سید یعقوب ماهیدشتى: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''سید یعقوب ماهیدشتى''' شاعر ایرانی قرن سیزدهم بود.  

==زندگینامه==

سید یعقوب ماهیدشتى فرزند سید ویس از سادات قمشه ماهیدشت کرمانشاه بود. در احوال او آمده است: شعر بسیار مى‌گفته اما همه به زبان کردى و در زبان فارسى اشعار کمتری سروده است. درگذشتش، سال 1292 ه.ق در کرمانشاهان بود. مذهب شیعه اثنى عشرى داشته و به عقیده نگارنده انتساب ایشان به سلسله «اهل حق» موردى ندارد، زیرا توجه به محل جغرافیایى زادگاه «سید» اهالى آنجا همه شیعه هستند و با توجه به مضامین اشعارش به ما این شناخت را مى‌دهد. دیوان سید یعقوب ماهیدشتى شامل نمونه‌هایى از غزلیات، قصاید، مسمّطات، معما، رباعیات و مثنویات توسط محمد على سلطانى به خط خوشنویسب فریبا مقصودى در سال 1363 به چاپ رسیده است.»<ref>''باغ هزار گل (تذکره سخنوران کرمانشاهان) به کوشش فرشید یوسفى (فرهنگ خانه اسفار، بى‌تا)، ص 740 و 741.''</ref>

==سبک شعرى==

وى در سرودن شعر به زبان فارسى از سبک عراقى سروده است و با دقیقه‌هاى کلامى و فنون ادبى آشنایى کاملى داشته و در بدیهه‌ سرایى نیز مشهور بوده است.

==دامنه تاثیر آثار عاشورایى==

متاسفانه به دلیل دسترسى نداشتن به دیوان اشعار وى، سخن گفتن در این زمینه دشوار است، ولى با عنایت به منزلت شاعر در بین مردم طبعا آثار ماتمى او در آنان تاثیرگذار بوده و از [[مرثیه عاشورایى]] او که در باغ هزار گل آمده مى‌توان دریافت که آثار ماتمى او از ساختار محکم و غناى محتوایى برخوردار بوده است.

==برگزیده آثار عاشورایى==

در باغ هزار گل یک رباعى و یک بند از ترکیب‌بند عاشورایى او آمده است:

==مرثیه عاشورایى==

{{شعر}}

{{ب| باز این چه شورش است که عالم پرآذرست؟ | جن چون بشر چو مَلَک خاک بر سرست }}

{{ب|خون خدا و بدر دُجى مهر مشرقین | گلبرگ ناز گلبن خیر النسا، حسین <ref>''همان،ص 743.''</ref>}}

{{پایان شعر}}

==منابع==

* ''محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص 318-319.''

==پی نوشت==

[[رده:شاعران]]

[[رده:شاعران ایرانی]]

[[رده: شاعران قرن سیزدهم]]