|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| |
| | نام = سید حسن حسینی
| |
| | تصویر = سیدحسن حسنی.jpg
| |
| | توضیح تصویر =
| |
| | نام اصلی =
| |
| | زمینه فعالیت = شعر
| |
| | ملیت = ایرانی
| |
| | تاریخ تولد =1335
| |
| | محل تولد =محله سلسبیل تهران
| |
| | والدین = سید هادی حسینی
| |
| | تاریخ مرگ =
| |
| | محل مرگ =
| |
| | علت مرگ =
| |
| | محل زندگی =
| |
| | مختصات محل زندگی =
| |
| | مدفن =
| |
| |مذهب = شیعه
| |
| |در زمان حکومت =
| |
| |اتفاقات مهم =
| |
| | نام دیگر =
| |
| |لقب =
| |
| |بنیانگذار = انجمن حوزه هنری اندیشه‌ی اسلامی
| |
| | پیشه =
| |
| | سال‌های نویسندگی =
| |
| |سبک نوشتاری =
| |
| |کتاب‌ها =
| |
| |مقاله‌ها =
| |
| |نمایشنامه‌ها =
| |
| |فیلم‌نامه‌ها =
| |
| |دیوان اشعار =
| |
| |تخلص =
| |
| |فیلم ساخته بر اساس اثر =
| |
| | همسر =
| |
| | شریک زندگی =
| |
| | فرزندان =
| |
| |تحصیلات = لیسانس تغذیه- دکترای ادبیات فارسی
| |
| |دانشگاه = دانشگاه آزاد اسلامی
| |
| |حوزه =
| |
| |شاگرد =
| |
| |استاد =
| |
| |علت شهرت = اشعار رباعی
| |
| | تأثیرگذاشته بر =
| |
| | تأثیرپذیرفته از =
| |
| | وب‌گاه =
| |
| | imdb_id =
| |
| | soure_id =
| |
| | جوایز اسکار =
| |
| | جوایز آفی =
| |
| | جایزه اریل =
| |
| | جوایز بافتا =
| |
| | جوایز سزار =
| |
| | جوایز امی =
| |
| | filmfareawards =
| |
| | جوایز جمینای =
| |
| | جوایز گوی طلایی =
| |
| | جوایز تمشک طلایی =
| |
| | جوایز گویا =
| |
| | جوایز گرمی =
| |
| | جوایز ایفتا =
| |
| | جوایز لورنس الیور =
| |
| | naacpimageawards =
| |
| | جوایز فیلم ملی =
| |
| | جوایز ساگه =
| |
| | جوایز تونی =
| |
| | جوایز سیمرغ بلورین =
| |
| | جوایز جشن سینمای ایران =
| |
| | جوایز حافظ =
| |
| | جوایز =
| |
| |گفتاورد =
| |
| |امضا =
| |
| }}
| |
| '''سید حسن حسینی''' (زاده 1335 در تهران- درگذشته 1383) شاعر، مترجم، نویسنده و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.
| |
|
| |
| ==زندگینامه==
| |
| سید حسن حسینی، در سال 1335 در محله سلسبیل تهران دیده به جهان گشود. اصل وی از شهر اورازان است. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران به انجام رسانید و در اوایل انقلاب اسلامی به دانشگاه راه یافت و به دریافت لیسانس تغذیه نایل آمد و دکترای ادبیات فارسی را هم در دانشگاه آزاد به اتمام رسانید و سپس در دانشگاه‌های تهران مشغول به تدریس شد. او از شاعران معاصر فعال انقلاب اسلامی بود و همراه با عده‌ای شاعر جوان در اوایل انقلاب انجمنی به نام حوزه هنری اندیشه‌ی اسلامی تشکیل داد. وی با اینکه انواع قالب‌های شعری را تجربه کرده امّا رباعی‌های او حال و هوای دیگری دارد. حسینی به زبان عربی آشنایی کامل داشت و تا به حال چند کتاب از این زبان به فارسی برگردانیده است. سید حسن حسینی در 9 فروردین 1383 دار فانی را وداع گفت.
| |
|
| |
| ==آثار==
| |
|
| |
| *«همصدا با حلق اسماعیل» مجموعه شعر
| |
| *«براده‌ها» مجموعه‌ی نثر ادبی
| |
|
| |
| *«گنجشک و جبرئیل» مجموعه‌ی شعر نو
| |
| *ترجمه‌ی «حمّام روح» از جبران خلیل جبران
| |
| *«نگاهی به خویشتن» ترجمه مجموعه‌ای از شعر نو معاصر عرب با همکاری موسی بیدج
| |
|
| |
| ===اشعار===
| |
| {{شعر}}
| |
| {{ب| آن دم که ز رزمگاه خود باره کشید|آن نعره‌ی عاشقی دگر باره کشید }}
| |
|
| |
| {{ب| لبیک گلوی کودک شش ماهه|خون بود که تا ستاره فوّاره کشید <ref>هدیه عشق؛ ص 117.</ref> }}
| |
| {{پایان شعر}}{{شعر}}
| |
| {{ب| کس چون تو طریق پاکبازی نگرفت|با زخم نشان سرفرازی نگرفت }}
| |
|
| |
| {{ب| زین پیش دلاور کسی چون تو شِگفت|حیثیّت مرگ را به بازی نگرفت }}
| |
| {{پایان شعر}}
| |
|
| |
| ===کوه از کمر شکست:===
| |
|
| |
|
| |
| به گونه‌ی ماه
| |
|
| |
| نامت زبانزد آسمان‌ها بود
| |
|
| |
| و پیمان برادریت
| |
|
| |
| با جبل نور
| |
|
| |
| چون آیه‌های جهاد
| |
|
| |
| محکم
| |
|
| |
|
| |
| تو آن راز رشیدی
| |
|
| |
| که روزی فرات
| |
|
| |
| بر لبت آورد
| |
|
| |
| و ساعتی بعد
| |
|
| |
| در باران متواتر پولاد
| |
|
| |
| بریده بریده
| |
|
| |
| افشا شدی
| |
|
| |
| و باد
| |
|
| |
| تو را با مشام خیمه‌گاه
| |
|
| |
| در میان نهاد
| |
|
| |
| و انتظار در بهت کودکانه‌ی حرم
| |
|
| |
| طولانی شد
| |
|
| |
|
| |
| تو آن راز رشیدی
| |
|
| |
| که روزی فرات
| |
|
| |
| بر لبت آورد
| |
|
| |
| و کنار درک تو
| |
|
| |
| کوه از کمر شکست <ref>میراث عشق؛ ص 304.</ref>
| |
| <br />
| |
|
| |
| <br />
| |
|
| |
| ===اینک خدا می‌داند:===
| |
|
| |
|
| |
| فقط خدا بود که می‌دانست
| |
|
| |
| آن دل دریایی
| |
|
| |
| به کمند پندهای پوسیده
| |
|
| |
| در بند نمی‌آید
| |
|
| |
| و با لبان مواج
| |
|
| |
| کرانه‌های دو خطر را
| |
|
| |
| می‌بوسید
| |
|
| |
|
| |
| فقط خدا بود که می‌دانست
| |
|
| |
| پس به دریا زد
| |
|
| |
| و تشنگی
| |
|
| |
| سر به تلاطم گذاشت
| |
|
| |
|
| |
| عطش
| |
|
| |
| چه بی‌رحمانه آتش می‌بارد
| |
|
| |
| باید چراغ را خاموش کرد
| |
|
| |
| تا چهره‌ی مردانگی
| |
|
| |
| روشن شود
| |
|
| |
| در ظهر موعود
| |
|
| |
| پاییز گل کرد
| |
|
| |
| و یک باغ ارغوان
| |
|
| |
| درو شد...
| |
|
| |
| اینک خدا می‌داند:
| |
|
| |
| نام آن دل کامل
| |
|
| |
| ترجیع‌بند
| |
|
| |
| هاتف عرش است <ref> همان؛ ص 465.</ref>
| |
|
| |
| ===با نام تو چه کردند؟!:===
| |
|
| |
|
| |
| پلک صبوری می‌گشایی
| |
|
| |
| و چشم حماسه‌ها
| |
|
| |
| روشن می‌شود
| |
|
| |
| کدام سر انگشت پنهانی
| |
|
| |
| زخمه به تار صوتی تو می‌زند
| |
|
| |
| که آهنگ خشم صبورت
| |
|
| |
| عیش مغروران را
| |
|
| |
| منغّص می‌کند
| |
|
| |
| می‌دانیم
| |
|
| |
| تو نایب آن حنجره‌ی مشبّکی
| |
|
| |
| که به تاراج زوبین رفت
| |
|
| |
| و دلت
| |
|
| |
| مهمانسرای داغ‌های رشید است
| |
|
| |
| ای زن!
| |
|
| |
| قرآن بخوان
| |
|
| |
| تا مردانگی بماند
| |
|
| |
| قرآن بخوان
| |
|
| |
| به نیابت کلّ آن سی جزء
| |
|
| |
| که با سر انگشت نیزه
| |
|
| |
| ورق خورد
| |
|
| |
| قرآن بخوان
| |
|
| |
| و تجوید تازه را
| |
|
| |
| به تاریخ بیاموز
| |
|
| |
| و ما را
| |
|
| |
| به روایت پانزدهم
| |
|
| |
| معرفی کن
| |
|
| |
| قرآن بخوان
| |
|
| |
| تا طبل هلهله
| |
|
| |
| از های و هوی بیفتد
| |
|
| |
| خیزران
| |
|
| |
| عاجزتر از آن است
| |
|
| |
| که عصای دست
| |
|
| |
| شکست‌های بزک شده باشد
| |
|
| |
| شاعران بیچاره
| |
|
| |
| شاعران درمانده
| |
|
| |
| شاعران مضطر
| |
|
| |
| با نام تو چه کردند؟
| |
|
| |
| تاریخ زن
| |
|
| |
| آبرو می‌گیرد
| |
|
| |
| وقتی پلک صبوری می‌گشایی
| |
|
| |
| و نام حماسی‌ات
| |
|
| |
| بر پیشانی دو جبهه نورانی می‌درخشد؛
| |
|
| |
| زینب! <ref>همان؛ ص 305 و 306.</ref>
| |
|
| |
|
| |
| سکوت
| |
|
| |
| سنگین و پرهیاهو
| |
|
| |
| صف می‌آراست
| |
|
| |
| گلوی شورشیِ تو
| |
|
| |
| در خطّ مقدّم فریاد
| |
|
| |
| بر یال ذو الجناح باد
| |
|
| |
| دستی دوباره می‌کشید
| |
|
| |
| و زیر تابش خورشید
| |
|
| |
| آه از نهاد علقمه برخاست
| |
|
| |
| سکوت
| |
|
| |
| سنگین و پرهیاهو
| |
|
| |
| درهم می‌شکست
| |
|
| |
| گلوی شورشیِ تو
| |
|
| |
| بر یال ذو الجناح باد
| |
|
| |
| شتک می‌زد
| |
|
| |
| علقمه سرخ و سیراب
| |
|
| |
| در زیر زانوانِ تو می‌غلتید
| |
|
| |
| و خورشید
| |
|
| |
| بر کوهانِ کوه‌های برهنه
| |
|
| |
| به اسارت می‌رفت
| |
|
| |
| ==منابع==
| |
|
| |
| *[[دانشنامۀ شعر عاشورایی؛ انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم (جلد دوم)|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1514-1518.]]
| |
|
| |
| ==پی نوشت==
| |
| [[رده:ادبیات]] | | [[رده:ادبیات]] |
| [[رده:شاعران]] | | [[رده:شاعران]] |
| [[رده:شاعران معاصر]] | | [[رده:شاعران معاصر]] |
| <references />
| |
| [[رده:شاعران ایرانی]] | | [[رده:شاعران ایرانی]] |
| [[رده:شاعران فارسی زبان]] | | [[رده:شاعران فارسی زبان]] |
| [[رده:شاعران عاشورایی]] | | [[رده:شاعران عاشورایی]] |
| | <br /> |