نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

نماز (ویرایش)

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۵۹

۴۹۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۵ اوت ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

Rahdar

checkuser

۲٬۳۶۳

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-پایۀ دین بر نماز استوار است.جهادهاى پیامبر و نبردهاى على«ع»و نهضت حسینى، همه براى«اقامۀ نماز»و ایجاد و تقویت رابطۀ بندگى میان خالق و مخلوق است.در نهضت عاشورا،نماز جایگاه مهمى دارد.در برخورد کاروان حسینى با سپاه حرّ در مسیر کوفه،وقت نماز که مى‌رسد،اذان گفته مى‌شود،نماز جماعت برگزار مى‌گردد و سپاه حر نیز به سید الشهدا«ع»اقتدا مى‌کنند.پیش از شب عاشورا که سپاه عمر سعد به طرف خیمه‌گاه امام مى‌تازند،حضرت برادرش عباس را مى‌فرستد تا با آنان گفتگو کند و شب را مهلت بخواهد تا به نماز و عبادت بگذرانند«ارجع الیهم فان استطعت ان تؤخّرهم الى غداة لعلّنا نصلّى لربّنا هذه اللّیلة و ندعوه و نستغفره،فهو یعلم انّى احبّ الصّلاة و تلاوة کتابه و کثرة الدّعاء و الاستغفار». <ref>الکامل،ابن اثیر،ج 2،ص 558.</ref> در همان وقت نیز حبیب بن مظاهر به سپاه دشمن خطاب کرد که چرا مى‌خواهید با گروهى بجنگید که سحرخیزان و شب‌زنده‌داران و اهل عبادتند؟ <ref>الفتوح،ابن اعثم،ج 5،ص 177.</ref>
+پایۀ دین بر '''نماز''' استوار است.
-خصلت یاران شهید او،روح معنوى و حال عبادت و نیایش و نماز بود و شب عاشورا، زمزمۀ نماز و نیایش آنان در خیمه‌هایشان پیچیده بود.به گفتۀ مورّخان«لهم دوىّ کدوىّ النّحل و هم ما بین راکع و ساجد و قارئ للقرآن» <ref>حیاة الامام الحسین،ج 3،ص 175.</ref> همۀ شب را به نماز مشغول بودند. به نقل تاریخ ابن اثیر:شب که شد،تمام شب را به نماز و استغفار و تضرّع و دعا پرداختند.صبح عاشورا نیز،حسین بن على«ع»پس از نماز صبح با یاران،نفرات خود را سازماندهى کرد. <ref>الکامل،ج 2،ص 560.</ref>
+== جایگاه نماز در نهضت عاشورا ==
+جهادهاى پیامبر و نبردهاى [[امام على(ع)]] و نهضت حسینى، همه براى اقامۀ نماز و ایجاد و تقویت رابطۀ بندگى میان خالق و مخلوق است. در نهضت عاشورا، نماز جایگاه مهمى دارد.
-ظهر عاشورا،ابو ثمامۀ صائدى،وقت نماز را به یاد حضرت آورد.حضرت نیز او را دعا کرد که:خداوند تو را از نمازگزاران ذاکر قرار دهد.آنگاه به اتفاق جماعتى به نماز ایستادند و نماز خوف خواندند. <ref>سفینة البحار،ج 1،ص 136،الکامل،ج 2،ص 567.</ref> سعید بن عبد الله نیز از یاران او بود که هنگام نماز،جلوى امام ایستاد و بدن خویش را سپر تیرهاى بلا ساخت و با پایان یافتن نماز امام،او بر زمین افتاد و شهید نماز گشت. <ref>بحار الأنوار،ج 45،ص 21.</ref> حسین و یارانش همه کشته راه نماز شدند.از این رو در زیارتنامۀ امام خطاب به او مى‌گوییم:«اشهد انّک قد اقمت الصّلاة و آتیت الزّکاة و امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر»(زیارت وارث).
+در برخورد کاروان حسینى با سپاه حرّ در مسیر [[کوفه]]، وقت نماز که مى‌رسد، اذان گفته مى‌شود، نماز جماعت برگزار مى‌گردد و سپاه [[حر بن یزید ریاحی|حر]] نیز به [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] اقتدا مى‌کنند. پیش از شب [[عاشورا]] که سپاه [[عمر سعد]] به طرف خیمه‌گاه امام مى‌تازند، [[حسین بن على (ع)|حضرت]] برادرش، [[عباس ابن علی(ع)|عباس]] را مى‌فرستد تا با آنان گفتگو کند و شب را مهلت بخواهد تا به نماز و عبادت بگذرانند. «ارجع الیهم فان استطعت ان تؤخّرهم الى غداة لعلّنا نصلّى لربّنا هذه اللّیلة و ندعوه و نستغفره،فهو یعلم انّى احبّ الصّلاة و تلاوة کتابه و کثرة الدّعاء و الاستغفار». <ref>الکامل،ابن اثیر،ج ۲،ص ۵۵۸.</ref>
-آنچه به جهاد،ارزش مى‌دهد،آمیختگى آن با نماز است.عاشورا تلاقى عرفان و حماسه بود و نهضت کربلا براى احیاى سنّتهاى دینى و فرایض الهى از جمله نماز بود.شیعۀ او نیز باید اهل نماز و خشوع باشد و از دین‌دارى تنها عزادارى را نشناسد.
+در همان وقت نیز [[حبیب بن مظاهر]] به سپاه دشمن خطاب کرد که چرا مى‌خواهید با گروهى بجنگید که سحرخیزان و شب‌زنده‌داران و اهل عبادتند؟ <ref>الفتوح،ابن اعثم،ج 5۵،ص ۱۷۷.</ref>
-حتّى معتقدان و امیدواران به شفاعت حسین«ع»نیز باید اهل نماز باشند.چون شفاعت بى‌نمازان نخواهد رسید.دریغ و افسوس از کار آنان که در ایّام سوگوارى به عزادارى و سینه زنى و نوحه‌خوانى و دسته و هیأت مى‌روند،امّا نسبت به نمازهاى واجب بى‌اعتنایند.
+خصلت یاران شهید او، روح معنوى و حال عبادت و نیایش و نماز بود و شب عاشورا، زمزمۀ نماز و نیایش آنان در خیمه‌هایشان پیچیده بود. به گفتۀ مورّخان «لهم دوىّ کدوىّ النّحل و هم ما بین راکع و ساجد و قارئ للقرآن» <ref>حیاة الامام الحسین،ج ۳،ص ۱۷۵.</ref> همۀ شب را به نماز مشغول بودند. به نقل تاریخ ابن اثیر، شب که شد، تمام شب را به نماز و استغفار و تضرّع و دعا پرداختند. صبح عاشورا نیز،حسین بن على(ع) پس از نماز صبح با یاران، نفرات خود را سازماندهى کرد.<ref>الکامل،ج ۲،ص ۵۶۰.</ref>
+=== روایتهایی از عاشورا ===
+ظهر عاشورا، [[ابو ثمامۀ صائدى]]، وقت نماز را به یاد حضرت آورد. حضرت نیز او را دعا کرد که: خداوند تو را از نمازگزاران ذاکر قرار دهد.
+آنگاه به اتفاق جماعتى به نماز ایستادند و نماز خوف خواندند.<ref>سفینة البحار،ج ۱1،ص ۱۳۶،الکامل،ج۲ ،ص ۵۶۷.</ref>
+[[سعید بن عبد الله حنفى|سعید بن عبدالله]] نیز از یاران او بود که هنگام نماز،جلوى امام ایستاد و بدن خویش را سپر تیرهاى بلا ساخت و با پایان یافتن نماز امام، او بر زمین افتاد و شهید نماز گشت.<ref>بحار الأنوار،ج ۴۵ ،ص ۲۱.</ref> حسین و یارانش همه کشته راه نماز شدند. از این رو در زیارتنامۀ امام خطاب به او مى‌گوییم: «اشهد انّک قد اقمت الصّلاة و آتیت الزّکاة و امرت بالمعروف و نهیت عن المنکر».<ref>زیارت وارث</ref>
+آنچه به جهاد، ارزش مى‌دهد، آمیختگى آن با نماز است. عاشورا تلاقى عرفان و حماسه بود و نهضت کربلا براى احیاى سنّتهاى دینى و فرایض الهى از جمله نماز بود. شیعۀ او نیز باید اهل نماز و خشوع باشد و از دین‌دارى تنها عزادارى را نشناسد.
+حتّى معتقدان و امیدواران به شفاعت حسین(ع) نیز باید اهل نماز باشند. چون شفاعت بى‌نمازان نخواهد رسید. دریغ و افسوس از کار آنان که در ایّام سوگوارى به عزادارى و سینه زنى و نوحه‌خوانى و دسته و هیأت مى‌روند، امّا نسبت به نمازهاى واجب بى‌اعتنایند.
+== منبع ==
+جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۴۵۱-۴۵۲.
+== پی‌نوشت ==
-جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 451-452.
+<references />
+[[رده:عاشورا]]
+[[رده:مفاهیم اسلامی]]