۶٬۰۷۷
ویرایش
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اِمام باره ''' یا امام بارا، به مفهوم «امام خانه»، بناهایی در سرزمین [[هند]] که [[شیعه|شیعیان]] برای برگزاری مراسم مذهبی خاص خود، در ماه [[محرم]]، در آنها گرد می‌آیند. در روزهای سوگواری غالباً مرسوم بوده است که امام‌باره را چراغان کنند. گاه در بیرون امام‌باره در گودالی آتش روشن می‌کنند تا نشانه آتش‌افروزی یزیدیان در خیمه‌گاه امام حسین (ع) و یادآور ظلم آنان باشد. عبور از روی آتش (زغالهای گداخته) با پای برهنه از جمله رسوم این سوگواریها بوده است. نواب صفدر جنگ، فرمانروای ایالت اوده، نخستین امام‌باره را بنا نهاده است. '''[[امام‌باره آصف الدوله]]''' در لکهنو معتبرترین بنا از این نوع است. | [[پرونده:امام باره‌ی آصف الدوله.jpg|بندانگشتی|امام‌باره‌ی آصف الدوله - لکهنو (شمال هند)]]'''اِمام باره ''' یا امام بارا، به مفهوم «امام خانه»، بناهایی در سرزمین [[هند]] که [[شیعه|شیعیان]] برای برگزاری مراسم مذهبی خاص خود، در ماه [[محرم]]، در آنها گرد می‌آیند. در روزهای سوگواری غالباً مرسوم بوده است که امام‌باره را چراغان کنند. گاه در بیرون امام‌باره در گودالی آتش روشن می‌کنند تا نشانه آتش‌افروزی یزیدیان در خیمه‌گاه امام حسین (ع) و یادآور ظلم آنان باشد. عبور از روی آتش (زغالهای گداخته) با پای برهنه از جمله رسوم این سوگواریها بوده است. نواب صفدر جنگ، فرمانروای ایالت اوده، نخستین امام‌باره را بنا نهاده است. '''[[امام‌باره آصف الدوله]]''' در لکهنو معتبرترین بنا از این نوع است. | ||
==مؤسس امام‌باره== | ==مؤسس امام‌باره== | ||
امام‌باره‌گاه به نام‌هایی چون [[خانقاه]] نیز خوانده می‌شود، چنانکه [[حسینیه|حسینیه‌ها]] را در جنوب هند عاشورخانه می‌نامند. نخستین بار نواب صفدر جنگ (د 1167ق /1754م )، فرمانروای ایالت اوده، در [[دهلی]] ساختمانی برای برگزاری مراسم عزاداری محرم بنا نهاد که می‌توان آن را نخستین نمونه امام‌باره دانست.<ref>نک: دهلوی، ج1، ص222؛ کول، 95 ؛ 2.EI</ref> | امام‌باره‌گاه به نام‌هایی چون [[خانقاه]] نیز خوانده می‌شود، چنانکه [[حسینیه|حسینیه‌ها]] را در جنوب هند عاشورخانه می‌نامند. نخستین بار نواب صفدر جنگ (د 1167ق /1754م )، فرمانروای ایالت اوده، در [[دهلی]] ساختمانی برای برگزاری مراسم عزاداری محرم بنا نهاد که می‌توان آن را نخستین نمونه امام‌باره دانست.<ref>نک: دهلوی، ج1، ص222؛ کول، 95 ؛ 2.EI</ref> | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
پس از بنای امام‌باره آصف الدوله در 1198ق /1784م، احداث امامبارهها رونق گرفت. <ref>(نک: ه د، ج1،ص426-427</ref> سپس برای آرامگاه بزرگان نیز از آنها استفاده شد. تأمین هزینه برای امام‌باره در عرف شیعیان هند، همانند فرهنگ ایرانیان، [[ثواب]] شمرده می‌شده است.<ref>(نک: هالیستر، 166 -165 ؛ کول، 97 -96 ؛ 2.(EI</ref> | پس از بنای امام‌باره آصف الدوله در 1198ق /1784م، احداث امامبارهها رونق گرفت. <ref>(نک: ه د، ج1،ص426-427</ref> سپس برای آرامگاه بزرگان نیز از آنها استفاده شد. تأمین هزینه برای امام‌باره در عرف شیعیان هند، همانند فرهنگ ایرانیان، [[ثواب]] شمرده می‌شده است.<ref>(نک: هالیستر، 166 -165 ؛ کول، 97 -96 ؛ 2.(EI</ref> | ||
==آیین خاص == | ==آیین خاص== | ||
در روزهای سوگواری غالباً مرسوم بوده است که امام‌باره را چراغان کنند؛ چنانکه شوشتری (د 1220ق /1805م) نوشته است، امام‌باره آصف الدوله را با شمع و چراغ، آیینه‌ها و اسباب طلا و جواهر آذین می‌بستند.<ref>شوشتری، ص424</ref> گاه در بیرون امام‌باره در گودالی آتش روشن می‌کنند تا نشانه آتش افروزی [[یزید|یزیدیان]] در خیمه‌گاه [[امام حسین(ع)]] و یادآور ظلم آنان باشد. عبور از روی آتش (زغالهای گداخته) با پای برهنه از جمله رسوم این سوگواریها بوده است. برخلاف امام‌باره‌هایی چون آصفیه، همه امامبارهها دارای سرای «زنانه» نیستند و‌گاه در مواردی خاص در اختیار زنان قرار می‌گیرند.<ref>هالیستر، 167-168, 174</ref> | در روزهای سوگواری غالباً مرسوم بوده است که امام‌باره را چراغان کنند؛ چنانکه شوشتری (د 1220ق /1805م) نوشته است، امام‌باره آصف الدوله را با شمع و چراغ، آیینه‌ها و اسباب طلا و جواهر آذین می‌بستند.<ref>شوشتری، ص424</ref> گاه در بیرون امام‌باره در گودالی آتش روشن می‌کنند تا نشانه آتش افروزی [[یزید|یزیدیان]] در خیمه‌گاه [[امام حسین(ع)]] و یادآور ظلم آنان باشد. عبور از روی آتش (زغالهای گداخته) با پای برهنه از جمله رسوم این سوگواریها بوده است. برخلاف امام‌باره‌هایی چون آصفیه، همه امامبارهها دارای سرای «زنانه» نیستند و‌گاه در مواردی خاص در اختیار زنان قرار می‌گیرند.<ref>هالیستر، 167-168, 174</ref> | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
امام‌باره شاه [[نجف]] در مُتی محل لکهنو نیز مقبره بانی آن را در خود دارد. گنبدخانه این امام‌باره محل برگزاری مراسم [[تعزیه]] است. بدین سان، مانند بسیاری از دیگر امامبارهها کارکردی چند گانه دارد.<ref>هالیستر، 159 ؛ داس،. 75 </ref> | امام‌باره شاه [[نجف]] در مُتی محل لکهنو نیز مقبره بانی آن را در خود دارد. گنبدخانه این امام‌باره محل برگزاری مراسم [[تعزیه]] است. بدین سان، مانند بسیاری از دیگر امامبارهها کارکردی چند گانه دارد.<ref>هالیستر، 159 ؛ داس،. 75 </ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۵۹: | خط ۳۹: | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
* منبع مقاله: [http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/4681 دائرة المعارف بزرگ اسلامی] | |||
*منبع مقاله: [http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/4681 دائرة المعارف بزرگ اسلامی] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۶۵: | خط ۴۶: | ||
[[رده:اماکن]] | [[رده:اماکن]] | ||
[[رده:امامبارهها]] | [[رده:امامبارهها]] | ||
<references /> | |||