۳٬۴۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
کالمار مراسم شیعی را یکی از ابزارهای مورد استفاده صفویان در ترویج تشیع میداند و به غلبه یافتن مراسم عزاداری از دوره ترویج شیعیگری اشاره کرده و مینویسد: | کالمار مراسم شیعی را یکی از ابزارهای مورد استفاده صفویان در ترویج تشیع میداند و به غلبه یافتن مراسم عزاداری از دوره ترویج شیعیگری اشاره کرده و مینویسد: | ||
{{ | {{گفتاورد|از دوره ترویج شیعیگری، معمولا روحیه غالب بر مراسم، سوگواری شهادت حضرت علی در بیست و یکم ماه رمضان و از همه بالاتر عزاداری بر قتل امام حسین و سایر شهدای کربلا حداقل در دهه اول محرم بوده است. این مراسم، زمینه توسعه مراسم مذهبی شیعیان را آماده میکند. آنها پس از توسعه در منشأ و محیط عربی خود و اشاعه در مناطق ترکی ایرانی (در بین تمام جوامع سنی، غلات شیعی و یا سایر جنبشهای غیر رسمی) تحت حکومت صفویان تحول عمیقتری پیدا کردند. آنها به نوعی عامل شتابدهنده و محرک احساسات رنجآلود شدند و به طور وسیعی در بین تودههای شیعی شایع شدند و توانستند همیشه به عنوان شیوههایی برای رسیدن به هدفهای سیاسی به کار گرفته شوند.<ref>همان: 39.</ref>|ژان کالمار|منبع}} | ||
ویرایش