حمیدرضا اردلان: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۶۳ بایت حذف‌شده ،  ‏۳۰ ژوئن ۲۰۱۹
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}
==زندگی‌نامه==
==زندگی‌نامه==
اردلان فعالیت هنری خود را با یادگیری موسیقی و تئاتر از سال 1345 آغاز و از سال 1364 فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه تئاتر عروسکی و موسیقی شروع کرد. او تحصیلات آکادمیک را تا پایه دکترا با تخصص‌های فلسفه و اتیمولوژی، موسیقی و تئاتر ادامه داد. حمید رضا اردلان رئیس سابق یونیمای ایران (اتحادیه بین‌المللی نمایشگران عروسکی) بود و دارنده کرسی مدیریت جهانی یونیما<ref>[http://www.unesco.org/new/en/tehran/about-this-office/single-view/news/unesco_joined_second_meeting_of_unimas_heritage_commissio/ وب سایت سازمان یونسکو]</ref> است. در حوزه موسیقی، آهنگساز روش ترانس مدرن و بنیانگذار ارکستر تجربی تهران است.<ref>ترانس مدرنیسم یک جنبش فرهنگی است که بنیان گذار آن [https://en.wikipedia.org/wiki/Enrique_Dussel انریک دوسل] است</ref>
اردلان فعالیت هنری خود را با یادگیری موسیقی و تئاتر از سال 1345 آغاز و از سال 1364 فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه تئاتر عروسکی و موسیقی شروع کرد. او تحصیلات آکادمیک را تا پایه دکترا با تخصص‌های فلسفه و اتیمولوژی، موسیقی و تئاتر ادامه داد. حمید رضا اردلان رئیس سابق یونیمای ایران (اتحادیه بین‌المللی نمایشگران عروسکی) بود و دارنده کرسی مدیریت جهانی یونیما<ref>[http://www.unesco.org/new/en/tehran/about-this-office/single-view/news/unesco_joined_second_meeting_of_unimas_heritage_commissio/ وب سایت سازمان یونسکو]</ref> است.
 
حمید رضا اردلان تاکنون آثار متعددی را تألیف کرده است که می‌توان [[مرشدان پرده‌ خوان ایران|مجموعه مرشدان پرده خوان]] را از متمایزترین آثار او دانست چرا که این اثر تلاشی است در راستای حفظ هنرهای آیینی و میراث شفاهی ایران و در واقع نمادی از هنر ملی و بومی مردم ایران در مجموعه مرشدان پرده خوان توصیف شده است.
==آثار==
==آثار==


=== کتاب‌ها ===
===کتاب‌ها===


*«رجوع پست متافیزیکی زمان در تعزیه ایران و قیاس آن با زمان کرنوسی تئاتر یونانی ارسطویی»، مجموعه مقالات نمایش گردهمایی بین المللی مکتب اصفهان، 1386.
*«رجوع پست متافیزیکی زمان در تعزیه ایران و قیاس آن با زمان کرنوسی تئاتر یونانی ارسطویی»، مجموعه مقالات نمایش گردهمایی بین المللی مکتب اصفهان، 1386.