ناصر الدین شاه قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:
| امضاء        =[[پرونده:Naser al-Din Shah Qajar Signature.jpg|بی‌قاب]]
| امضاء        =[[پرونده:Naser al-Din Shah Qajar Signature.jpg|بی‌قاب]]
}}
}}
'''ناصرالدین‌ شاه قاجار''' (25 تیر 1210 - 12 اردیبهشت 1275) ک معروف به «قبلهٔ عالم»، «سلطان صاحبقران» و بعد «شاهِ‌شهید»، چهارمین پادشاه شاه از دودمان قاجار ایران بود.   
'''ناصرالدین‌ شاه قاجار''' ناصرالدین‌ شاه قاجار (۲۵ تیر ۱۲۱۰ - ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۵) ک معروف به «قبلهٔ عالم»، «سلطان صاحبقران» و بعد «شاهِ‌شهید»، چهارمین پادشاه شاه از دودمان قاجار ایران و مرثیه سرا بود. او اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.   
==زندگینامه==
==زندگینامه==
ناصرالدین شاه از جمله شاعرانی بود که به شعر و نقاشی علاقه‌مند بود و دیوانی از خود او برجای مانده است. وى پس از پدرش محمد شاه با کاردانى میرزا تقى خان امیر کبیر در سال 1264 ه.ق به سلطنت رسید؛ ولى این پادشاه خودکامه و جوان بر اثر سعایت بدخواهان هنوز چهار سال از صدارت امیر کبیر نگذشته بود که او را از سمت خود خلع و به فین کاشان تبعید کرد و پس از گذشت چهل روز به قتل وى فرمان داد و بارقۀ امیدى که در دل ملت براى آبادانى و ترقى کشور پدید آمده بود به خاموشى گرایید. وى به شعر و نقاشى علاقه‌مند بوده و به رسم تفنن در این دو مقولۀ هنرى آثارى پدید آورده است که چندان اوجى ندارد. وى در هفدهم ذیقعدۀ سال 1313 توسط میرزا رضا کرمانى کشته شد. <ref>''تاریخ کامل ایران''، دکتر عبد الله رازى، تهران، نشر اقبال، چاپ چهارم، سال 1362، ص 526.</ref>
ناصرالدین شاه از جمله شاعرانی بود که به شعر و نقاشی علاقه‌مند بود و دیوانی از خود او برجای مانده است. وى به شعر و نقاشى علاقه‌مند بوده و به رسم تفنن در این دو رده هنرى آثارى پدید آورده است. وى در هفدهم ذیقعدۀ سال 1313 توسط میرزا رضا کرمانى کشته شد.<ref>''تاریخ کامل ایران''، دکتر عبد الله رازى، تهران، نشر اقبال، چاپ چهارم، سال 1362، ص 526.</ref>


==آثار==
==آثار==


آثار منظوم معدودى که از وى در تذکره‌هاى فارسى آمده است عموما در سبک عراقى سروده شده و از ضوابط این سبک شعرى پیروى مى‌کند. به جز مثنوى ماتمى او در رثاى [[حضرت على اصغر (ع)]] که بازتاب نسبتا فراگیرى داشته است، اثر منظوم دیگرى از او به ثبت نرسیده و در زمینۀ شعر مناقبى نیز آثار درخور توجهى ندارد. با این حال رویکرد امثال او که در رأس هرم قدرت و حکومت قرار داشته‌اند به مقوله‌هاى آیینى، موجب پدید آمدن آثار منظوم بسیارى در دو زمینۀ ماتمى و مناقبى شده و در طول دورۀ ناصرى نیز (حدود 50 سال) اشعار آیینى فراوانى به ثبت رسیده که سرانیدگان آنها غالبا با دربار ناصرى بى‌ارتباط نبوده‌اند.
آثار منظوم معدودى که از وى در تذکره‌هاى فارسى آمده است عموما در سبک عراقى سروده شده و از ضوابط این سبک شعرى پیروى مى‌کند. به جز مثنوى ماتمى او در رثاى [[علی اصغر (ع)|حضرت على اصغر (ع)]] که بازتاب نسبتا فراگیرى داشته است، اثر منظوم دیگرى از او به ثبت نرسیده. با این حال رویکرد امثال او که در رأس هرم قدرت و حکومت قرار داشته‌اند به مقوله‌هاى آیینى، موجب پدید آمدن آثار منظوم بسیارى در دو زمینۀ ماتمى و مناقبى شده و در طول دورۀ ناصرى نیز (حدود 50 سال) اشعار آیینى فراوانى به ثبت رسیده که سرایندگان آن‌ها غالبا با دربار ناصرى بى‌ارتباط نبوده‌اند.


تذکره‌نویسان این رباعى را به او نسبت داده‌اند که به هنگام تشرف به حرم مطهر حسینى بالبداهه سروده است:
تذکره‌نویسان این رباعى را به او نسبت داده‌اند که به هنگام تشرف به حرم امام حسین (ع) بالبداهه سروده است:
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| اسکندر و من، اى شه معبود صفات | در سیر جهان صرف نمودیم اوقات }}
{{ب| اسکندر و من، اى شه معبود صفات | در سیر جهان صرف نمودیم اوقات }}


{{ب| بر همت من کجا رسد همت او؟ | من خاک درت جستم و او آب حیات <ref>''شاهان شاعر''، ابوالقاسم حالت، تهران، انتشارات علمى، بى‌تا، ص 349.</ref> }}
{{ب| بر همت من کجا رسد همت او؟ | من خاک درت جستم و او آب حیات<ref>''شاهان شاعر''، ابوالقاسم حالت، تهران، انتشارات علمى، بى‌تا، ص 349.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
===برگزیده اشعار===
===برگزیده اشعار===