دسته گردانی: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۵۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ اکتبر ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:


==مراسم شاخسی==
==مراسم شاخسی==
[[پرونده:مراسم شاخسی.jpg|بندانگشتی|مراسم شاخسی]]
شاخسی که کوتاه شده واژه شاه حسین است نوعی دسته‌روی مذهبی است که بیشتر در آذربایجان و مناطق ترک زبان برگزار می‌شود. این آیین بیشتر از چند روز مانده به ماه محرم تا ظهر عاشورا ادامه دارد. در این مراسم در برخی موارد عزاداران نوعی چوب مخصوص را از زمین تا فرق سر حرکت می‌دهند و هماهنگ با رفت و برگشت چوب عبارت شاخسی (شاه حسین) واخسی (واحسین) سر می‌دهند. امروزه به چای چوب از آلات آهنی هم استفاده می‌شود. در ادامه به ذکر این آیین در مشکین‌شهر اکتفا می‌شود. در گذشته در مشکین‌شهر سرپرست هیئت و ریش‌سفیدان، مشعل آهنی بزرگی را بر سر چوب قطور و بلندی در وسط محله نصب می‌کردند. این مکان معمولاً در میدان‌گاهی مقابل مسجد قرار داشت. مأمور مخصوص هر مشعل، وظیفه داشت قبل از غروب آفتاب، مشعل‌ها را با پارچه‌های کهنه و گاهی با چوب و هیزم آماده کند. هنگام غروب، جوانان و مردان در میدان حاضر می‌شدند و هر یک چوب‌دستی بلند و محکمی به همراه می‌آوردند. در بعضی از محلات، انبار مخصوصی برای این کار وجود داشت که چوب‌دستی‌ها را در آنجا نگهداری می‌کردند. پس از فراهم شدن مقدمات، حدود یک ساعت از شب گذشته، شاه‌حسینی‌ها صف می‌بستند و در حالی که چوب‌دستی را مثل شمشیر در دست راست می‌گرفتند، دست چپ را از پشت بر کمر نفر سمت چپ خود قرار می‌دادند و بدین طریق صف فشرده و مرتبی را به وجود می‌آوردند. آن‌ها به شکل دایره بزرگی به دور مشعل می‌گشتند و در جواب اشعار و ابیاتی که سردسته می‌خواند، همه با هم عبارت «شاه حسین» را که به صورت «شاخسی» تلفظ می‌کردند، سرمی‌دادند.  
شاخسی که کوتاه شده واژه شاه حسین است نوعی دسته‌روی مذهبی است که بیشتر در آذربایجان و مناطق ترک زبان برگزار می‌شود. این آیین بیشتر از چند روز مانده به ماه محرم تا ظهر عاشورا ادامه دارد. در این مراسم در برخی موارد عزاداران نوعی چوب مخصوص را از زمین تا فرق سر حرکت می‌دهند و هماهنگ با رفت و برگشت چوب عبارت شاخسی (شاه حسین) واخسی (واحسین) سر می‌دهند. امروزه به چای چوب از آلات آهنی هم استفاده می‌شود. در ادامه به ذکر این آیین در مشکین‌شهر اکتفا می‌شود. در گذشته در مشکین‌شهر سرپرست هیئت و ریش‌سفیدان، مشعل آهنی بزرگی را بر سر چوب قطور و بلندی در وسط محله نصب می‌کردند. این مکان معمولاً در میدان‌گاهی مقابل مسجد قرار داشت. مأمور مخصوص هر مشعل، وظیفه داشت قبل از غروب آفتاب، مشعل‌ها را با پارچه‌های کهنه و گاهی با چوب و هیزم آماده کند. هنگام غروب، جوانان و مردان در میدان حاضر می‌شدند و هر یک چوب‌دستی بلند و محکمی به همراه می‌آوردند. در بعضی از محلات، انبار مخصوصی برای این کار وجود داشت که چوب‌دستی‌ها را در آنجا نگهداری می‌کردند. پس از فراهم شدن مقدمات، حدود یک ساعت از شب گذشته، شاه‌حسینی‌ها صف می‌بستند و در حالی که چوب‌دستی را مثل شمشیر در دست راست می‌گرفتند، دست چپ را از پشت بر کمر نفر سمت چپ خود قرار می‌دادند و بدین طریق صف فشرده و مرتبی را به وجود می‌آوردند. آن‌ها به شکل دایره بزرگی به دور مشعل می‌گشتند و در جواب اشعار و ابیاتی که سردسته می‌خواند، همه با هم عبارت «شاه حسین» را که به صورت «شاخسی» تلفظ می‌کردند، سرمی‌دادند.  


بعضی از دسته‌ها برای آنکه شکوه و جلال خاصی به مراسم ببخشند، یک اتاقک مجلل چوبی به نام اتاق حضرت قاسم» نیز با خود حمل می‌کردند. <ref>احمدی، مرسل، قورت تپه، مشکین‌شهر، اردبیل، 1352 و 1353.</ref>  
بعضی از دسته‌ها برای آنکه شکوه و جلال خاصی به مراسم ببخشند، یک اتاقک مجلل چوبی به نام اتاق «حضرت قاسم» نیز با خود حمل می‌کردند. <ref>احمدی، مرسل، قورت تپه، مشکین‌شهر، اردبیل، 1352 و 1353.</ref>  
==مراسم تشت‌گذاری==
==مراسم تشت‌گذاری==
[[پرونده:مراسم تشت‌گذاری.jpg|بندانگشتی|مراسم تشت‌گذاری <ref>[https://film.tebyan.net/film/158379/%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D9%85-%D8%B7%D8%B4%D8%AA-%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF-%D8%AC%D8%A7%D9%85%D8%B9-%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D9%84-1#TargetPlayerPos وب سایت تبیان]</ref>]]
مراسم تشت‌گذاری، این سنت، به تأسی از اقدام جوانمردانه سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) در مقابل سپاه حر انجام می‌شود. به روایتی آن حضرت در روز 27 ذی‌الحجه، آب مشک را در تشتی می‌ریزند و تمام لشکر حر و اسبان وی را سیراب می‌کنند. در این مراسم، تشت، نماد مشک سقای کربلا و آب، نماد رود فراتی است که به روی امام حسین (ع) و یارانش بسته شد.  
مراسم تشت‌گذاری، این سنت، به تأسی از اقدام جوانمردانه سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) در مقابل سپاه حر انجام می‌شود. به روایتی آن حضرت در روز 27 ذی‌الحجه، آب مشک را در تشتی می‌ریزند و تمام لشکر حر و اسبان وی را سیراب می‌کنند. در این مراسم، تشت، نماد مشک سقای کربلا و آب، نماد رود فراتی است که به روی امام حسین (ع) و یارانش بسته شد.  


خط ۱۸: خط ۲۰:
در روز بیست و هفتم ذی‌الحجه، عصر هنگام، مراسم تشت‌گذاری در مسجد جامع آغاز می‌شود و تا شب ادامه دارد. دسته‌های عزادار محله‌های کوچه سلامی، داشچیلار، اوچدکان، طوی و محله نواب صفوی در مسجد جامع حضور می‌یابند. در این مسجد، شش تشت وجود دارد که هر تشت سهم یکی از محله‌های شش گانه است. مراسم تشت‌گذاری در مسجد جامع از سوی ریش‌سفیدهای محله‌های یاد شده انجام می‌گیرد.  
در روز بیست و هفتم ذی‌الحجه، عصر هنگام، مراسم تشت‌گذاری در مسجد جامع آغاز می‌شود و تا شب ادامه دارد. دسته‌های عزادار محله‌های کوچه سلامی، داشچیلار، اوچدکان، طوی و محله نواب صفوی در مسجد جامع حضور می‌یابند. در این مسجد، شش تشت وجود دارد که هر تشت سهم یکی از محله‌های شش گانه است. مراسم تشت‌گذاری در مسجد جامع از سوی ریش‌سفیدهای محله‌های یاد شده انجام می‌گیرد.  


در روز بیست و هشتم ذی‌الحجه، مراسم تشت گذاری مسجد بزرگ (مسجد اعظم) با حضور محله‌های عالی‌قاپو، سرچشمه و گازران انجام می‌پذیرد. مسجد جامع اردبیل در روز بیست و نهم ذی‌الحجه میزبان برگزارکنندگان این آیین است و این مراسم با نوحه‌خوانی وقایع عاشورا همراه است.  
در روز بیست و هشتم ذی‌الحجه، مراسم تشت‌گذاری مسجد بزرگ (مسجد اعظم) با حضور محله‌های عالی‌قاپو، سرچشمه و گازران انجام می‌پذیرد. مسجد جامع اردبیل در روز بیست و نهم ذی‌الحجه میزبان برگزارکنندگان این آیین است و این مراسم با نوحه‌خوانی وقایع عاشورا همراه است.  
==تشت‌گردانی در ماسوله==
==تشت‌گردانی در ماسوله==
آیین‌ها طی زمان‌های مختلف تکرار می‌شوند و در این تکرار، به فراخور سلیقه مردم، شاخ و برگ می‌یابند؛ شاخ و برگی که گاه با ژرف‌نگری می‌توان آن‌ها را به تنه اصلی متصل دانست. مراسم تشت‌گردانی و تشت‌گذاری که امروزه نیز با تفاوت‌های اندکی در مناطق شمالی ایران چون گذشته اجرا می‌شوند، از این قسم‌اند؛ تشتی که به صورت نمادین در آن آب، خاک متبرک یا شمع می‌گذارند. تشت‌گردانی ماسوله امروزه نیز مانند گذشته در روز پنجم محرم برگزار می‌شود؛ به این ترتیب که یک نفر تشتی را بالای سر خود می‌گیرد و در محله «کشه سر» می‌گرداند. در حالی که افراد به سر و سینه می‌زنند و علم «کشه سر» در جلوی دسته عزاداران حرکت داده می‌شود، مردم از هر نقطه ماسوله، خود را به محله «کشه سر» می‌رسانند و نذورات خود را از پشت‌بام داخل تشت روان می‌اندازند و به جای آن یک سکه «صاحب زمان» به عنوان تبرک دریافت می‌کنند. <ref>مهدی زاده، قاسم، ماسوله، گیلان، 1358.</ref>  
آیین‌ها طی زمان‌های مختلف تکرار می‌شوند و در این تکرار، به فراخور سلیقه مردم، شاخ و برگ می‌یابند؛ شاخ و برگی که گاه با ژرف‌نگری می‌توان آن‌ها را به تنه اصلی متصل دانست. مراسم تشت‌گردانی و تشت‌گذاری که امروزه نیز با تفاوت‌های اندکی در مناطق شمالی ایران چون گذشته اجرا می‌شوند، از این قسم‌اند؛ تشتی که به صورت نمادین در آن آب، خاک متبرک یا شمع می‌گذارند. تشت‌گردانی ماسوله امروزه نیز مانند گذشته در روز پنجم محرم برگزار می‌شود؛ به این ترتیب که یک نفر تشتی را بالای سر خود می‌گیرد و در محله «کشه سر» می‌گرداند. در حالی که افراد به سر و سینه می‌زنند و علم «کشه سر» در جلوی دسته عزاداران حرکت داده می‌شود، مردم از هر نقطه ماسوله، خود را به محله «کشه سر» می‌رسانند و نذورات خود را از پشت‌بام داخل تشت روان می‌اندازند و به جای آن یک سکه «صاحب زمان» به عنوان تبرک دریافت می‌کنند. <ref>مهدی زاده، قاسم، ماسوله، گیلان، 1358.</ref>  
۱۰٬۰۷۲

ویرایش