فرصت شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام                    =فرصت شیرازی

| تصویر                  =forsat shirazi.jpg

| اندازه تصویر            =

| توضیح تصویر            =

| نام اصلی              =میرزا محمد نصیر حسینی شیرازی

| زمینه فعالیت          =شعر و ادبیات

| ملیت                  =ایرانی

| تاریخ تولد            =1271 قمری

| والدین                =میرزا جعفر متخلص به «بهجت»

| تاریخ مرگ              =1339 قمرى

| مدفن                  =در جوار آرامگاه حافظ

|لقب                    =فرصت الدّوله

| پیشه                  =شاعر، نقاش، موسیقیدان و ادیب

| سال‌های نویسندگی        =

|سبک نوشتاری            =عراقى

|دیوان اشعار            =1.دریاى کبیر.2. اشکال المیزان. 3.بحور الالحان. 4.منشآت(نثر). 5.رساله شطرنجیّه. 6.مثنوى هجرنامه. 7.مقالات سیاسى و علمى از زبان شیخ مجعول. 8.آثار عجم. 9.رساله‌اى در صرف و نحو و خطّ میخى.

 

|تخلص                    =فرصت

|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=

| تأثیرپذیرفته از         =

| وب‌گاه                  =

{{ب| ز «با» اشارت آن‌که او بلا نمود آرزو | ز «تا» کنایت آن‌که خو کند به تیر اشقیا }}

{{ب| ز «ثا» ثبات در قدم که بایدش به دشت غم | ز «جیم» جور دم‌بدم کشد به عرصه بلا }}

{{ب| ز «حا» حُسام جان ستان ز«خا»خدنگِ دل نشان | که زخم این و ضرب آن رسد به جسمش از قضا }}

{{ب| ز «طا» طپانچه هر کسى سکینه را زند بسى | ز «ظا» رسد ز هر خسى هزار ظلم برملا }}

{{ب| ز «عین» اشاره از عطش،کنایه «غین» شد ز غش | به طفل‌هاى ماه‌وش رسد ز گرمى هوا }}

{{ب| ز «فا» فدا چو کرد سر به راه حقِ دادگر | ز «قاف» قرب بیشتر شدش ز جمله اوصیا }}

{{ب| ز «کاف» آن‌که کعبِ نى زنان خورند پى ز پى | ز «لام» آن‌که لعل وى به چوب گردد آشنا }}

{{ب| ز «میم» مى‌شود مکان خرابه بهر کودکان | ز «نون» نوا یکان یکان کنند از غم و عنا }}

{{ب| ز «واو» وعده ازل وفا نمود و زین عمل | شد از خداى لم یزل شفیع جمله ماسوا }}

{{ب| ز «ها» هجوم غم به دل ازین جفاست متّصل | ز «لا» است لال و منفعل زبان به شرح این عزا }}

{{ب| ز «یا» اشاره: یوم دین که آن امام راستین | کند ز «فرصت» حزین شفاعتى به منتها <ref>دیوان فرصت الدّوله شیرازى، (کتابفروشى محمودى، بى‌تا، افست از طبع بمبئى، تهران 333 ق)، ص 458 و 459.</ref> }}

 

{{ب| بارم از دیده اشک‌هاى روان | کشم از سینه ناله‌هاى حزین }}

{{ب| همه جان‌ها به حسرت و غم جفت | همه دل‌ها به درد و غصّه قرین }}

{{ب| تا به دامان زده گریبان چاک | خلق در ماتم امام مبین }}

{{ب| از زمین است نوحه تا به سپهر | از سپهر است ناله تا به زمین }}

{{ب| بر همه اهل ارض در همه رو | این ندا داده جبرئیل امین: }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}

{{ب| یادم آمد ز قاسم ناشاد | که در آن دشت تازه شد داماد }}

{{ب| کرد در حجله با عروس وداع | خواست از عمّ خویش اذن جهاد }}

{{ب| رفت و از آن عدو بکشت بسى | شورشى در میان قوم افتاد }}

{{ب| سوى او با سنان و خنجر و تیغ | لشکر از هر کنار روى نهاد }}

{{ب| بر زمین ناگه آمد از سرِ زین | نخل قدَّش ز تیشۀ بیداد }}

{{ب| مادر از داغ او به مدت عمر | همه‌جا گفت با دو صد فریاد: }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}

{{ب| کرد شاه شهید با دل ریش | تکیه از بى‌کسى به نیزه خویش }}

{{ب| گفت: آیا کسم کند یارى؟ | که نه یارم به جاى ماند و نه خویش }}

{{ب| بوالحنوق‌اش جواب داد و فکند | سوى او ناوکى که داشت به کیش <ref>ترکش، تیردان.</ref> }}

{{ب| شاه از صدر زین به خاک افتاد | با دلِ پر ز ریش و حال پریش }}

{{ب| همچو تیرش سنان رسید به سر | رو به پهلویش از سنان سرِ نیش }}

{{ب| یک زمان بى‌فغان نباید بود | زین ستم‌هاى قومِ کافرکیش }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء }}

{{ب| کُلُّ یَوم کَیَوم عاشوراء | کربلا، کُلُّ عَرصَةِ الغَبراء <ref>همان، ص 454 تا 458.</ref> }}

*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص 490-495.]]

 

[[رده:شاعران ایرانی]]