۹٬۵۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| نقش‌های برجسته =فرمانده گروه چهارصد نفره از سوی عمر بن سعد به سوی قبیله بنیاسد | | نقش‌های برجسته =فرمانده گروه چهارصد نفره از سوی عمر بن سعد به سوی قبیله بنیاسد | ||
| دیگر فعالیت‌ها = | | دیگر فعالیت‌ها = | ||
}}'''ازرق بن حرث صیداوی،''' فرمانده گروه چهارصد نفره از سوی [[عمر بن سعد]] به | }}'''ازرق بن حرث صیداوی،''' فرمانده گروه چهارصد نفره از سوی [[عمر بن سعد]] بود به جنگ با قبیله بنیاسد آمدند تا از یاری [[ابا عبدالله (ع)|اباعبدالله]] منصرف شوند. | ||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
در [[کربلا]] [[حبیب بن مظاهر|حبیب بن مُظاهر]] زمانی که کمی یاران امام را دید، عرض کرد که در این منطقه تیره‌ای از بنیاسد زندگی می‌کنند، اگر اجازه می‌دهی با آنان صحبت کنم که برای یاری شما به کربلا بیایند.امام حسین (ع) موافقت کردند. حبیب نیمه شب به سوی آنان رفت. آنان با او به احترام برخورد کردند. حبیب گفت: »شما را به شرافت و بزرگی که در روز بازپسین خواهید داشت، می‌خوانم. پسر دختر پیامبر شما تنها و مظلوم در بیابان [[کربلا]] محاصره شده است. مردم کوفه او را دعوت کردند تا یاری‌اش کنند، در حالی که به‌سوی آنان آمده است، او را رها کرده و آمادهاند با او بجنگند و او را به قتل برسانند. به خداوند سوگند یاد می‌کنم هر یک از شما در کنار حسین (ع) کشته شود، در برترین جایگاه‌ها در بهشت، دوست و همنشین محمد (ص) خواهد بود.» | |||
[[عبدالله بن بشر بن ربیعه خثعمی|عبدالله بن بشر]] از میان جمع برخاست و گفت: «من این درخواست را می‌پذیرم.» دیگران نیز اعلام کردند که آمادهاند از امام حسین (ع) حمایت کنند. | |||
در میان آنان یکی از جاسوسان [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] به نام جبلة بن عمرو بود که خبر را به عمر بن سعد رساند. عمر بن سعد، ازرق بن حرث صیداوی را در راس یک گروه چهار صد نفره مسلح فرستاد تا جلوی آنان را بگیرد. در نزدیکی [[فرات|فرات]]<nowiki/> درگیری پیش آمد. قبیله بنیاسد مجبور به بازگشت شدند. حبیب آن‌چه را رخ داده بود، به اطلاع امام رساند.<ref>- انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۸۸؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۹۰-۹۱؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۱، ص۳۴۵-۳۴۶.</ref> | |||
عبدالله بن بشر از میان جمع برخاست و گفت: | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
* مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۱۶۳-۱۶۴. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2960823&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص ۱۶۳-۱۶۴.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||