عزادارى سنتى: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۹۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Esmaeili صفحهٔ عزادارى سنّتى را به عزادارى سنتى منتقل کرد: حذف تشدید)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
شیوه‌اى که نسبت به زنده نگهداشتن یاد حادثۀ عاشورا و حماسۀ حسینى از دیرباز مطرح بوده و جنبۀ مردمى یافته است.این شیوه،شامل مرثیه‌سرایى،نوحه‌خوانى ، گریستن و گریاندن،تشکیل هیئتها و دسته‌هاى سوگوارى،سینه‌زنى،ذکر مصیبت،مجالس وعظ و روضه‌خوانى،و...است.اینگونه شیوه‌ها،چون با روح و جان و عاطفۀ شیعه آمیخته است،هر چه بیشتر به آن رنگ مردمى مى‌بخشد و عامل جذب و تجمّع و تشکّل انبوه شیفتگان اهل بیت مى‌گردد.ابو هارون مکفوف مى‌گوید:روزى خدمت امام صادق«ع»رسیدم.حضرت فرمود:برایم شعر(در سوگ سید الشهدا)بخوان،من نیز خواندم.حضرت فرمود:نه،اینطور نه،بلکه همانگونه که براى خودتان شعرخوانى مى‌کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سید الشهدا مرثیه مى‌خوانى:«لا،کما تنشدون و کما ترثیه عند قبره». <ref>بحار الأنوار،ج 44،ص 287.</ref> این نشان مى‌دهد که شیوۀ خودمانى و مرسوم نزد متن مردم،بیشتر مورد اهتمام ائمّه«ع»بوده است.حفظ این سنّت،ضامن تداوم آن است.امام خمینى«ره» فرموده است:«ما باید حافظ این سنّتهاى اسلامى،حافظ این دستجات مبارک اسلامى که در عاشورا،در محرّم و صفر در مواقع مقتضى به راه مى‌افتد،تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند...زنده نگهداشتن عاشورا با همان وضع سنّتى خودش،از طرف روحانیون،از طرف خطبا،با همان وضع سابق و از طرف توده‌هاى مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظّم،دستجات عزادارى به عنوان عزادارى راه مى‌افتاد.باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند،باید این سنّتها را حفظ کنید.» <ref>صحیفۀ نور،ج 15،ص 204.</ref> حتّى حفظ اصل عزادارى عاشورا نیز تا حدّ بسیارى در سایۀ حفظ سنّتهاست و دگرگون ساختن شیوۀ سنّتى بدون جایگزین بهتر،گاهى پیروان همان سنّتها را هم از اصل ماجراى حسینى جدا مى‌سازد.
شیوه‌اى که نسبت به زنده نگهداشتن یاد حادثۀ [[عاشورا]] و حماسۀ [[حسینى]] از دیرباز مطرح بوده و جنبۀ مردمى یافته است.


== مفهوم ==
این شیوه، شامل [[مرثیه‌خوانی|مرثیه‌سرایى]]،[[نوحه‌خوانی|نوحه‌خوانى]] ، گریستن و گریاندن، تشکیل هیئتها و [[دسته‌هاى عزادارى|دسته‌هاى سوگوارى]]، [[سینه‌زنی|سینه‌زنى]]، ذکر مصیبت، [[مجالس حسینى|مجالس وعظ]] و [[روضه‌خوانی|روضه‌خوانى]] و...است. اینگونه شیوه‌ها،چون با روح و جان و عاطفۀ شیعه آمیخته است، هر چه بیشتر به آن رنگ مردمى مى‌بخشد و عامل جذب و تجمّع و تشکّل انبوه شیفتگان [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] مى‌گردد.ابو هارون مکفوف مى‌گوید:روزى خدمت امام صادق«ع»رسیدم.حضرت فرمود:برایم شعر(در سوگ سید الشهدا)بخوان،من نیز خواندم.حضرت فرمود:نه،اینطور نه،بلکه همانگونه که براى خودتان شعرخوانى مى‌کنید و همانگونه که نزد قبر حضرت سید الشهدا مرثیه مى‌خوانى:«لا،کما تنشدون و کما ترثیه عند قبره». <ref>بحار الأنوار،ج ۴۴،ص ۲۸۷.</ref> این نشان مى‌دهد که شیوۀ خودمانى و مرسوم نزد متن مردم،بیشتر مورد اهتمام ائمّه«ع»بوده است.حفظ این سنّت،ضامن تداوم آن است.امام خمینى(ره) فرموده است:«ما باید حافظ این سنّتهاى اسلامى،حافظ این دستجات مبارک اسلامى که در عاشورا،در محرّم و صفر در مواقع مقتضى به راه مى‌افتد،تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند...زنده نگهداشتن عاشورا با همان وضع سنّتى خودش، از طرف روحانیون،از طرف خطبا،با همان وضع سابق و از طرف توده‌هاى مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظّم، دستجات عزادارى به عنوان عزادارى راه مى‌افتاد. باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند،باید این سنّتها را حفظ کنید.» <ref>صحیفۀ نور،ج ۱۵،ص۲۰۴.</ref> حتّى حفظ اصل عزادارى عاشورا نیز تا حدّ بسیارى در سایۀ حفظ سنّتهاست و دگرگون ساختن شیوۀ سنّتى بدون جایگزین بهتر،گاهى پیروان همان سنّتها را هم از اصل ماجراى حسینى جدا مى‌سازد.


== منبع ==


* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۱۴-۳۱۵.


 
== پی‌نوشت ==
 
<references />
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 314-315.