اسماء بن خارجه فزاری: تفاوت میان نسخه‌ها

اسماء بن خارجه‌ بن حصن (حسان) بن حذیفه‌ بن بدر فزاری، ابو حسان کوفی، مکنی به ابو حسّان، ابو محمد و ابو هند بود.<ref>- تاریخ الاسلام، حوادث و وفیات 61-80 هجری، ص72.</ref> او قبل از بعثت متولد شد.<ref>- الاصابه، ج1، ص339. </ref>

زمانی که زیاد بر ضد حُجر بن عَدی از سران قریش شهادت گرفت، اسماء بن خارجه نیز در زمره شهادت‌دهندگان بود.<ref>- انساب الاشراف، ج5، ص263؛ تاریخ طبری، ج5، ص270.</ref>

دخترش هند همسر عبیدالله‌ بن زیاد بود که پس از کشتن عبیدالله‌ به دست نیروهای ابراهیم‌ بن مالک اشتر اسیر شد. ابراهیم یکصد هزار درهم به او داد و همراه سواری، وی را به بصره نزد پدرش فرستاد؛<ref>- الاخبار الطوال، ص226. </ref> و بدین‌سان مردانگی و انسانیت خویش را نشان داد.   

عبیدالله از راه مکر و حیله وارد شد تا بتواند به طریقی او را به دارالاماره بکشاند و بین او و مسلم جدایی اندازد. او اسماء بن خارجه برادرزاده هانی را به همراه محمد بن اشعث، دوست هانی<ref>- الاخبار الطوال، ص236.</ref> و عمرو بن حجاج زبیدی پدر روعه همسر هانی<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص349؛ الفتوح، ج5، ص45؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص28؛ اعلام الوری، ج1، ص440.</ref>  که هر سه از اقوام و دوستان هانی بودند و به دربار عبیدالله‌ بن زیاد رفت و آمد داشتند، خواست تا هانی را وادار کنند که به نزدش بیاید. هر سه آنان به نزد هانی رفتند. اگر چه هانی مایل نبود به نزد عبیدالله برود و می‌گفت چون مسلم در نزد من است، صلاح نیست که بروم، اما آنان از او خواستند تا برای گم کردن راه و حفظ جان مسلم، به دیدن عبیدالله برود. در نزدیکی دارالاماره احساس خطر کرد و به حسان بن اسماء خارجه که همراه پدرش اسماء بود، گفت به خدا از این مرد هراسناک و نگرانم. اما اسماء گفت: هیچ ترسی به دل راه مده. تو بی‌گناهی. بالاخره هانی علیرغم میل خود به دارالاماره رفت<ref>- ر.ک : الطبقات الکبری، ج5، ص462؛ انساب الاشراف، ج3، ص337-338؛ الاخبار الطوال، ص236؛ تاریخ طبری، ج5، ص360؛ الفتوح، ج5، ص44-45؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص28؛ اعلام الوری، ج1، ص440.</ref> و همین امر باعث شد تا عبیدالله‌ بن‌ زیاد بتواند بین او و مسلم‌ بن عقیل جدایی اندازد که این جدایی در شکست نهضت مسلم تأثیر بسیاری داشت.

چون اسماء دید که عبیدالله‌ بن زیاد، هانی را مجروح و دستور قتل او را صادر کرد، از اینکه باعث شده بود که هانی به دارالاماره بیاید، پشیمان شد و به عبیدالله‌ گفت: ما فرستادگان خیانت بودیم. به ما گفتی این مرد را پیش تو آریم و چون به نزد تو واردش کردیم، صورتش را در هم شکستی و خونش را بر ریشش روان کردی و گفتی که او را خواهی کشت. عبیدالله‌ خشمگین شد و گفت او را بگیرید و آزار دهید.<ref>- تاریخ طبری، ج5، ص367؛ الفتوح، ج5، ص48؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص29.</ref>

هنگام قیام مسلم‌ بن عقیل، پسر زیاد چون‌ خود را گرفتار دید، از بیست‌ تن‌ بزرگان‌ کوفه‌ که‌ گرد او را گرفته‌ بودند، تنی‌ چند را میان‌ مردم‌ فرستاد تا به ‌وسیله‌ زر و زور و تزویر جمعیت‌ را پراکنده‌ سازند. یکی از آن افراد، اسماء بن حسان خارجه بود.<ref>- انساب الاشراف، ج3، ص337؛ تاریخ طبری، ج5، ص348-350؛ الفتوح، ج5، ص49-50.؛ مروج الذهب، ج2، ص252.</ref> به این ترتیب در طی یک روز مردمی‌ که‌ بر سر جان‌ خود با مسلم‌ پیمان‌ بسته‌ بودند، از گرد او پراکنده شدند.

به هنگام قیام مختار ثقفی به سال 66 هجری، اسماء بن خارجه جزو سرداران عبدالله‌ بن مطیع والی کوفه بود. اسماء هنگام حمله ابراهیم‌ بن اشتر فرمانده سپاه مختار، عقب‌نشینی کرد و تا نزدیک خانه‌های کوفه متواری شد. هنگامی که محاصره عبدالله‌ بن‌ مطیع و یارانش در قصر شدت یافت، شبث از او خواست که از مختار امان بخواهد. عبدالله‌ بن‌ مطیع نظر اسماء بن خارجه را پرسید. او و دیگر اشراف کوفه نیز همین نظر را داشتند، اما عبدالله‌ بن‌ مطیع نپذیرفت و ناگزیر به پیشنهاد دیگر شبث، مخفیانه گریخت و بزرگان کوفه از جمله اسماء با مختار بیعت کردند.<ref>- ر.ک : تاریخ طبری، ج6، ص18-19، 22-32. </ref>  

به دستور مختار خانه‌ وی و همچنین خانه بستگانش که با وی همکاری داشتند، ویران شد.<ref>- بحار الانوار، ج45، ص377. </ref>

اسماء تا هنگام کشته شدن مختار و آمدن مصعب‌ بن زبیر به کوفه همچنان مقیم ذروه بود، سپس به خانه و زندگی خود در کوفه برگشت. بالاخره در سال 66 در حالی‌که 80 ساله بود، درگذشت.<ref>- الاخبار الطوال، ص302-303؛ الاصابه، ج1، ص339. </ref>