شباب شوشترى: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدعلی عباس شباب شوشتری متخلص به «شباب»، با ملاّ فتح اللّه <ref>وفائى.</ref> [[وفائى شوشترى|شوشترى]] <ref>متوفاى 1303 ه.ق.</ref> معاصر و معاشر بوده است و نامش را ملاّ عباس و تخلّص شعرى‌اش را «شباب» ذکر کرده‌اند. <ref>فرهنگ سخنوران، دکتر ع. خیّام‌پور، تبریز، سال 1340، ص 292.</ref> او از دوران جوانى بلکه از طفولیّت به گفتن شعر مسلّط بوده؛ به طورى که در مقدّمه دیوان او -چاپ بمبئى- نوشته شده «شاعرى جوان مؤدب و بى‌آلایش، دانشمند و به تمام فنون شعر آگاه بوده است. اجداد او تماما از تجّار و بازرگانان شوشتر محسوب مى‌شدند ولى خود او به شغل عطّارى سرگرم بوده است. ..» <ref>دیوان وفایى (ملاّ فتح اللّه شوشترى) به انضمام چند قصیده از شباب شوشترى، چاپ اول (انتشارات حق‌بین، قم، 1370)، ص 135.</ref>

از آثار معدودى که از او در دسترس ما قرار دارد مى‌توان به قدرت طبع و احاطۀ وى به فنون شعرى و دقایق کلامى پى‌برد. شباب در قصیده از سبک متقدّمین پیروى مى‌کند و از سبک خراسانى سود مى‌جوید و در دیگر انواع قالب‌هاى شعرى، گوشۀ چشمى نیز به سبک عراقى دارد. شباب شوشترى نیز همانند [[وفائى شوشترى|وفایى شوشترى]] از شعراى مطرح و تواناى آیینى در زمانه خود بوده و آثار مناقبى و ماتمى او در زادگاهش شوشتر و شهرهاى مجاور با آن بازتاب درخورى داشته است. برخى از اشعار مناقبى او در مناقب امیر مؤمنان على (علیه السلام) از دیرباز مورد عنایت اهل ادب بوده است. اشعار و قصاید او طولانى و در عین حال عرفانى و بى‌عیب -اکثرا درباره اهل بیت (علیهم السلام) و مدح بزرگان زمانه او- است.