنم. هر کس از شما هم شهادت را دوست دارد، همراه من بیاید و هر کس خوش ندارد، برود.» | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
=== راهنمایی کاروان امام به محلی مناسب === | ===راهنمایی کاروان امام به محلی مناسب=== | ||
در مسیر کوفه، هنگامی که سپاه [[حر بن یزید ریاحی|حُرّ]] از دور پدیدار شد، امام حسین (ع) از زهیر پرسید که آیا در این نزدیکی محلی سراغ نداری که به آن پناه برده و سپاه [[کوفه]] را مقابل خود قرار دهیم؟ او نیز امام حسین (ع) را به کوه [[ذو حسم|ذوحُسُم (ذوجُشُم)]] راهنمایی کرد. <ref>الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م.، ص248؛ تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص404؛ طبری این گفته را به عبدالله بن سُلَیم اسدی و مُذری بن مُشمَعل نسبت داده است. ر.ک : تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص400. </ref> در ذوحسم امام حسین (ع) برای یارانش خطبه‌ای خواند و پس از او زهیر برخاست و به نمایندگی از اصحاب در دفاع از امام حسین (ع) سخنانی بیان کرد و امام برایش دعا کرد. <ref>تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص404. </ref> | در مسیر کوفه، هنگامی که سپاه [[حر بن یزید ریاحی|حُرّ]] از دور پدیدار شد، امام حسین (ع) از زهیر پرسید که آیا در این نزدیکی محلی سراغ نداری که به آن پناه برده و سپاه [[کوفه]] را مقابل خود قرار دهیم؟ او نیز امام حسین (ع) را به کوه [[ذو حسم|ذوحُسُم (ذوجُشُم)]] راهنمایی کرد. <ref>الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م.، ص248؛ تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص404؛ طبری این گفته را به عبدالله بن سُلَیم اسدی و مُذری بن مُشمَعل نسبت داده است. ر.ک : تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص400. </ref> در ذوحسم امام حسین (ع) برای یارانش خطبه‌ای خواند و پس از او زهیر برخاست و به نمایندگی از اصحاب در دفاع از امام حسین (ع) سخنانی بیان کرد و امام برایش دعا کرد. <ref>تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، 1341 ش.، ج5، ص404. </ref> | ||
===پیشنهاد رویارویی با سپاه کوفه=== | ===پیشنهاد رویارویی با سپاه کوفه=== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
به دنبال او [[نافع بن هلال بجلی|نافع بن هلال]] سخن گفت. آن‌گاه امام حسین (ع) خاندان و اصحاب خود را دعا فرمودند. <ref>ر.ک : اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص34-35. </ref> | به دنبال او [[نافع بن هلال بجلی|نافع بن هلال]] سخن گفت. آن‌گاه امام حسین (ع) خاندان و اصحاب خود را دعا فرمودند. <ref>ر.ک : اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص34-35. </ref> | ||
===گفت‌وگو با دشمن=== | ===گفت‌وگو با دشمن=== | ||
عصر روز نهم [[محرم]] وقتی [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] آماده حمله شد، [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس (ع)]] از طرف امام حسین (ع) برای گفتگو با دشمنان مامور شد. همراه با ایشان بیست نفر دیگر مانند زهیر انتخاب شدند. زهیر با سپاه [[عمر بن سعد]] و شخصی به نام [[عزره بن قیس احمسی|عزرة بن قیس]]<nowiki/> که از جمله کسانی بود که به امام حسین (ع) نامه نوشته و او را به کوفه دعوت کرده بود و اکنون در سپاه عمر بن سعد بود، سخن گفت و او را نصیحت کرد: | عصر روز نهم [[محرم]] وقتی [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] آماده حمله شد، [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس (ع)]] از طرف امام حسین (ع) برای گفتگو با دشمنان مامور شد. همراه با ایشان بیست نفر دیگر مانند زهیر انتخاب شدند. زهیر با سپاه [[عمر بن سعد]] و شخصی به نام [[عزره بن قیس احمسی|عزرة بن قیس]]<nowiki/> که از جمله کسانی بود که به امام حسین (ع) نامه نوشته و او را به کوفه دعوت کرده بود و اکنون در سپاه عمر بن سعد بود، سخن گفت و او را نصیحت کرد: | ||
- ای عزره! خداوند حسین (ع) را ستوده و هدایت کرده است. از خدا بپرهیز! من که خیرخواه توأم. مراقب باش از آنانی نباشی که گمراهان را بر کشتن پاکدامنان یاری می‌کنند. | - ای عزره! خداوند حسین (ع) را ستوده و هدایت کرده است. از خدا بپرهیز! من که خیرخواه توأم. مراقب باش از آنانی نباشی که گمراهان را بر کشتن پاکدامنان یاری می‌کنند. | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
زهیر در حالی که می‌جنگید یک بار به طرف خیمه‌گاه امام حسین (ع) حرکت کرد و به آن حضرت عرض کرد: «من به راه راست رهنمون خواهم شد، روزی که جدّت پیامبر (ص) را ملاقات کنم و روزی که پدرت علی مرتضی و برادرت امام حسن (ع) و عمویت جعفر طیار را زیارت کنم.» <ref>البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۱۸۳؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: ۱۴۰۵ ﻫ ق / ۱۹۸۴ م. ، ج۷، ص۷۲. </ref> | زهیر در حالی که می‌جنگید یک بار به طرف خیمه‌گاه امام حسین (ع) حرکت کرد و به آن حضرت عرض کرد: «من به راه راست رهنمون خواهم شد، روزی که جدّت پیامبر (ص) را ملاقات کنم و روزی که پدرت علی مرتضی و برادرت امام حسن (ع) و عمویت جعفر طیار را زیارت کنم.» <ref>البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۱۸۳؛ نهایه الارب فی معرفه انساب العرب، قلقشندی، احمدبن علی، بیروت: ۱۴۰۵ ﻫ ق / ۱۹۸۴ م. ، ج۷، ص۷۲. </ref> | ||
دو نفر از کوفیان با نام‌های [[کثیر بن عبدالله شعبی|کثیر بن عبدالله شعبی]]<nowiki/> و [[مهاجر بن اوس تمیمی|مهاجر بن اوس تمیمی]]<nowiki/> بر وی حمله کرده و او را به [[شهادت|شهادت]] رساندند. <ref>تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، ۱۳۴۱ ش.، ج۵، ص۴۴۱. </ref> امام حسین (ع) خود را به بالین او رساند. او را دعا نمود و قاتلانش را نفرین کرد: | دو نفر از کوفیان با نام‌های [[کثیر بن عبدالله شعبی|کثیر بن عبدالله شعبی]]<nowiki/> و [[مهاجر بن اوس تمیمی|مهاجر بن اوس تمیمی]]<nowiki/> بر وی حمله کرده و او را به [[شهادت|شهادت]] رساندند. <ref>تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابو علی محمد بن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، ۱۳۴۱ ش.، ج۵، ص۴۴۱. </ref> امام حسین (ع) خود را به بالین او رساند. او را دعا نمود و قاتلانش را نفرین کرد: | ||
«خداوند تو را از رحمت خود دور نگرداند و قاتلانت را لعنت کند، همان‌گونه که نسل‌های ستمگر پیشین را لعنت کرد، همان نسل‌هایی که در هیئت میمون و خوک درآمدند.» <ref>تسلیه المجالس و زینه المُجالس و زینه المُجالس المرسوم بمقتل الحسین (ع)، موسوی حائری کرکی، محمدَ بن ابی طالب، تحقیق فارس حسون کریم، قم: مؤسسه المعارف الاسلامیه،۱۴۱۸ ﻫ ق.، ج۲، ص۲۹۵؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵-۲۶. </ref> | «خداوند تو را از رحمت خود دور نگرداند و قاتلانت را لعنت کند، همان‌گونه که نسل‌های ستمگر پیشین را لعنت کرد، همان نسل‌هایی که در هیئت میمون و خوک درآمدند.» <ref>تسلیه المجالس و زینه المُجالس و زینه المُجالس المرسوم بمقتل الحسین (ع)، موسوی حائری کرکی، محمدَ بن ابی طالب، تحقیق فارس حسون کریم، قم: مؤسسه المعارف الاسلامیه،۱۴۱۸ ﻫ ق.، ج۲، ص۲۹۵؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۲۵-۲۶. </ref> | ||