علمبندان: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| شاهنشه خوبان حسین | حسین حسین حسین }}

{{پایان شعر}}

===مراسم علمبندان در چهارمحال و بختیاری ===

===مراسم علمبندان در میناب===

در شهر میناب، مراسم علم بندان مصادف با آغاز محرم بود؛ به این ترتیب که دوازده علم، به نشان دوازده معصوم، در دوازده حسینیه شهر که به نام این معصومین نامیده شده بود، آماده می‌کردند. بدنه این علم‌ها را که تقریباً به یک شکل و اندازه بودند، با پارچه‌های تزئینی می‌پوشاندند و بر سر علم‌ها تیغه می‌گذاشتند. مراسم عزاداری در این شهر روز پنجم محرم به اوج خود می‌رسید و این اوج بیشتر در دو حسینیه بزرگ شهر، یعنی حسینیه‌های رسول اکرم (ص) و حضرت صاحب الزمان (عج) دیده می‌شد. به هنگام صبح، پایه چوبی علم‌های پیغمبر (ص) و صاحب الزمان (عج) را که حدود شش متر طول داشت، از حسینیه‌ها بیرون آورده می‌شد و از سوی متولیان حسینیه و بانیان مراسم، در حیاط حسینیه شست و شو می‌دادند. ابتدا علم‌ها را با پارچه مختلف می‌پوشاندند؛ به گونه‌ای که علم پیغمبر (ص) را چهارده خلعت و علم صاحب الزمان (عج) را هفت خلعت می‌پوشاندند که هر کدام از خلعت‌ها با هفت‌بند در هفت جای تنه علم‌ها بسته می‌شدند و ثابت می‌ماندند. در گذشته‌های نه چندان دور، این خلعت‌ها به چهل عدد می‌رسید که امروز همچون گذشته خلعت اول سیاه‌رنگ است و در واقع نشانی از سوگوار بودن پیامبر (ص) و فرزند حاضرش، حضرت مهدی (عج) است. بخش بعدی کار را «سر بستن» می‌نامیدند که همان گذاشتن تیغه بر تنه بود. تیغه‌ها از جنس نقره بودند و به لحاظ شمایل، تیغه علم پیغمبر (ص) به شکل گنبد و دو مناره، همچون حرم مطهر حضرت نبی اکرم (ص) بود. تیغه علم صاحب الزمان (عج) که بزرگ‌تر بود، شکلی تجریدی داشت و تقریباً برگرفته از نقوش اسلیمی گیاهی بود. این تیغه‌ها نزد عزاداران، قداست و ارزش ویژه‌ای داشتند. علم پیامبر (ص) با صلوات از درون حسینیه بیرون آورده می‌شد و جلوی عزاداران قرار می‌گرفت. علم‌ها بر دست مردان، در تمام شهر از مقابل خانه سادات و بزرگان شهر و مکان‌های ویژه‌ای که مورد نظر بود، عبور داده می‌شدند تا دوباره حسینیه صاحب الزمان (عج) برسد. این حرکت و سفر، خود تمثیلی از قیام امام حسین (ع) بود؛ قیامی در طول تاریخ و زمان و ظهور دین اسلام و مذهب تشیع.  

در میانه، چند روز مانده به ماه محرم، گروهی از جوانان در کوچه‌ها و به در خانه‌ها می‌رفتند و دسته جمعی با خواندن شعر زیر برای تهیه علم از صاحبخانه‌ها، تقاضای کمک می‌کردند:  

بیز گلمیشیک اسکی یه   

کسانی که نذری داشتند پارچه نذری خود را به آن‌ها می‌دادند. پس از دور زدن محله و جمع‌آوری پارچه، جوانان به حسینیه یا محل بستن علم برمی‌گشتند و علم سیدالشهداء را می‌بستند. با بستن علم، عزاداری عاشورا آغاز می‌شد و این علم پیشاپیش هیئت عزاداران محله به حرکت درمی‌آمد. <ref>گروسی، بی‌نام، میانه، آذربایجان شرقی، بی‌تا. </ref>

==منبع==

* [[محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران|اصغر شعاع، علی آنی‌زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 32-40.]]