خسرو احتشامی: تفاوت میان نسخه‌ها

===شمشیرهاى برهنه===

{{ب| تا بر حریم میکدۀ دوست سر نهند | جانها در آن مقام به گلبانگ پیر بود }}

{{ب| «ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم» <ref>وامى از لسان الغیب حافظ شیرازى.</ref> | سیمرغ قاف آینه‌ها را صفیر بود }}

{{ب| «استاده‌ام چو شمع، مترسان ز آتشم» <ref>همان.</ref> | پاسخ گزار خنجر و شمشیر و تیر بود <ref>زین نقرۀ واژگون، خسرو احتشامى (هونه‌گانى)، سال 1382، قم، الطّیار، ص 35 تا 37.</ref> }}

===شطّ شقایق===

{{ب| اسب رنگین یال و تنها بود،تنهاتر ز کوه | خاک شد با گام رجعت آرزوى خیمه‌ها }}

===برگریز عشق===

{{ب| سرخ غروب بود و،زمان گنگ مى‌گذشت | در برگریز عشق نه جاى کلام بود }}

===عاشق‌ترین سوار===

===یک گوش و یک گوشواره!===

{{م| خورشید،خورشید،خورشید، آیینه‌اى پاره پاره }}

{{م| مى‌بارد از آسمان: آه، مى‌جوشد از شن:شراره}}

{{م| خورشید، خورشید، خورشید، آیینه بیتاب و آب‌ست}}

{{م| خورشید، خورشید، خورشید، آیینه در کاروان‌ست}}

===آفتابى پشت زین===

===مى‌وزید مرگ:سرخ،سرخ،سرخ===

{{م| مى‌وزید مرگ: سرخ، سرخ، سرخ مى‌گذشت روز: زرد، زرد، زرد}}

{{م| آتش گناه: گرم، گرم، گرم، شعلۀ نگاه: سرد، سرد، سرد}}

{{م| سینۀ کویر: داغ، داغ، داغ، نه خیال گل، نه هواى باغ}}

{{م| خاک و آفتاب، تابش و سراب، باد، باد، باد، گرد، گرد، گرد}}

{{م| خادمان مال: گنگ، مات، لال، قیل، قیل، قیل، قال، قال، قال}}

{{م| بردۀ هوا: خیل، خیل، خیل، بندۀ هوس: فرد، فرد، فرد}}

{{م| راهیان کفر بسته راه شط، پر نمى‌زند در فرات بط}}

{{م| فکر کودکان: آب، آب، آب، ذکر هر زبان: درد، درد، درد}}

{{م| ناگهان کشید روى ماسه‌ها، دست کوچکى مشک خشک را}}

{{م| هرچه درد دل، هرچه آرزو: گفت، گفت، گفت، کرد، کرد، کرد}}

{{م| لحظه‌اى دگر تیغ ذو الفقار، آسمان‌شکن، آسمان‌گداز}}

{{م| پشت مى‌شکست:کوه،کوه،کوه،جار مى‌کشید:مرد،مرد،مرد}}

{{م| گرگهاى هار، روبهان پیر، نعره مى‌زدند: شیر، شیر، شیر}}

{{م| در گریز ازو سخت ناگزیر، خالى از خروش، خسته از نبرد}}

{{م| با گل غروب، آن دو دست پاک، اوفتاده بود بر فراز خاک}}

{{م| مى‌وزید مرگ: سرخ، سرخ، سرخ، مى‌گذشت روز: زرد، زرد، زرد <ref>همان،ص 52.</ref>}}

===در عظمت وجودى علمدار کربلا===

{{ب| ترجیع درد را-ز گریزى که از تو داشت | سر مى‌زند هنوز به سنگ ندامت، آب }}