checkuser
۲٬۳۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خروج [[مختار بن ابوعبید ثقفی|مختار]]''' [[مختار بن ابوعبید ثقفی|بن ابى عبیدۀ ثقفى]]، پنج سال پس از حادثۀ [[کربلا]] و یک سال پس از نهضت [[توابین| | '''خروج [[مختار بن ابوعبید ثقفی|مختار]]''' [[مختار بن ابوعبید ثقفی|بن ابى عبیدۀ ثقفى]]، پنج سال پس از حادثۀ [[کربلا]] و یک سال پس از نهضت [[توابین|توابین]]، در سال ۶۶ هجرى در [[کوفه]] اتفاق افتاد و برای خونخواهی شهدای کربلا قیام کرد. | ||
== هدف قیام مختار == | ==هدف قیام مختار== | ||
هدف نهضت او خونخواهى [[حسین بن على (ع)|حسین(ع)]] و انتقام از قاتلان شهداى کربلا و جنایتکاران حادثۀ [[عاشورا]] بود.قیام او و خونخواهى‌اش موجب خرسندى | هدف نهضت او خونخواهى [[حسین بن على (ع)|حسین(ع)]] و انتقام از قاتلان شهداى کربلا و جنایتکاران حادثۀ [[عاشورا]] بود.قیام او و خونخواهى‌اش موجب خرسندى ائمه بود. از امام باقر(ع) روایت شده که: «لا تسبوا المختار فانه قد قتل قتلتنا و طلب بثأرنا». <ref>بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۳۴۳.</ref> مختار را ناسزا نگویید،چرا که او قاتلان ما را کشت و به خونخواهى ما برخاست. | ||
== خلاصه‌ای از قیام مختار == | ==خلاصه‌ای از قیام مختار== | ||
خلاصه‌اى از قیام او طبق [[نفس المهموم]] چنین است: | خلاصه‌اى از قیام او طبق [[نفس المهموم]] چنین است: | ||
مختار،در ۱۴ ربیع الاول سال ۶۶ در [[کوفه]] قیام کرد و عبدالله بن مطیع را که کارگزار عبدالله بن زبیر بود بیرون نمود. آغاز قیامشان با شعار «یا منصور امت» و «یا لثارات الحسین»بود. درگیریهاى سختى در | مختار،در ۱۴ ربیع الاول سال ۶۶ در [[کوفه]] قیام کرد و عبدالله بن مطیع را که کارگزار عبدالله بن زبیر بود بیرون نمود. آغاز قیامشان با شعار «یا منصور امت» و «یا لثارات الحسین»بود. درگیریهاى سختى در محله‌ها و میدانهاى کوفه پیش آمد.گروههایى کشته و گروههایى تسلیم شدند و مختار وارد قصر شد و فردایش براى مردم سخنرانى کرد، اشراف کوفه با او بیعت کردند.مختار پس از استیلا بر اوضاع، یکایک قاتلان حسین(ع) را دستگیر مى‌کرد و مى‌کشت. نیروهایى هم به اطراف مى‌فرستاد تا هم بر آن مناطق استیلا یابد و هم جنایتکاران را گرفته و به کیفر رساند. مدتها این تحرکات و دستگیریها و نبرد با مقاومت کنندگان از طرفداران [[بنى امیه|بنى امیه]] ادامه داشت. مختار موفق شد کسانى چون [[عمر سعد]]، [[شمر]]، ابن زیاد، [[خولى]]، [[سنان بن انس|سنان]]، [[حرمله]]، [[حکیم بن طفیل]]، منقذ بن مره، زید بن رقاد، [[زیاد بن مالک ضبعی|زیاد بن مالک]]، مالک بن بشر، [[عبدالله بن اسید جهنی|عبدالله بن اسید]]، [[عمرو بن حجّاج زبیدى|عمرو بن حجاج]] و بسیارى از کسان را که در کربلا دستشان به خون شهدا آلوده بود از دم تیغ گذراند و پیکرشان را بسوزاند و یا در مقابل سگها بیندازد. <ref>برگرفته و تلخیص شده از:در کربلا چه گذشت(ترجمۀ نفس المهموم)،ص ۷۷۶ به بعد.</ref> | ||
مختار،سر«ابن زیاد»را به مدینه نزد محمد حنفیه فرستاد، او هم آن سر را پیش [[زین العابدین «ع»|امام سجاد(ع)]] آورد. آن حضرت مشغول غذا خوردن بود. با دیدن این صحنه، سجدۀ شکر به جاى آورد و فرمود: «الحمد | مختار،سر«ابن زیاد»را به مدینه نزد محمد حنفیه فرستاد، او هم آن سر را پیش [[زین العابدین «ع»|امام سجاد(ع)]] آورد. آن حضرت مشغول غذا خوردن بود. با دیدن این صحنه، سجدۀ شکر به جاى آورد و فرمود: «الحمد لله الذی ادرک لى ثارى من عدوى و جزى الله المختار خیرا...». <ref>معالى السبطین،ج ۲،ص ۲۶۰.</ref> مختار،هجده ماه حکومت کرد(تا ۱۴ رمضان سال ۶۷)و در سن ۶۷ سالگى در درگیرى با سپاهیان عبدالله بن زبیر به شهادت رسید. | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۵۹-۱۶۰. | *جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۱۵۹-۱۶۰. | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم]] | |||
[[رده:مفاهیم در گروه تاریخ اجتماعی]] | |||