حسین اسرافیلی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

|امضا                  =

}}

وى به سال 1331 ش در تبریز چشم به جهان گشود و تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در مراغه و تهران و دزفول به پایان برد و در سال 1349 به استخدام نیروى هوایى درآمد ولى در آبان 1357 استعفا داد و در بخش خصوصى به فعالیت پرداخت. رویکرد اسرافیلى به مقوله‌هاى دینى از ارادت بى‌شایبۀ وى به خاندان عصمت و طهارت نشأت مى‌گیرد و از زمرۀ شاعران متعهد و ولایى است که در اشعار آیینى او، باورهاى زلال و آسمانى‌اش را مى‌توان به تماشا نشست. وى در حوزۀ شعر مقاومت نیز تجربه‌هاى موفقى دارد و از اعضاى مطرح شوراى شعر نیروهاى مسلح وابسته به بنیاد حفظ آثار و ارزش‌هاى دفاع مقدس به شمار مى‌رود.

تولد در میدان، آتش در خیمه‌ها،عبور از صاعقه و مردان آتش‌نهاد، از آثار منتشر شدۀ اوست. از میان آثار عاشورایى وى برگزیده‌اى از مثنوى-غزل پرشور «شکوه آفرینش» او را براى ثبت در این دفتر برگزیده‌ایم:

==درباره‌ی شاعر==

«آتش در خیمه‌ها»، «در سایه‌ی ذو الفقار»، «عبور از صاعقه»، «مردان آتش نهاد» و «گزیده ادبیات معاصر شماره 5»، به بازار نشر راه پیدا کرده است. آخرین دفتر شعری ایشان «آتش در گلو» نام دارد، علاوه بر آن 20 مجموعه از اشعار شاعران دیگر را نیز جمع‌آوری نموده است.

===اشعار===

{{شعر}}

{{ب| تا نمازی دوباره بگزارند|خیمه‌ها با حضور آن سردار  }}

{{ب| دیده‌ی خیمه‌ها هراسان است‌|تا چه بازی کند قضا این بار }}

{{ب| با سلامت سوار برگردد|یا که اسبش رسد بدون سوار  }}

{{ب| لاشخوران به کینه می‌نگرند|گوییا تک سوار افتاده‌ست }}

{{ب| شیر این بیشه در میان انگار|با تن زخمدار افتاده‌ست  }}

{{ب| گوییا تشنه کام عشق شده است‌|از لب تیغ و دشنه‌ها سیراب }}  

{{ب| بانگی از قتلگاه می‌آید|«هان برادر، برادرت دریاب» <ref>سیری در مرثیه عاشورایی، ص 338- 340.</ref>  }}

{{پایان شعر}}

====شُکوه آفرینش====

{{ب| زینبى دارى ستون خیمه‌ها | عالمى در سایه سارش ایمن است... }}

====هم تبار قبیله‌ی طوفان (بیاد سفیر حضرت سید الشهداء حضرت مسلم) (ع)====

{{شعر}}

{{ب| نامه‌ی کوفیان به خورجینش‌|همره شوق بیعت و پیمان  }}

{{ب| با شتاب از کناره می‌گذرد|چفیه و چهره‌اش غبار آلود }}

{{ب| می‌رود همچو باد در دل دشت‌|نفس باره‌اش بخار آلود }}  

{{ب| می‌کند سایه‌بان چشمانش‌|دست را همچو شاخه‌ی زیتون }}

{{ب| پیش از این در کرانه پیدا بود|سایه‌ی تکسوار آتش و خون  }}

{{ب| باز در حجم دشت می‌پیچد|گرد سم سپید رهوارش }}

{{ب| شیهه‌ی اسب رعد را ماند|می‌کشد تا مقام دیدارش  }}

{{ب| آری می‌پاید آن دو چشم پلید|از شکاف نهان کوه، تو را }}

{{ب| سایه‌ای ایستاده دشنه به دست‌|به کمین، در میان کوه، تو را }}  

{{ب| گزمه‌های گرسنه می‌بویند|جای گام ترا، چنان کفتار }}

{{ب| با توام، با تو، ای شجاعت قوم‌|یاور عشق، ای پلنگ شکار }}

{{ب| دیرگاهیست تا نیاشفته است‌|طعم پیکار و تیغ، ذائقه را }}

{{ب| ابرهای عقیم، تشنه لبند|آتشین نعره‌های صاعقه را  }}

{{ب| با تو این مرهم کدامین زخم‌|با تو این آتش کدام آه است؟ }}

{{ب| از کدامین سپیده می‌آیی‌|همره آفتاب، تیغ بدست  }}

{{ب| با تو عطشانی قبیله‌ی ماست‌|از لهیب کویر می‌آیی  }}

{{ب| از لب چاک چاک تو پیداست‌|کز نمک‌زار پیر می‌آیی  }}

{{ب| رایت عاشقی، بدوش سوار|می‌رسد خسته، تشنه، گردآلود }}

{{ب| بر لبانش نشسته هرم کویر|چشم در انتظار چشمه و رود  }}

{{ب| می‌رسد مرد، لیک افسرده‌ است‌|آتش سینه‌های پر فریاد }}

{{ب| بسته بر آفتاب، پنجره را|دست پندار «هرچه بادا باد»  }}

{{ب| گزمگان پلید می‌جویند|سایه‌ی مرد را، به دشنه و تیغ }}

{{ب| خیل اهریمنان، که می‌دارند|آب را از لبان تشنه، دریغ  }}

{{ب| قاصد کاروان بیداری‌|مردهای قبیله، در خوابند }}

{{ب| بازگرد، ای سوار دریادل‌|کوفیان پای بست مردابند }}  

{{ب| اینک این مسلم است، خون آلود|در حصار ددان زشت آئین }}

{{ب| دست‌ها، بسته، و توانش نیست‌|می‌برندش فراز برج، به کین  }}

{{ب| می‌رود در میان جلادان‌|تا برآید فراز چوبه‌ی دار }}

{{ب| می‌کند سوی مکه، مرد خطاب:|«کای حسین، ای امام، ای سردار» }}  

{{ب| غیرتی نیست کوفه را، برگرد|بیعتی سست بود، و بشکسته است }}

{{ب| آنکه می‌کرد دعوت خورشید|خدمت «شام» را کمر بسته است <ref>تولد در میدان؛ ص 91- 96.</ref> }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| فلک به چهره کشد از حیا نقاب مگر|وگرنه دید توان این همه عذاب مگر؟ }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| زینبی داری، ستون خیمه‌هاست‌|عالمی در سایه سارش ایمن است  }}

{{ب| ای نمازت آبروی دین ما|خون تو آوازه‌ی آیین ما }}

{{ب| کفر، بیعت با لب شمشیر کرد|قطعه‌ قطعه عشق را تفسیر کرد }}

{{ب| ای حضور آسمان در جان خاک‌|یا حسین ابن علی! روحی فداک }}

{{پایان شعر}}

{{شعر}}

{{ب| کیست این طاقت گرفت از ما، به خون غلتیدنش؟|خم شده هفت آسمان عشق، بر بوسیدنش }}

{{ب| ذوالفقاری بر کف و با صد دهان زخم و خون‌|می‌نماید غیرت حیدر، چنین چرخیدنش }}  

{{پایان شعر}}

==پی نوشت==

[[رده:شاعران]]

[[رده:شاعران معاصر]]

<references />