نوحه خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

==نوحه واحد==

وقتی نوحه به بند آخر می‌رسد، کم‌کم سرعت جواب دادن و سینه زدن زیاد می‌شود؛ به طوری که دو یا سه بار جواب دادن دم، کم‌کم حالت شور به آن می‌دهد و دوباره به ضرباهنگ اصلی نوحه (یک ضرب) برمی‌گردد و بلافاصله بعد از نوحه «واحد» شروع می‌شود. شایان ذکر است که با گفتن «یا حسین» و ... سینه‌زنی، متوقف و نوحه «واحد» شروع می‌شود. <ref>هادی منش، 1386، ص 151-155.</ref> بعد از خواندن «نوحه» نوبت به خواندن «واحد» می‌رسد که در واقع، خود، نوعی نوحه است و به طور معمول بدون جواب خوانده می‌شود. واحد در برخی مناطق کشور همراه با جواب است و در برخی مناطق دیگر مانند قم، تهران و استان‌های مرکزی به دو قسمت «واحد سبک» و «واحد سنگین» تقسیم می‌شود.  

در حین واحدخوانی، مداح در بین اشعاری که می‌خواند، ذکر را بلند و حماسی از سینه‌زن می‌گیرد تا هم خستگی او رفع شود و هم دیگران هماهنگ‌تر به سینه‌زنی تحریک شوند؛ یعنی بعد از چند بند واحدخوانی چند ذکر یک کلمه‌ای و کوتاه داده می‌شود تا سینه‌زن بدون سینه‌زنی جواب دهد. برای مثال، «غریب حسین»، «حسین حسین»، «عطشان حسین».