صامت بروجردى: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| گر على بعد از نبى بر مؤمنان مولا نبود | اسمى از اسلام و از اسلامیان بر جا نبود }}

{{ب| آنکه را «لولا على» بُد عمدۀ اسباب کار | در خلافت لایق این دعوى بیجا نبود }}

{{ب| اى پناه بى‌پناهان یا على، در کربلا | گر تو بودى در برِ دشمن، حسین تنها نبود }}

{{ب| ماند گر این ماتم عظمى به عالم ناتمام | بیش ازین دیگر به «صامت» طاقت انشا نبود <ref>کلیات صامت بروجردى، تهران، کتابفروشى علمیّه، بى‌تا، ص 40.</ref> }}

{{ب| بلکه از آینه «کنتُ نبیّا» چو نبى | سیر در آب و گل آدم و حّوا مى‌کرد }}

{{ب| بود سرمنزل آدم به شبستان عدم | که دو تا قدِّ رسا در بر یکتا مى‌کرد }}

{{ب| کاش در یارى فرزند غریبش ز نجف | یک زمانى به صف کرب و بلا جا مى‌کرد }}

{{ب| یا على! ساقى کوثر تو و، از شمر، حسین | قطره آبى به لب تشنه تمنّا مى‌کرد! }}

{{ب| چادر آن یک ز سر زینب بی‌کس مى‌برد | و آن دگر رو به حرم از پى یغما مى‌کرد }}

{{ب| برد سیلاب فنا خرمن صبر «صامت» | اندر آن روز که این مرثیه انشا مى‌کرد <ref>همان، ص 40 و 41.</ref> }}

{{ب| اگر به شام، یزیدم به بزم خود طلبد | چگونه پا سوى بزم شراب بردارم؟ }}

{{ب| کنم حکایت چوب و لب حسین «صامت»! | به روز حشر چو سر از تراب بردارم <ref>همان، ص 139.</ref> }}

{{ب| شنیده‌اى که گلستان دین خزان گردید | ندیده‌اى که چه گل‌هاى باصفایى داشت }}

{{ب| شنیده‌اى که على اکبرش ز زین افتاد | ندیده‌اى که چه فریاد وا ابایى داشت }}

{{ب| شنیده‌اى که نبودش به دهر نوحه‌گرى | ندیده‌اى که چو «صامت» سخن‌سرایى داشت <ref>همان، ص 160 و 161.</ref> }}

{{ب| خون کنم گریه ز ناکامى نو دامادش | یا بسوزم ز غم اکبر گل پیرهنش }}

{{ب| «صامت» از زندگى خود به جهان دارد ننگ | بس که شد عرصه به جان تنگ ز درد و محنش <ref>همان، ص 162.</ref> }}

{{ب| چرا لباس عزا، دوستان! به بر نکنید؟ | ز ناله عالم ایجاد را خبر نکنید }}

{{ب| شکسته شد پر و بال کبوتران حرم | چرا چو جغد سر خود به زیر پر نکنید }}

{{ب| به پا نموده قیامت ز شعر خود «صامت» | ازین قیامت عظمى چرا حذر نکنید؟! <ref>همان، ص 136.</ref> }}

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

{{ب| شد روز به پیش چشم زینب‌|چون شام ز رنج صبح و شامت <ref> دیوان صامت.</ref> }}