شب عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

شب عاشورا (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۴۷

۳۷۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

Rahdar

checkuser

۲٬۳۶۳

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{ب| امشب شهادتنامۀ عشّاق امضا مى‌شود | فردا ز خون عاشقان این دشت،دریا مى‌شود <ref>حسان.</ref> }}
+شب دهم محرّم سال ۶۱ هجرى، [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] و یارانش با نیایش و نماز، به آماده‌سازى خود و سلاحها و تحکیم میثاقهاى استوار یارى و فداکارى پرداختند، چرا که فرداى آن روز،حماسۀ عظیم [[عاشورا]] و [[شهادت]] حیاتبخش آنان رقم مى‌خورد.شب عاشورا را امام حسین(ع) از سپاه [[کوفه]] مهلت خواست تا به عبادت و تلاوت بپردازد.
-شب دهم محرّم سال 61 هجرى،امام حسین«ع»و یارانش با نیایش و نماز،به آماده‌سازى خود و سلاحها و تحکیم میثاقهاى استوار یارى و فداکارى پرداختند،چرا که فرداى آن روز،حماسۀ عظیم عاشورا و شهادت حیاتبخش آنان رقم مى‌خورد.شب عاشورا را امام حسین«ع»از سپاه کوفه مهلت خواست تا به عبادت و تلاوت بپردازد.
+همان شب،براى یارانش سخنرانى کرد و آنان مراتب اخلاص و وفاى خویش را در سخنرانیهاى پرشور خود ابراز کردند.در همین شب بود که یاران شهادت طلب،از خوش‌حالى سعادت شهادت که فردا نصیبشان مى‌شد با هم مزاح مى‌کردند،مثل [[حبیب بن مظاهر|حبیب]] و [[بریر بن خضیر همدانى|بریر]] و صداى یاران امام به نجوا و زمزمۀ نیایش،همچون کندوى زنبوران به گوش مى‌رسید. <ref>حیاة الامام الحسین،ج ‎۳،ص ۱۷۵.</ref> شب عاشورا لحظه‌اى چشمان امام را خواب گرفت.رسول خدا را در خواب دید که به او خبر شهادتش را مى‌داد.این خواب،[[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] را آشفته و گریان ساخت.در چنین شبى،امام در خیمۀ خویش به آماده‌سازى سلاح خود مشغول بود و شعر«یا دهر افّ لک من خلیل...»را مى‌خواند،امام سجاد که در خیمه بود با شنیدن آن چشمش اشکبار شد و [[زینب (ع)|زینب]] گریست و امام حسین(ع)خواهر را دلدارى داد و به صبر سفارش کرد.آن شب،شب قدر بزرگمردانى بود که با انتخاب شهادت،عزّت ابدى و نام جاودان را براى خود رقم زدند.
+<br />
+{|
+|امشب شهادتنامۀ عشّاق امضا مى‌شود
+|
+|فردا ز خون عاشقان این دشت،دریا مى‌شود <ref>حسان.</ref>
+|}
-همان شب،براى یارانش سخنرانى کرد و آنان مراتب اخلاص و وفاى خویش را در سخنرانیهاى پرشور خود ابراز کردند.در همین شب بود که یاران شهادت طلب،از خوش‌حالى سعادت شهادت که فردا نصیبشان مى‌شد با هم مزاح مى‌کردند،مثل حبیب و بریر،و صداى یاران امام به نجوا و زمزمۀ نیایش،همچون کندوى زنبوران به گوش مى‌رسید. <ref>حیاة الامام الحسین،ج 3،ص 175.</ref> شب عاشورا لحظه‌اى چشمان امام را خواب گرفت.رسول خدا را در خواب دید که به او خبر شهادتش را مى‌داد.این خواب،اهل بیت را آشفته و گریان ساخت.در چنین شبى،امام در خیمۀ خویش به آماده‌سازى سلاح خود مشغول بود و شعر«یا دهر افّ لک من خلیل...»را مى‌خواند،امام سجاد که در خیمه بود با شنیدن آن چشمش اشکبار شد و زینب گریست و امام حسین«ع»خواهر را دلدارى داد و به صبر سفارش کرد.آن شب،شب قدر بزرگمردانى بود که با انتخاب شهادت،عزّت ابدى و نام جاودان را براى خود رقم زدند.
+== منبع ==
+* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۴۲-۲۴۳.]
+== پی‌نوشت ==
+<references />
-جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 242-243.