حزنى بروجردى: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۰۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۱۹
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۶: خط ۴۶:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
 
'''حزنی بروجردی''' (درگذشته 1296 ه.ق) شاعر سده سیزدهم بود.
 
 
 
 


==زندگینامه==
==زندگینامه==


نامش ملا ابراهیم تخلص شعرى‌اش (حزنى) فرزند [[ملا محمد على]] از شعراى دوره ناصرى است. مؤلف [[تذکره حسین]] حزین در شرح حال او نوشته است:
نامش ملا ابراهیم متخلص «حزنى»، فرزند [[ملا محمد على]] از شعراى دوره ناصرى، مردى دانشمند و ادیب بود. وی چندى در دیار نهاوند زندگی کرد و سپس به شهر خود برگشت.<ref>''ص 238.''</ref>
 
«حزنى، ملا ابراهیم فرزند ملا محمد على مردى دانشمند و ادیب بود. چندى در دیار نهاوند زیستن گرفت سپس به شهر خود برگشت. او در حدود سال هزار و دویست و نود و شش در روزگار ناصر الدین شاه چشم از جهان پوشیده...»<ref>''ص 238.''</ref>
 
==سبک شعرى==
 
از تنها مثنوى ماتمى او در رثاى سالار شهیدان که در تذکره حسین حزین آمده مى‌توان دریافت که وى شاعرى فاضل، نکته‌سنج و اهل عرفان بوده و در سبک عراقى طبع‌آزمایى مى‌کرده و با روش بیانى عمان سامانى آشنا بوده است.
 
==دامنه تاثیر آثار عاشورایى==
 
حزنى بروجردى را باید از شعراى پیشگامى دانست که با «قرائت عرفانى» از [[فرهنگ عاشورا]] آفاق جدیدى را در قلمرو گسترده شعر عاشورا در زبان فارسى نشان داده‌اند. [[صفى اصفهانى]] در [[زبده الاسرار|زبدة الاسرار]] خود و [[عمان سامانى]] در [[گنجینه الاسرار|گنجینة الاسرار]] خود همین خط فکرى را ترسیم کرده و به تبین عرفانى حادثه کربلا همت گماشته‌اند. اینان بر این باورند که باید ریشه حادثه خون‌نگار عاشورا و آن چه را که در عالم ناسوت به منصه ظهور و بروز درمى‌آید در «عالم ذر» جستجو کرد و دست تواناى خداوندى و مشیت الهى را در صحنه صحنۀ کربلا به تماشا نشست.


این حرکت را باید به عنوان یک حرکت معرفتى در [[شعر عاشورا]] تلقى کنیم و پیشگامان این حرکت را بستاییم که به قرائت تاریخى و اساطیرى و ماتمى از فرهنگ عاشورا بسنده نکرده و با دید عرفانى برخاسته از جهان‌بینى توحیدى نیز به این واقعه بى‌نظیر نگریسته‌اند و انگیزه‌هاى معرفتى والایى را در تبیین عرفانى آن دنبال کرده‌اند.
==آثار==


==برگزیده آثار عاشورایى==
حزنی شاعرى فاضل، نکته‌سنج و اهل عرفان بوده و در سبک عراقى طبع‌آزمایى مى‌کرده و با روش بیانى عمان سامانى آشنا بوده است. مللا ابراهیم را باید از شعراى پیشگامى دانست که با «قرائت عرفانى» از [[فرهنگ عاشورا]] آفاق جدیدى را در قلمرو گسترده شعر عاشورا در زبان فارسى نشان داده‌اند. [[صفى اصفهانى]] در زبدة الاسرار خود و عمان سامانى در گنجینة الاسرار خود همین خط فکرى را ترسیم کرده و به تبین عرفانى حادثه کربلا همت گماشته‌اند. اینان بر این باورند که باید ریشه حادثه خون‌نگار عاشورا و آن چه را که در عالم ناسوت به منصه ظهور و بروز درمى‌آید در «عالم ذر» جستجو کرد و دست تواناى خداوندى و مشیت الهى را در صحنه صحنۀ کربلا به تماشا نشست. <ref>این حرکت را باید به عنوان یک حرکت معرفتى در [[شعر عاشورا]] تلقى کنیم و پیشگامان این حرکت را بستاییم که به قرائت تاریخى و اساطیرى و ماتمى از فرهنگ عاشورا بسنده نکرده و با دید عرفانى برخاسته از جهان‌بینى توحیدى نیز به این واقعه بى‌نظیر نگریسته‌اند و انگیزه‌هاى معرفتى والایى را در تبیین عرفانى آن دنبال کرده‌اند.</ref>
 
از حزنى بروجردى یک [[مثنوى عاشورایى]] بر جاى مانده و در آن جریان به میدان رفتن حضرت سید الشهداء (ع) را عارفانه و با لحنى حماسى به تصویر کشیده است:


=== اشعار ===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| ساز کرد اندر بدن آلات جنگ | بهر جانبازى کمر را بست تنگ }}
{{ب| ساز کرد اندر بدن آلات جنگ | بهر جانبازى کمر را بست تنگ }}
خط ۱۰۹: خط ۹۴:


==منابع==
==منابع==
* ''محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص 319-321.''
 
*''[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج 1، ص 319-321.]]''


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:افراد]]
[[رده:در سده‌های نخستین]]
[[رده:مؤلفین]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
<references />
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
۳٬۴۸۸

ویرایش