۳٬۴۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
'''عبدالجواد جودی خراسانی''' (زاده در عنبران- درگذشته 1301 در مشهد) شاعر مرثیه‌سرای قرن سیزدهم | '''عبدالجواد جودی خراسانی''' (زاده نیمه دوم قرن 12 در عنبران- درگذشته 1301 در مشهد) شاعر مرثیه‌سرای قرن سیزدهم بود که موضوع تمام اشعارش مدح و مرثیه آل محمد (ص) است. | ||
می‌باشد. قسمت اعظم اشعار جودی پیرامون واقعه کربلا و پیامدهای آن است که تحت عنوان «از مدینه تا مدینه» دویست صفحه از دیوان او را شامل می‌شود. | |||
می‌باشد. دیوان وی بارها در ایران و هندوستان به طبع رسیده است. وی در سال 1372 شمسی در ایران چاپ شده است. | |||
جودی در سال 1302 ه. ق. وفات یافت و در مشهد مقدس در صحن نو در اطاقی مجاور با مقبره مرحوم شیخ بهایی به خاک سپرده شد. <ref> دایرة المعارف تشیع.</ref> | |||
==زندگینامه== | |||
وی مغازه‌ی قنادی داشته و از این طریق امرار معاش می‌کرده است. قنادی و خانۀ او محل تجمع شعرایی بود که برای شنیدن مرثیه‌های شاعر به دیدارش می‌آمدند. | |||
آن طور که در دیباچۀ چاپ دوم کتاب «جودى» -که در سال 1303 قمرى در مشهد به طبع رسیده- نوشته‌اند: نخستین بار دیوان «جودى» به امر ناصرالدین شاه چاپ شد. میرزا سعید خان، وزیر معروف امور خارجه که آن وقت نیابت تولیت آستان قدس را داشته، آن را در چاپخانۀ سنگى متعلّق به آستان قدس چاپ کرده است و گویا اولین کتابى بوده که در آن چاپخانه طبع شده است و آن به خطّ «میرزا شفیع اعتماد التولیه» در سال 1299 قمرى بوده است. بارى «جودى»در سال 1301 قمرى درگذشته و در اتاقى از صحن نو، کنار مقبرۀ شیخ بهایى مدفون گردیده و اختر طوسى قطعه‌اى در رثاى وى سروده که این مصراع: «کند حسین به روز جزا شفاعت جودى» مادّه تاریخ آن است... .<ref>صد سال شعر خراسان،ص 190 تا 192.</ref> دکان قنادى «جودى» نزدیک سه راه بازار سرشور مشهد بوده و تا آخر عمر از همین مَمَر، امرار معاش مى‌کرده و با آنکه سواد خواندن و نوشتن درستى نداشته، طبعش روان، شعرش نیکو و ارادتش به آل الله زبانزد خاص و عام بوده است و در عین حال شاعرى بوده بذله‌گو و نکته‌سنج و دیوان مراثى او بالغ بر سه هزار بیت مى‌شود که بارها به چاپ رسیده است. <ref>همان،ص 190.</ref> | آن طور که در دیباچۀ چاپ دوم کتاب «جودى» -که در سال 1303 قمرى در مشهد به طبع رسیده- نوشته‌اند: نخستین بار دیوان «جودى» به امر ناصرالدین شاه چاپ شد. میرزا سعید خان، وزیر معروف امور خارجه که آن وقت نیابت تولیت آستان قدس را داشته، آن را در چاپخانۀ سنگى متعلّق به آستان قدس چاپ کرده است و گویا اولین کتابى بوده که در آن چاپخانه طبع شده است و آن به خطّ «میرزا شفیع اعتماد التولیه» در سال 1299 قمرى بوده است. بارى «جودى»در سال 1301 قمرى درگذشته و در اتاقى از صحن نو، کنار مقبرۀ شیخ بهایى مدفون گردیده و اختر طوسى قطعه‌اى در رثاى وى سروده که این مصراع: «کند حسین به روز جزا شفاعت جودى» مادّه تاریخ آن است... .<ref>صد سال شعر خراسان،ص 190 تا 192.</ref> دکان قنادى «جودى» نزدیک سه راه بازار سرشور مشهد بوده و تا آخر عمر از همین مَمَر، امرار معاش مى‌کرده و با آنکه سواد خواندن و نوشتن درستى نداشته، طبعش روان، شعرش نیکو و ارادتش به آل الله زبانزد خاص و عام بوده است و در عین حال شاعرى بوده بذله‌گو و نکته‌سنج و دیوان مراثى او بالغ بر سه هزار بیت مى‌شود که بارها به چاپ رسیده است. <ref>همان،ص 190.</ref> | ||
== آثار شاعر == | ==آثار شاعر== | ||
=== کتاب‌ها === | |||
* کلیات اشعار <ref>اشعار وی در اوزان و قالب‌های متعدّد و متنوع سروده شده است و از استحکام و انسجام قوی برخوردار و مزیّن به صنایع لفظی و معنوی بوده و آیات و قصص قرآنی، احادیث و روایات که به صورتهای تلمیح و اقتباس و ترجمه در اشعار وی به کار رفته است، گواهی بر دانش قرآنی و حدیثی وی است. قسمت اعظم اشعار جودی پیرامون واقعه کربلا و پیامدهای آن است که تحت عنوان «از مدینه تا مدینه» دویست صفحه از دیوان او را شامل می‌شود. اشعار جودی عاری از تعقید و پیچیدگی بوده و ساده و سلیس و در خور فهم عموم و عوام است.</ref> | |||