مرثیه خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

مشهور است که در بازگشت از شام به عراق، اهل بیت (ع) از راهنمای قافله خواستند تا آن ها را از مسیر کربلا عبور دهد. وقتی به آن سرزمین رسیدند، مشاهده کردند که پیش از آنان جابر بن عبدالله انصاری نیز همراه عده ای از بنی هاشم به زیارت مرقد امام حسین (ع) آمده است. با پیوستن کاروان اهل بیت (ع) به جابر و همراهانش، جملگی در کربلا جمع شدند و به گریه و سوگواری و سینه زنی پرداختند. مجلس عزاداری تا چند روز ادامه داشت. همچنین، زمانی که کاروان اسرای اهل بیت (ع) از کربلا به حوالی مدینه رسید، «بشیر بن جذلم» به فرموده علی بن الحسین (ع)  به شهر مدینه می رود تا خبر شهادت حسین بن علی (ع) و یاران و اهل بیتش را به مردم مدینه اعلان کند. پس از آنکه بشیر به شهر مدینه می رسد، وارد مسجد می شود و قصیده ای رابا صدای محزون برای مردم می خواند. مردم با ناله و شیون، و واویلا گویان به سوی کاروان اسرا که بیرون مدینه اتراق کرده بودند، می روند. همگی گرد حضرت سجاد (ع) حلقه می زنند و گریان و تسلیت گویان همراه ایشان به عزاداری می پردازند. سپس امام سخنرانی کوبنده ای ایراد می فرمایند و مردم به شدت گریه می کنند. پس از آن، اهل بیت (ع) همراه مردم وارد شهر می شوند و در آنجا هم مجلس سوگ و عزا برپا می دارند. <ref>همان، ص 265-267.</ref> همچنین در مقاتل الطالبین آمده است که ام البنین در بقیع به عزا می پرداختند. <ref>اصفهانی، 1372، ص 85. </ref>  

==منبع==

اصغر شعاع، علی آنی‌زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 98-102.

==پی نوشت==